บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 11

ภาพม้วนนี้คิดไม่ถึงว่าจะมีสองชั้น？ทุกคนที่อยู่ในสถานที่นั้นต่างก็ตกตะลึงทั้งหมด

มองฉากที่อยู่ข้างหน้านี้อยู่ ถึงแม้เหมือนกับภาพแผ่นนั้นที่อยู่ข้างนอกเมื่อกี้ แต่ก็มีพลังที่เรียบง่ายสไตล์โบราณปะทะเข้าหน้ามา

ถึงแม้คนโง่ที่ไม่เข้าใจของโบราณอย่างสิ้นเชิง ก็รู้ว่าเป็นของดี

เป็นต้นฉบับของแท้！

มองเห็นท่าทางที่ตื่นเต้นของซูเป่ยซาน ทุกคนต่างก็เข้าใจแล้วนี่คือของจริง！

“ต้นฉบับของแท้เก็บรักษาดีอย่างนี้ หาได้ยาก！ หาได้ยากจริง ๆ ！” ชายชราผมขาวคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้างถอนหายใจ

“คุณปู่เป้ย คุณคิดว่าสามารถมีมูลค่าเท่าไหร่？” ซูเหวินปินถามอย่างรีบร้อน

ชายชราผมขาวเงียบสักพักพูดว่า“ผมได้ยินว่าภาพของถังโป๋หู่ประมูลราคาสูงสุดได้หลายพันล้าน！”

หลายพันล้าน！

คนที่อยู่ในสถานนั้นทั้งหมดต่างก็ตกใจ

มันมากกว่าฐานะของพวกเขาทุกคนรวมกันหลายเท่าอีกนะ！

ชายชราพูดอีก“พวกคุณคิดมากแล้ว ภาพอักษรโบราณในปัจจุบันนี้ คือเอาตามขนาดมาคำนวณราคา ภาพนี้ถึงแม้เก็บรักษาดีแต่มีขนาดเล็กเกินไป……”

“แต่ขายไปสองสามล้านได้สบายๆ ”

สองสามล้านนั่นก็ไม่น้อยแล้ว！

เวลานี้ คนที่เสียใจที่สุดก็คือซูเหวินปินแล้ว

คิดไม่ถึงว่าเขาจะคลาดกับสองสามล้านแล้ว

อีกทั้งยังเสียหนึ่งแสนไปเปล่า ๆ ！

เขาตาแดงพูดกัดฟัน“ไอ้คนแซ่ฉิน แกมองออกนานแล้วภาพนี้เป็นสองชั้น！”

“แกแม่งตั้งใจเล่นตลกกับฉัน！”

ในเสียงคำรามด้วยความโกรธ เขาหยิบขวดไวน์ขึ้นมาขวดหนึ่งเตรียมที่จะจัดการฉินเทียน

“อย่าเสียมารยาท！”

ซูเป่ยซานหน้าเคร่งขรึมพูดว่า“เหวินปิน ไม่ว่ายังไงฉินเทียนก็เป็นสามีของซูซู ถือว่าเป็นคนของตระกูลซูของพวกเราครึ่งหนึ่ง”

“เอาตามลำดับญาติแล้ว นายควรจะเรียกเขาว่าพี่เขย”

คิดไม่ถึงว่าซูเป่ยซานจะปกป้องฉินเทียนต่อหน้าทุกคน！

ทุกคนก็ตกตะลึงอีกครั้ง！

มองเห็นฉินเทียนแค่ใช้ภาพแผ่นหนึ่ง ก็ทำให้นายท่านหวั่นไหวแล้ว ถึงแม้คนมากมายไม่พอใจ แต่ก็อดอิจฉาไม่ได้

อยู่ตระกูลซู ซูเป่ยซานก็คือเครื่องบอกทิศทางลม

ตอนนี้ ในเมื่อเขาแสดงอย่างชัดเจนยอมรับหลานเขยฉินเทียนคนนี้ อย่างนั้นคนอื่นต่างก็ไม่กล้าโต้แย้ง

“ฉินเทียน ดีมาก！”

“ในบรรดาที่ส่งของขวัญในวันนี้ ของนายดีที่สุด！”

“พี่เทียน ยังไม่รีบเอาภาพมอบให้คุณปู่ มาดื่มเหล้า” พวกสองสามคนแกล้งฝืนยิ้มเริ่มดึงฉินเทียนเข้าพวก

ซูเหวินปินก็มีปฏิกิริยามาแล้ว

เขารู้ในมือของหยางยู่หลันถือสิทธิบัตรเวชสำอางของซูซูอันหนึ่งอยู่

มูลค่าของสิทธิบัตรอันนั้นไม่สามารถประมาณการได้

ตอนนี้ฉินเทียนกลับมาแล้ว มีโอกาสช่วยหยางยู่หลันฟื้นฟูบริษัทหรือไม่？

หรือว่าคุณปู่ดึงฉินเทียนเข้ามา อยากเอาสิทธิบัตรมาไว้ในกำมือผ่านทางฉินเทียนงั้นหรือ？

เขาก็คิดได้ถึงคุณค่าของฉินเทียนขึ้นมาในพริบตา

“พี่เทียน เมื่อก่อนน้องชายทำไม่ถูก พี่ผู้ใหญ่ใจกว้าง อย่าถือสากับผมเลย”

“ตอนนี้ผมลงโทษตัวเองหนึ่งแก้วขอโทษพี่เทียน！”พูดอยู่เขารินแก้วเหล้าหนึ่งแก้ว แล้วกินจนหมด

สมแล้วที่เป็นคนเก่งในรุ่นคนหนุ่มสาวของตระกูลซู ซูเหวินปินมีความสามารถเปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ เข้ากันได้กับซูเหวินเฉิงจริง ๆ

ทุกคนปรบมือชม

ฉากดูเหมือนกลายเป็นการพัฒนาไปทางที่ดี

เพียงแต่ที่แปลกประหลาดเล็กน้อยคือ ฉินเทียนยืนด้านหน้าซูเป่ยซานยิ้มเย็นชาไม่พูดตลอด

“ฉินเทียน ยังไม่รีบเอาภาพมาให้ฉัน”

“ฉันจะให้คนเก็บรักษาอย่างระมัดระวัง”

“ของที่ล้ำค่าอย่างนี้ ถ้าเสียหายไปแล้ว ปู่อย่างฉันจะต้องเสียใจตายเลย！”

ซูเป่ยซานพูดอยู่ มือทั้งสองก็ยื่นออกมาอย่างตื่นเต้น หยิบไปทางภาพ

ในดวงตาของฉินเทียนปรากฏรอยยิ้มที่เย็นชา ไม่เพียงไม่ได้ส่งภาพไป แต่กลับถอยออกก้าวหนึ่ง

เอ๊ะ？

ซูเป่ยซานตะลึงเล็กน้อย สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย