บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 23

หยางยู่หลันราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ดึงมือกลับทันที

เธอพูดจริงจังเสียงเข้ม“ผู้อำนวยการลู่ กรุณาให้เกียรติกันด้วย！”

“ฉันอยากจะหาโอกาสให้ลูกสาวได้รับการรักษาจริงๆ แต่ว่า เราไม่ได้เดินสุ่มสี่สุ่มห้ากันเข้ามา เราเข้ามาผ่านช่องทางที่ถูกต้อง！”

ไม่คิดว่าหยางยู่หลันที่ตกอับขนาดนี้ กลับยังจะปฏิเสธตัวเองอีกครั้ง ลู่ซินเจี้ยนเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ

เขากัดฟันและพูดว่า “จะบอกอะไรให้ ผู้หญิงที่อยากจะเข้าหาฉันมีถมเถไป ที่ฉันชอบเธอ ถือว่าเป็นบุญของเธอ！”

“คิดว่าตัวเองดีเด่มากหรือไง ？”

“คืนนี้ไปกับฉัน ขอแค่เธอตอบตกลง ฉันจะให้เธอสุขสบายและมีชีวิตที่มั่งคั่งร่ำรวย”

“หากไม่ตอบตกลง หึ เชื่อไหมแค่คำพูดเดียวของฉัน เธอกับลูกสาวที่พิการของเธอ จะถูกไล่ออกไปในทันที？”

หยางยู่หลันจากที่รู้สึกประหม่าและกลัวอยู่แล้ว เมื่อได้ฟังคำนี้ แม้จะรู้สึกขุ่นเคือง แต่ก็ไม่กล้าแพร่งพรายอะไร

เมื่อเห็นเธอไม่พูดอะไร ลู่ซินเจี้ยนคิดว่าเธอยอมจํานนแล้ว ก็ยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่

เขาหยิบเอาเอกสารใบหนึ่งออกมา พูดโอ้อวดว่า“ดูนี่สิว่าคืออะไร? ”

หยางยู่หลันเห็นในเอกสารถูกเขียนเอาไว้ คณะกรรมาธิการสมาคมการแพทย์สาขาหลงเจียง ไม่คิดว่าลู่ซินเจี้ยนจะเป็นถึงกรรมาธิการ เธอยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก

“ผู้อำนวยการลู่ ยินดีด้วยนะยินดีด้วย ！”

“ผมมาจากร้านยาเฉิงหนาน หลังจากงานนี้จบ เราหาที่นั่งคุยกันก่อนนะครับ ”

“กรรมการลู่ เราเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน ผมได้ยินมาว่าหลังจากที่ก่อตั้งสาขาที่หลงเจียงแล้วเสร็จ การจัดซื้อของโรงพยาบาลทั้งหมด จะถูกบริหารจัดการโดยคณะกรรมการของคุณ”

“ถึงตอนนั้น อย่าลืมน้องลืมนุ่งแล้วกันนะครับ！”

“พี่ลู่ ผมรู้จักสถานที่แห่งหนึ่ง มีสาวงามมาใหม่หลายคน ทักษะการชงชายอดเยี่ยมมาก คืนนี้ไปดื่มชากันไหมครับ？”

เมื่อเห็นเอกสารของลู่ซินเจี้ยน เถ้าแก่ร้านยาที่อยู่ข้างๆหลายคน ก็รีบมาประจบสอพลอ

เอกสารนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังนั้น คือผลประโยชน์ที่มากมายมหาศาล！

ลู่ซินเจี้ยนกระหยิ่มยิ้มย่อง แต่ว่า เขาชอบแค่แบบหยางยู่หลัน

“มาอยู่กับฉัน ฉันจะยกสิทธิ์ในการจัดซื้อเข็มฉีดยาที่ใช้แล้วทิ้งของโรงพยาบาลให้เธอ”

“ว่ายังไง เธอไม่พูด งั้นจะถือว่าเธอตกลงนะ ”

หยางยู่หลันหน้าดำหน้าแดง ในขณะที่ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เสียงที่ละมุนก็ดังขึ้นมา

“แม่ครับ เราเปลี่ยนที่นั่งกันเถอะ” ฉินเทียนลุกขึ้นยืน

หยางยู่หลันหันมองไปยังฉินเทียนอย่างรู้สึกขอบคุณ รีบลุกขึ้นแล้วเปลี่ยนที่นั่ง

“แล้วนี่แกเป็นใคร？”เมื่อเห็นฉินเทียนขัดจังหวะโชคลาภของตัวเอง ใบหน้าของลู่ซินเจี้ยนก็ชิงชังและรังเกียจ

ฉินเทียนเหลือบมองไปยังเอกสารในมือของลู่ซินเจี้ยนแวบหนึ่ง ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า“ ฉันชื่อฉินเทียน เป็นพนักงานบริษัทประธานหยาง ”

“คนแบบคุณก็เป็นกรรมาธิการได้เหรอ ? ของปลอมหรือเปล่า？”

“แกพูดว่าไงนะ？” ลู่ซินเจี้ยนโกรธเกรี้ยว

เขาชี้หน้าฉินเทียน พูดอย่างโกรธเคือง“ แกมันก็แค่พนักงาน หมาตัวหนึ่งดีๆนี่เอง ยังกล้าพูดจาสามหาวต่อหน้าฉันอีก？”

“เชื่อไหม ฉันใช้เอกสารกรรมาธิการนี้ ก็สามารถทำให้แกหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอยได้ ？”

เถ้าแก่หลายคนที่อยู่รอบๆบริเวณเมื่อได้ยินฉินเทียนพูดว่าเป็นพนักงานบริษัทของหยางยู่หลัน ก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

“ประธานหยาง ได้ยินว่าบริษัทของคุณไม่มีอยู่นานแล้ว แล้วนี่ไปก่อตั้งบริษัทใหม่ตั้งแต่เมื่อไรกัน？”

“ทำไมเหรอ หรือที่มาวันนี้ ก็หวังว่าจะได้สิทธิ์ในการเป็นผู้จัดจําหน่ายด้วยงั้นเหรอ？”

“ช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย ！”

ลู่ซินเจี้ยนพูดกับฉินเทียนอย่างลำพองใจว่า“ได้ยินหรือยัง ? ยังไม่รีบไสหัวไปอีก！”

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะเรียกรปภ.มานะ ”

ฉินเทียนเค้นเสียงหึ ยื่นมือไปแล้วหยิบเอาเอกสารของลู่ซินเจี้ยนมา ฉีกออกเป็นครึ่ง แล้วปามันใส่หน้าเขา

พูดอย่างเย็นชา“ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณถูกยกเลิกการเป็นกรรมาธิการนี้แล้ว！”

ลู่ซินเจี้ยนทั้งตกใจและทั้งโกรธ ไม่คิดว่า เด็กหนุ่มที่ไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน จะกล้าอวดดีขนาดนี้

“ฉันจะฆ่าแก！”ดวงตาของเขาแดงก่ำ คำรามแล้วปรี่เข้าหาฉินเทียน

ฉินเทียนโบกมือ เสียงป้าบดังขึ้น มือตบไปที่ใบหน้าจนดังลั่น

ลู่ซินเจี้ยนล้มลงกับพื้นแล้วส่งเสียงร้องโอดครวญ ใบหน้าที่ราวกับไอ้หมูตอน มีรอยนิ้วมือที่บวมแดงปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน

ในตอนนี้ เขาคลุ้มคลั่งขึ้นมาแล้วอย่างแท้จริง！