บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 464

　　ฉินเทียนพยักหน้า กล่าว: “หลังจากสร้างแลนด์มาร์คแห่งนี้สำเร็จ ที่แสดงถึงภาพลักษณ์ทั้งเจ็ดเมืองทางใต้ ก็จะแสดงถึงภาพลักษณ์ของซูยู่กรุ๊ปเช่นกัน”

　　“ดังนั้น พวกเราจะทำลวกๆไม่ได้”

　　“เอาแบบนี้ ประธานอู๋ คุณรีบจัดเตรียมคน นำนักออกแบบหรือสตูดิโอที่มีชื่อเสียงระดับโลก หามาให้ผมทั้งหมด”

　　“เปิดประมูลไม่ทันแล้ว พวกเราคัดเลือกที่เหมาะสมมาสองสามคน แล้วสัมภาษณ์ทันที”

　　“เท่าไหร่ก็ได้ จะต้องได้การออกแบบที่ดีที่สุด!”

　　 “ได้ ให้ผมจัดการ!”อู๋เทียนสงไปดำเนินการอย่างรีบร้อน

　　หยางคุนโมโหเดือดดาล กลับถึงบ้านแล้ว

　　หลังจากนำทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉินเทียนทำสาธยายให้หยางหยวนชิ่งพ่อของเขาฟัง เขากล่าวอย่างเดือดดาล: “พ่อ ฉินเทียนมีความสำคัญขนาดนั้นจริงๆงั้นหรือ?”

　　“ผมไม่เชื่อว่า ไม่มีเขา พวกเราจะจัดการกับอานกั๋วและตระกูลจ้าวแห่งหยุนชวนไม่ได้”

　　“ท่านได้โปรดออกคำสั่ง ผมจะไปจัดการมัน!”

　　สีหน้าของหยางหยวนชิ่ง ก็ดูไม่ดีจนถึงที่สุดเช่นกัน

　　การครอบครองที่ดินหรูอี้ ไม่เพียงแค่รักษาตำแหน่งของวงการอสังหาริมทรัพย์ของพวกเขาตระกูลหยางเอาไว้เท่านั้น ยังมีอีกหนึ่งเหตุผลที่สำคัญ นั่นก็คือ เพื่อประชาสัมพันธ์การลงสมัครชิงตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์ของสหพันธ์ธุรกิจทางใต้ต่อจากนี้ไป

　　ตอนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะเกิดความผิดพลาดแบบนี้

　　ถูกฉินเทียนชิงตัดหน้าไปกลางคัน!

　　เจ้าบ้านสิงห์ร้ายที่อายุน้อยที่สุดในบรรดาห้าวงศ์ตระกูลท่านนี้ ครุ่นคิดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมครู่หนึ่ง กล่าว: “ที่ดินหรูอี้ พวกเราจำเป็นต้องเอามาให้ได้”

　　“ตอนนี้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเล็กน้อย ไม่ต้องตื่นตระหนก”

　　“หยางคุน พวกเราแบ่งออกเป็นสองขั้น แกพาปีศาจดำ ไปพบฉินเทียนเถอะ”

　　“ถึงแม้ต้องการดึงเขามาเป็นพวก แต่ว่า ถ้าหากเขาไม่รู้จักวางตัว ก็สามารถให้บทเรียนที่เหมาะสมแก่เขาสักหน่อย”

　　“ฮึ่ ในเมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ต้องให้เขาได้ลองไม้แข็ง!”

　　“รับทราบ!”

　　“พ่อวางใจเถอะ ผมจะต้องทำให้ฉินเทียนคุกเข่าร้องขอชีวิต!”

　　“ใช่แล้วพ่อ แล้วขั้นที่สองที่พ่อพูดคืออะไร?”

　　หยางหยวนชิ่งกล่าวอย่างมีน้ำโห: “เดิมทีฉันไม่อยากจะสอดมือ ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่สอดมือไม่ได้แล้ว”

　　“แกรีบไปหาฉินเทียน ฉันจะโทรศัพท์ไปหาเทศบาลทางนั้นด้วยตัวเอง”

　　หยางคุนกล่าวอย่างตื่นเต้น: “อาศัยสถานะของท่าน รวมทั้งความสัมพันธ์ของพวกเรากับเทศบาลตลอดหลายปีมานี้ ขอเพียงแค่ท่านออกหน้าด้วยตัวเอง พวกเขาจะต้องแก้ไขผลอย่างแน่นอน”

　　“ที่ดินผืนนี้ยังไงก็ต้องเป็นของพวกเรา!”

　　“พ่อ พวกเราแยกกันดำเนินการ ผมจะไปจัดการฉินเทียนเดี๋ยวนี้!”

　　เขานำปีศาจดำ ออกไปอย่างมีความสุข

　　ตอนกลางคืน ฉินเทียนได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง เป็นหยางคุนที่โทรมา นัดเขาไปที่ริมที่ดินหรูอี้พูดคุยปัญหาเรื่องที่ดินผืนนี้ให้ดีดี

　　ฉินเทียนยิ้มเยาะ ในใจคิด เจ้าหมอนี่ในที่สุดก็จะเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาแล้วงั้นหรือ?

　　เขากำชับเถียหนิงซวงและคนอื่นๆให้อยู่ที่โรงแรม อารักขาคนอื่นๆให้ดี

　　พาหม่าหงเทา กลับไปยังสถานที่ที่เคยไป ขับกลับมาที่นี่อีกครั้ง

　　สิ่งที่เกินความคาดหมายก็คือ นอกจากหยางคุนและปีศาจดำแล้ว หลิวเต๋อและลูกศิษย์สามสี่คนของเขา นึกไม่ถึงว่าจะอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน

　　เมื่อเห็นว่าฉินเทียนจะพาคนมาด้วยแค่เพียงคนเดียว ในดวงตาของหยางคุน ก็ปรากฏความเยาะเย้ยออกมา

　　เขาอดกลั้นอารมณ์เอาไว้เป็นครั้งสุดท้าย กล่าว: “ฉินเทียน การประเมินของปรมาจารย์หลิวไม่มีทางผิดพลาด คุณไม่ฟังคำตักเตือน พยายามจะครอบครองที่ดินผืนนี้ให้ได้ มีแค่การนำมาซึ่งการเลือดตกยางออก”

　　“ตอนนี้ผมให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย เป็นฝ่ายถอยออกไปเอง นำที่ดินผืนนี้ให้ผม”

　　“ขอเพียงแค่คุณเชื่อฟังอย่างว่านอนสอนง่าย ผมจะไม่กำจัดคุณ”

　　ด้านข้าง ลูกศิษย์ทั้งหลายของหลิวเต๋อ ถลึงตามองฉินเทียนด้วยความโกรธเช่นเดียวกัน

　　หงส์แดงที่อารมณ์ร้อน ไม่ชอบฉินเทียนตั้งแต่แรกแล้ว เธอกล่าวเสียงเย็นยะเยือก: “ช่างโง่เขลาจริงๆ!”

　　“นึกไม่ถึงว่าจะกล้าเล่นละครตบตาต่อหน้าอาจารย์ แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”

　　“ยังไม่รีบคุกเข่าลงไปก้มหัวขอโทษปรมาจารย์!”

　　ฉินเทียนไม่ได้ใจผู้หญิงสวยแต่ไร้สมองคนนี้ แต่กำลังมองหลิวเต๋อ กล่าวอย่างดูแคลน: “ผมให้ยังเหลือเกียรติเอาไว้ให้คุณอยู่บ้าง ถึงไม่ได้เปิดโปงการแสดงปาหี่ของคุณ”

　　ดาบที่สามของหม่าหงเทาราวกับติดเป็นเงาตามตัว เหมือนกับงูพิษที่กัดกินกระดูก ฟันลงไปอีกครั้ง

　　ปีศาจดำกลิ้งไปบนพื้น ถึงแม้ว่าจะหลบไปได้อย่างพอถูๆไถๆ แต่ว่าเสื้อผ้าก็ถูกฟันจนขาดแผลหนึ่ง

　　ดาบสามนี้ นอกจากฉินเทียนแล้ว คนอื่นๆที่เหลือในที่นั้น ต่างก็ตกตะลึงไปทั้งหมดแล้ว

　　หยางคุนได้สติกลับคืนมา รีบชักปืนเล็กกระบอกหนึ่งออกมา เล็งไปที่หม่าหงเทา กล่าวเสียงดัง: “อย่าขยับ!”

　　“ถ้าขยับอีกฉันจะยิงแก!”

　　ฉินเทียนพ่นควันออก กล่าวเสียงเรียบ: “ต่อไปต่อหน้าผม ทางที่ดีอย่าได้ควักของประเภทนี้”

　　“มิเช่นนั้น คุณจะตายอย่างน่าอนาถ”

　　“แกพูดอะไร?”หยางคุนมองเห็นสายตาของฉินเทียน ตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่งอย่างแปลกประหลาด ปืนในมือราวกับหนักขึ้นมาพันชั่งอย่างกะทันหัน

　　หม่าหงเทาไม่ได้ไล่โจมตีต่อ ไม่ใช่เพราะว่าเกรงกลัวต่อการอำนาจของหยางคุน ในความเป็นจริง เขาไม่ได้แม้แต่มองหยางคุนสักแวบหนึ่ง

　　เขาจ้องมองปีศาจดำที่อยู่เบื้องหน้า กล่าวเสียงเย็นยะเยือก: “เพื่อเห็นแก่ที่ทุกคนเป็นผู้ฝึกฝนการต่อสู้เหมือนกัน ฉันให้โอกาสแกอีกครั้ง”

　　“ครั้งนี้ แกจะต้องเตรียมตัวให้ดี ฉันจะไม่ไว้หน้าอีกต่อไป”

　　ใบหน้าที่ดำทมึนของปีศาจดำ กลายเป็นสีแดงอย่างไม่คาดฝัน

　　เขาทราบดีว่า เมื่อครู่ถึงแม้ว่าเขาจะโชคดีหลบสามดาบที่หมายเอาชีวิตนั้นได้ แต่ว่า ถ้าหากหม่าหงเทาไม่ได้หยุด แต่ไล่โจมตีต่อไป ตอนนี้เขาคงจะตายไปเรียบร้อยแล้ว

　　“ดาบม้งที่เก่งกาจริงๆ!”

　　“คุณชื่ออะไร?”เขากัดฟันถาม

　　“หม่าหงเทา”

　　“ดี!”

　　“วันนี้ที่นี่ ก็คือสถานที่ฝังศพของคุณ!”ปีศาจดำตะโกนอย่างเดือดดาล บนฝ่ามือทั้งสองข้าง ปรากฏขึ้นควันสีดำกลุ่มหนึ่งขึ้นพร้อมกัน

　　ทั้งตัวคนเสียสติราวกับสัตว์ป่า ควันดำลอยโขมง กระโจนพุ่งไปหาหม่าหงเทา