บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1018

หลิวเต๋อหยิบกระดานแปดทิศแกร่งไปทั่วอยู่ ได้ยินคำพูดของฉินเทียน ก็ยืนอยู่ที่เดิมในชั่วพริบตา

เสียงที่คุ้นเคยเหลือเกินนี้ หรือว่าเป็น……ฉินเทียนที่เขาเคยปะทะตอนที่อยู่จิ่นหู ?

“ไก่ขันทิศตะวันออก ผีร้อยตนยอมให้”

ประโยคในตอนนั้น ทำให้เขาตกใจกลัวจนพาลูกศิษย์หนีเตลิดไปเลย

และมองจิ่นหูเป็นสถานที่ต้องห้าม ไม่กล้าปรากฏตัวอยู่ที่นั่นอีก

เขาระมัดระวังถึงขนาดที่ว่า ไม่กล้าเหยียบเท้าทางทิศใต้ทั้งหมดเลยอีก

ตกอับถึงขนาดที่ใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่ที่ห่างไกลความเจริญนี้ ตระกูลซูล้มแล้ว ทำได้แต่ควักเงินหนึ่งแสน เมื่อก่อน ลำพังแค่เงินหนึ่งแสน ไม่เห็นอยู่ในสายตาของเขาเลยด้วยซ้ำ

ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นเพราะฉินเทียน

เมื่อนึกถึงความน่าสะพรึงกลัวของฉินเทียน หลิวเต๋อก็ตัวสั่นเทาไปหมด

ความน่าหวาดกลัวที่ไร้ขอบเขต แทบจะกลืนกินเขาเลย

เขายกมือขวาขึ้น เช็ดเหงื่อที่ไหลพลั่กที่หน้าผากออก

สันหลังของหลัง ถูกเหงื่อที่ไหลพลั่กทำให้ชื้นเป็นวงกว้างตั้งนานแล้ว

หลิวเต๋อตัวสั่นงก ๆ หันตัวมาอย่างแข็งทื่อ มองฉินเทียนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

เนื่องจากตอนที่ฉินเทียนมาตระกูลซู ใช้วิชาปลอมตัวอย่างง่าย ๆ เลยไม่ได้เป็นรูปร่างหน้าตาเหมือนอย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว

หลิวเต๋อเห็นใบหน้าที่แปลกหน้าเช่นนี้ ความโกรธก็ผุดขึ้นมาจากในหัวใจทันที !

ช่างน่าเกลียด ไอ้ขโมยโง่เขลาจากที่ไหน ถึงกับกล้าหยอกล้อปรมาจารย์อภิปรัชญาอย่างเขา !

หัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งของหลิวเต๋อก็สงบลงภายในชั่วพริบตา ถลึงตามองฉินเทียนด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกโผล่ออกมาจากที่ไหน ? ที่นี่คือตระกูลซู ส่วนฉันเป็นแขกผู้ทรงเกียรติที่ตระกูลซูเชิญมา”

“ไอ้หนู เห็นเสื้อผ้าการแต่งกายของนายที่ธรรมดาเช่นนี้ ฉันคิดว่ายังไม่มีฐานะให้นายพูดจาที่ตระกูลซูหรอกนะ ?”

“เรียกชื่อของฉันตรง ๆ บอกความสามารถของฉันเป็นวิชาต้มตุ๋น หึหึ อวดดีโง่เง่า โง่เขลาจนยากที่จะเทียบติด !”

เห็นหลิวเต๋อโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หวางเหมยกลัวว่าเขาจะถูกยั่วยุให้โกรธ แล้วปฏิเสธงานหนีออกไปอีก

ต้องรู้ว่าเธอจ่ายเงินไปไม่น้อยเลย เพื่อเชิญปรมาจารย์อภิปรัชญาท่านนี้มา

ประจบประแจงตลอดทาง ขาดแค่ไม่ได้ปรนนิบัติหลิวเต๋อเป็นพ่อแท้ ๆ

ด้วยเหตุนี้ เห็นหลิวเต๋อตำหนิฉินเทียน หวางเหมยทำสีหน้าเคร่งขรึมทันที ตีซูเหวินเฉิงที่อยู่ข้างกายอย่างโหดเหี้ยม “แกเชิญคนพรรค์นี้มาจากที่ไหน พูดจาเป็นหรือเปล่าน่ะ !”

“รีบให้เขาไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ อย่าทำให้ตระกูลซูของเราเสียเรื่อง ปรมาจารย์เขามารักษาโรคให้คุณปู่แกจากที่ห่างไกลโดยไม่กลัวอุปสรรคเลยเชียวนะ !”

วิชาปลอมตัวของฉินเทียนยอดเยี่ยมมาก ไม่เพียงแต่หลิวเต๋อจำไม่ได้ แม้กระทั่งหวางเหมยก็มองไม่ออกด้วยเช่นเดียวกัน

ซูยู่คุนที่อยู่ข้าง ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย เหยียบเท้าพุ่งเข้าหาซูเหวินเฉิง “รีบไล่ให้เขาไป อย่ามาขายขี้หน้าอยู่ที่นี่ !”

“ของเล่นนี้จากที่ไหนกัน ยังมิสู้ไอ้หนุ่มฉินเทียนนั่นเลย”

หลิวเต๋อหันขวับทันที จับมือของซูยู่คุนเอาไว้ “ฉินเทียน ? ชื่อที่คุณพูดเมื่อกี้ คือฉินเทียนใช่ไหม ?”

ไม่ใช่ว่าเขาโต้ตอบเกินจริงเกินไป แต่สองตัวอักษรนั่นทับบนเส้นประสาทที่อัดแน่นของเขาอยู่ตลอด เหมือนฝันร้ายอย่างไรอย่างนั้น

ซูยู่คุนโดนถามจนอึ้งไป “ใช่ครับ คือฉินเทียนครับ หรือว่าปรมาจารย์เองก็รู้จักฉินเทียนเหมือนกันครับ ?”

พอเขาพูดจบ หวางเหมยก็เบะปากทันที “พูดจาเหลวไหลอะไรน่ะ ? คนที่ชื่อแซ่เดียวกันบนโลกนี้มีเยอะแยะถมเถไป ! ฉินเทียนก็คือเขยแต่งเข้าของตระกูลซูเรา มีสิทธิ์อะไรมารู้จักอาจารย์หลิว !”

ซูยู่คุนพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า “คุณพูดได้ถูกต้อง ไอ้หนุ่มนั่นหน้าใหญ่ใจโต ข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรง ไม่มีฝีมืออะไรจริง ๆ เลย”

ว่าแล้ว เขามองไปยังซูเหวินเฉิงที่โดนตบไปสองสามที “จริงสิ ฉินเทียนล่ะ ? เขามาพร้อมกับเราไม่ใช่เหรอ ? เขาไปไหนแล้วล่ะ ?”

“ไอ้หนุ่มนั่น ฉันรู้อยู่แล้วว่าพึ่งพาไม่ได้ ตอนนั้นไม่น่าให้ซูซูแต่งกับเขาเลย !”

คำพูดของซูยู่คุนกับหวางเหมย ทำให้หลิวเต๋อสบายอกสบายใจ

ที่แท้ก็ชื่อแซ่เหมือนกันนี่เอง ทำเอาเขาตกใจแทบแย่เลย !

เขายังนึกว่าเป็นใครซะอีก ที่แท้เป็นเขยแต่งเข้าตัวเล็ก ๆ ของตระกูลซู หึ !

“คุณคือฉินเทียนจริงเหรอ ?”

ซูยู่คุนถามหยั่งเชิง ใบหน้าชราเริ่มแดงหน่อย ๆ

เมื่อกี้เขานึกว่าฉินเทียนไม่อยู่ ถึงได้พูดวิพากษ์วิจารณ์หลายอย่างอย่างเต็มที่เลย

นึกไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายยืนอยู่ข้างหน้ามาโดยตลอด ยังฟังไม่ตกหล่นเลยสักตัวอักษรด้วย

เขาถ่อไปไกลขนาดนั้นเพื่อเชิญฉินเทียนมาโดยเฉพาะเลย พูดฉีกหน้าต่าง ๆ นานา และมีโทสะอยู่หน่อยด้วย เกรงว่าจะไปอย่างสง่าผ่าเผย

ไปแล้วก็ดีเหมือนกัน !

เชิญปรมาจารย์อภิปรัชญาที่มีฝีมือมาในบ้านพอดี ทักษะกาก ๆ ของฉินเทียนนั่น ไม่จำเป็นต้องใช้อย่างแน่นอน

ระหว่างที่พูดอยู่นั้น สีหน้าของซูยู่คุนก็เปลี่ยนไปหลายรอบ จากอึดอัดวางตัวไม่ถูกเปลี่ยนเป็นโล่งอก ท้ายที่สุดเปลี่ยนเป็นไม่สนใจไยดี

เห็นซูยู่คุนแบบนี้ ฉินเทียนหันตัวมา มือขวาคลำ ๆ อยู่บนใบหน้า

เขาใช้เทคนิคบางอย่างตอนอยู่บนรถเมื่อกี้ ทำการปรับสีผิวและหน้าตาเล็กน้อย

คราวนี้ถูกซูเหวินเฉิงเร่งรัดครั้งแล้วครั้งเล่า เลยไม่มีกะจิตกะใจจะดูละครแล้ว

รอให้ฉินเทียนหันตัวมาอีกครั้ง ที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าทุกคน ยังคงเป็นใบหน้าหล่อเหลา และร่างกายแข็งแรงแต่เดิมนั่นของเขา

หวางเหมยตกใจจนอ้าปากค้าง “แก แก แก……แกเรียนรู้การแปลงโฉมเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?”

“นั่นสิฉินเทียน กลับมาบ้านตัวเองแล้ว อย่าทำเรื่องสับสนวุ่นวายพวกนี้สิ” ซูยู่คุนตำหนิเสียงต่ำตาม แล้วพูดตรงไปตรงมา เขาถูกทำให้ตกใจยกใหญ่เลยเหมือนกัน

ไอ้หนุ่มนั่น มักจะทำอุบายที่เหนือความคาดหมายอยู่บ่อย ๆ

แต่ว่ามีแบบนี้ซะที่ไหน !

ตอนนี้ตระกูลซูของพวกเขาเชิญปรมาจารย์อภิปรัชญาที่มีชื่อเสียง ยังจะสนใจฉินเทียนที่จิ๊บจ๊อย ?

ต่อให้เขาเก่งแค่ไหน ก็ไม่เข้าใจอภิปรัชญาหรอก !