บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1036

เสียงดังขึ้นฉับพลัน ทำให้สีหน้าของฉีกงเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน

เขาลืมตาทั้งสองข้างขึ้น และเดินตามเสียงไป

มือขวาตบออกไป แล้วฟาดไปที่ต้นไม้สูงใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกล !

“ปั๊ก ! ”

ลมฝ่ามืออันทรงพลังที่พัดผ่าน ต้นไม้สูงใหญ่ทั้งต้นถูกตัดขาดตรงกลาง

และล้มลงอย่างหนักในลานของตระกูลฉี !

เสียงคำรามนั้นดังไม่น้อยไปกว่าแผ่นดินไหวขนาดเล็ก

กิ่งไม้หัก และนกที่เกาะอยู่บนต้นไม้ก็ร้องลั่นและบินหนีไป

และฉินเทียนซึ่งเดิมยืนอยู่บนต้นไม้ ก็ล้มลงกับพื้นเหมือนใบไม้

การโค่นล้มของต้นไม้ใหญ่ ไม่ได้ส่งผลกระทบกับเขาแต่อย่างใด !

ฉีกงจ้องมองที่ฉินเทียนอย่างชั่วร้าย “แกมาจากไหนเจ้าหัวขโมย ? บุกเข้าไปในตระกูลฉีในตอนกลางคืน อยากตายหรือไง ? ”

ฉีเฟยที่ยืนอยู่ด้านข้างตกตะลึงนานกว่าสิบวินาที และชี้ไปที่ฉินเทียนอย่างโกรธเคือง “อาจารย์ เขาเป็นจอมวายร้ายฉินเทียน ! ”

“ไอ้เวรนั่น ต้องแอบหลบอยู่ข้างหลังฉัน แล้วเข้ามาแน่ ! ”

“ฉินเทียน คุณบ้าระห่ำเกินไปแล้ว ! ”

“อย่าคิดว่าถ้าคุณเอาชนะฉันได้ คุณจะทำตัวอาจหาญในตระกูลฉีได้ ! ”

“มีทางไปสวรรค์คุณกลับไม่ไป เลือกที่จะลงนรกกันเอง ! ”

“วันนี้ในปีหน้า จะเป็นวันสังเวยความตายของคุณ ! ”

พูดแล้ว ฉีเฟยหันศีรษะไปคุกเข่าต่อหน้าฉีกง “อาจารย์ ฉินเทียนผู้สมรู้ร่วมคิดของคนร้าย ได้ตัดแขนข้างหนึ่งของฉันออก ฉันต้องการให้เขาตาย ! ”

“ฮืม ! ”ฉีกงตะคอกอย่างหนัก “ไร้ประโยชน์ ถูกคนติดตามก็ยังไม่รู้อีก ออกไป ! ”

ขณะที่เขาพูดนั้น เขาก็เตะฉีเฟยล้มลง และเดินไปหาฉินเทียนอย่างเคร่งขรึม “กล้าบุกเข้ามาในตระกูลฉีคนเดียว อีกทั้งยังเป็นตอนดึก ๆ คุณเป็นคนแรกเลยนะ”

“ฉันชื่นชมความกล้าหาญของคุณมาก และตัดสินใจที่จะให้บุญคุณแก่คุณ”

ฉินเทียนหัวเราะเยาะ “พระคุณอะไร ? พูดให้ฟังหน่อย”

“ตราบใดที่คุณฆ่าตัวตายต่อหน้าฉัน ฉันสัญญาว่าคุณจะได้มีศพอย่างสมบูรณ์！”

ฉีกงกล่าวอย่างมั่นใจว่า “มิฉะนั้น เมื่อฉันลงมือ คุณจะตายอย่างอนาถ ไม่เหลือแม้แต่กระดูก”

“จริงหรือ ? “ฉินเทียนตะคอกอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้น ฉันต้องขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณไหม？”

“คุณเป็นใครกัน ถึงกล้าพูดบุญคุณต่อหน้าฉัน？”

ขณะที่เขาพูดฉินเทียนยกมือขวาขึ้น และตบไปที่หน้าของฉีกง

“เพี๊ยะ ! ”

เสียงตบที่ดังกึกก้อง โดยเฉพาะในตอนกลางคืน

แก้มขวาของฉีกงพองขึ้นทันที และมีเลือดไหลออกมาจากฟันของเขา

เขาตัวแข็งอยู่กับที่ฉินเทียนผู้หยิ่งยโสคนนี้ กล้าตบเขา ? !

ในตอนที่ฉินเทียนยกมือขึ้นเมื่อครู่ ฉีกงมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เดิมทีเขาไม่ได้สนใจฉินเทียนเลยเลย ดังนั้นเขาจะสนใจการตบหน้าได้อย่างไร

แต่เมื่อฉีกงคิดว่าเขาสามารถหลีกเลี่ยงได้ อย่างง่ายดาย เขาก็ตระหนักได้ว่าการตบนั้นเร็วมาก

เห็นได้ชัดว่าเขาขยับร่างของเขา แต่เขาก็ยังโดนเข้าเต็ม ๆ !

ในฐานะผู้อาวุโสของตระกูลฉี ฉีกงได้รับการเคารพมานานหลายทศวรรษ

ไม่ว่าจะไปแห่งหนใด ก็เป็นที่เคารพสักการะของใคร ๆ

คนที่คุกเข่าแทบเท้าเขานับไม่ถ้วน และพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะยกมือขึ้นมองเขาตรง ๆ

ตอนนี้ฉินเทียนกลับโกรธขึ้นมา และตบไปที่หน้าของเขา !

ความอัปยศอดสู่แบบนี้ ทำให้เขาไม่สบายใจยิ่งกว่าฆ่าฉีกงเสียอีก !

“เจ้าเด็กวายร้าย รนหาที่ตาย！”

ฉีกงตะโกนอย่างรุนแรง ยกมือขวาขึ้น และจุดสีดำนับสิบจุด ก็พุ่งเข้าหาฉินเทียนอย่างรวดเร็ว

ภายใต้แสงจันทร์ จุดสีดำเหล่านี้ขยายใหญ่ขึ้นรวดเร็ว พวกมันกางปีกออกและพุ่งเข้าหา

ฉินเทียนมองเห็นได้ชัดเจน เป็นแมลงปีกที่ระเบิด เหมือนนกเค้าแมวที่ฉีเฟยทิ้งไว้ก่อนจะระเบิด !

เป็นไปได้ไหมว่า มีสิ่งลึกลับเกี่ยวกับฝูงแมงป่องที่มีพิษชนิดนี้ ?

ไม่ว่าความลึกลับจะเป็นอย่างไร ตัวเองมาในครั้งนี้ ก็จะต้องฆ่าตระกูลฉีเพื่อให้ยอมจำนนอย่างแน่นอน！

ฉินเทียนจ้องมองฉีกง อย่างภาคภูมิใจ และรอให้เขาใช้ไพ่ตาย

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? เกิดเรื่องอะไรขึ้น？”

“ท่านอาจารย์ อยู่ดี ๆ เหตุใดท่านจึงตัดต้นไม้ใหญ่นั้นลง？”

ในขณะนี้ ฉีเซิ่งและฉีเวยสองพ่อลูกก็รีบมา

พวกเขาหลับไปนานแล้ว และถูกปลุกด้วยเสียงที่ดังจากต้นไม้สูงตระหง่าน

ฉีเฟยก้าวไปข้างหน้าทันทีและโค้งคำนับ “เจ้าบ้าน นายน้อย”

“เสียงดังเมื่อกี้ เป็นเพราะมีขโมยบุกเข้าไปในตระกูลฉีของเราในตอนกลางคืน！”

“ถ้าไม่ใช่เพราะความว่องไวของเขา ฝ่ามือของอาจารย์ฉันเมื่อครู่นี้ คงส่งเขาลงนรกไปแล้ว！”

“โอ้ ? ใครกันที่กล้าบุกเข้าไปในตระกูลฉีของเรา ? มีอย่างที่ไหนกัน！”

ฉีเวยโกรธมาก สายตาจับจ้องไปที่ฉินเทียนอย่างรวดเร็ว และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าเด็กน้อย แกเป็นใคร ?เบื่อหน่ายกับชีวิตเหรอ？”

“คุณรู้สถานะของตระกูลฉีเราในหลิ่งหนานหรือไม่ ? กล้าทำผิดพลาดได้อย่างไร！”

“เพื่อเห็นแก่ความโง่เขลาของแก คุกเข่าลงและคุกเข่าเพื่อยอมรับความผิดพลาดของแก นายน้อยคนนี้สามารถปล่อยผ่านไป และทำให้การตายของแกน่าสังเวชน้อยลง”

ฉินเทียนมองไปที่ฉีเวย ที่กำลังพูดคำหยาบ และตะคอกอย่างเย็นชา ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “ดูเหมือนว่าเป็นธรรมเนียมของตระกูลฉีที่จะพูดคำโอ้อวด ครั้งต่อไปถ้าพูดคำหยาบ อันดับแรก ให้ชั่งน้ำหนักความแข็งแกร่งของตัวเองก่อน ！”

“ รีบมากราบฉันและยอมรับความผิดพลาดของแก แล้วฉันจะปล่อยให้อดีตผ่านไปด้วย เพื่อไม่ให้การตายของคุณน่าสังเวช”

“แม่งเอ้ย！”ฉีเวยโกรธมาก !

ในฐานะนายน้อยของตระกูลฉีเขาไม่เคยดูถูกเหยียดหยามมาก่อน

ผู้ชายที่ดูเหมือนเด็กน้อยคนนี้ กล้าดียังไงมาเยาะเย้ยเขาแบบนี้ !

ฉีเวยผู้โกรธเกรี้ยวก้าวไปข้างหน้าทันที กำหมัดแน่นและกำลังจะพุ่งไปหาฉินเทียน “เจ้าหัวขโมย เอาชีวิตเจ้ามา！”

เพียงแค่เขารีบออกไปครึ่งก้าว ก็ถูกฉีเซิ่งหยุดไว้“หยุดนะ ! เราจะประมาทไม่ได้！”

“ด้วยความนิสัยของแกแบบนี้ หลังจากฉันไม่อยู่แล้ว จะมั่นใจมอบตระกูลฉีให้แกได้อย่างไร！”