บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 163

“บ้า คุณสิเงี่ยน ! ”

“คุณคิดถึงผู้ชายทุกวัน! ” หลิวหรู่ยู่รีบตอบโต้ เพื่อปกปิดความตื่นตระหนกของเธอ

พี่หรงยิ้มแล้วพูด : “ ฉันคิดถึงผู้ชายแล้วเป็นไงล่ะ? ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธ ”

“กลับเป็นคุณนั่นเอง คนรักในความฝันระดับชาติของฉัน ” พี่หรงแซวเล่นพูดว่า : “ อายุก็ไม่น้อยแล้ว มีรักครั้งแรกเมื่อไหร่? ”

หลิวหรูยู่หน้าแดงและเอ็ดไปว่า : “ นี่คือการสนับสนุนของคุณให้ฉันมีความรักใช่ไหม? ”

“ถ้าฉันมีความรักจริงๆ คุณจะรับได้ไหมล่ะ? ”

พี่หรงยิ้มแล้วพูดว่า : “ ถ้างั้นคงยอมรับไม่ได้แล้ว! ”

“ดาราใหญ่ของฉัน ตัวละครของเราถูกออกแบบให้เป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ เมื่อถูกเปิดเผยเรื่องความรัก จะเกิดความยุ่งเหยิงครั้งใหญ่ ”

หลิวหรูยู่ไม่รู้ว่าคิดถึงอะไร สงบเงียบไปเล็กน้อย

พี่หรงจับมือของเธอพูดอย่างร้อนรนว่า : “ที่ฉันพูดเรื่องเหล่านี้ ก็เพื่อพิจารณาถึงอาชีพของคุณ แต่ฉันรู้ใจคุณนะ ”

“คุณวางใจ ฉันจะไม่ใช้อาชีพ จงใจทำให้คุณลำบากใจอย่างแน่นอน ”

“เพียงแค่คุณมีคนในใจแล้ว คุณสามารถไปมีความสุขดื่มด่ำกับความรักที่หวานชื่นได้อย่างเต็มที่ เพียงแต่อย่าเพิ่งเปิดเผยต่อสาธารณะ”

“ฉันว่านะ ไม่ใช่คุณมีคนที่ถูกใจจริงๆแล้วหรือ? ”

“เขาคือใคร? ”

โดยไม่ต้องรอให้หลิวหรูยู่ตอบมา เธอพูดราวกับว่าได้ค้นพบทวีปใหม่ : “ให้ตายซิ! ”

“คงไม่ใช่คนล่าสุดคนนั้นที่เจอที่มิลานนะ? ”

“ไม่ได้นะ ไม่ได้อย่างแน่นอน ! ”

“คนนั้นไม่คู่ควรกับคุณเลย! ”

“คุณควรมองหา ลูกท่านหลานเธอหรือไม่ก็ คุณชายตระกูลชนชั้นระดับสูงสุดนะ ”

เมื่อนึกได้ว่าครั้งล่าสุดหลิวหรูยู่เพิ่งกลับมาจากมิลาน มักจะอยู่ในภวังค์ และบางครั้งยังหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว

เหมือนพี่หรงเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

“อย่าพูดเหลวไหล ฉันไม่มี ! ”

“คุณฉินกับฉันเพียงแค่เจอกันโดยบังเอิญ นานมากแล้วที่ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ”

หลิวหรูยู่เปลี่ยนเรื่องและพูดด้วยความใส่ใจว่า :

“รีบบอกมา คุณไปเชิญนายท่านหวางโป๋เหนียนของสมาคมการแพทย์ เป็นอย่างไรบ้าง? ”

“เขารับปากจะไปรักษาคุณปู่ไหม? ”

พี่หรงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พูดว่า : “นายท่านหวางเป็นเจ้าสมาคมของสมาคมการแพทย์ มีสมญานามว่าหมอเทวดา บุคคลสำคัญที่มาให้ชายชรารักษามากจนบีบธรณีประตู ”

“ ฉันไหว้วานความสัมพันธ์มากมาย สุดท้ายก็ได้เจอเขา ”

“หรูยู่ เจ้าต้องเตรียมทำใจไว้ ”

หลิวหรูยู่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “คุณพูดมา ”

พี่หรงพูดเสียงเบาๆว่า : “ฉันบอกหวางโป๋เหนียนเกี่ยวกับอาการของนายท่านอย่างละเอียดแล้ว และยังแสดงใบตรวจเช็คหลายใบให้เขาดูด้วย”

“เขาพูดว่าอย่างไร? ”

“เขาบอกว่า ตามวิธีการรักษาทั่วๆไป ช่วยไม่ได้แล้วจริงๆ มีเวลาแค่สิบวัน เดือนครึ่งแล้วนะ ”

หลิงหรูยู่แดงขึ้นมาทันที แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ว่า ใครบ้างจะไม่คาดหวังสักนิดบ้างล่ะ?

ในตอนนี้ ฟังคำพูดของหวางโป๋เหนียน ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ก็เหมือนกับการตัดสินประหารชีวิตครั้งสุดท้าย

พี่หรงกอดไหล่ของหลิวหรูยู่ ยื่นทิชชูให้เธอเช็ดตา พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “ฉันรู้ว่า นายท่านมีบุญคุณกับคุณ ยอมรับคุณเป็นหลานสาวบุญธรรม ”

“หลายปีที่ผ่านมาแม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกหน้าโดยตรง แต่ว่าถ้าไม่มีความสัมพันธ์ของเขาแล้ว เส้นทางดวงดาวของคุณก็คงไม่ราบรื่นแบบนี้ ”

หลิวหรูยู่สะอื้นไห้พูดว่า : “เขาเป็นปู่ที่รักของฉัน คนที่รักที่สุดในชีวิตของฉัน! ”

พี่หรงพูดอย่างเอาใจว่า : “ฉันรู้ ”

“ดังนั้นในตอนนั้น ฉันขอร้องหวางโป๋เหนียนอย่างยากลำบาก ไม่ว่าอย่างไร ขอให้ไปดูสักครั้งด้วยตัวเองได้ไหม ”

“นายท่านหวางบอกวา คนเราในโลกนี้ ไม่มีใครไม่ตาย? ”

“บางที การตายก็เป็นการหลุดพ้นประเภทหนึ่ง ควรปล่อยวางก็ต้องปล่อยวาง ”