บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 172

“อาหลง นายคิดว่าฉินเทียนนั่นกล้ามาจริงๆไหม?”

ภายในคฤหาสน์หลงกง สีหน้ามู่เฟยเฟยที่ดูกังวลและหงุดหงิด

พานหลงใส่แค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว กอดมู่เฟยเฟยไว้

ข้างบนถาดรองตรงหน้ามีไวน์แดงที่แสนแพงวางอยู่ และปืนพกที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์หนึ่งกระบอก

ทั่วทั้งห้องบ่อน้ำพุร้อนผ่านการดัดแปลงเพิ่มอย่างแน่นหนา คนที่ซ่อนอยู่ที่นี่ ก็เหมือนเข้ามาซ่อนตัวอยู่ในปราสาท

บนกำแพงที่อยู่ตรงหน้า ถูกติดตั้งเป็นจอขนาดใหญ่อันหนึ่ง นำเสนอภาพสถานการณ์ข้างนอกโดยผ่านกล้องวงจรปิดทั้งหมดฉายขึ้นบนจอ

พานหลงต้องการที่จะกอดสาวสวย ดื่มไวน์ชั้นดี มองดูฉินเทียนจะถูกฆ่าตายอย่างไรทีละขั้นที่ละขั้นอยู่ตรงนี้

เมื่อดูจากข้างนอกเหมือนว่าคฤหาสน์หลงกงมืดสนิท อันที่จริงแล้วเต็มไปด้วยนักฆ่าที่มานานแล้ว

มือของพานหลงลูบคล่ำอยู่บนร่างกายของมู่เฟยเฟย เขาดื่มไวน์แดงแล้วแสยะยิ้ม : “แซ่ฉินถ้าหากนายไม่กล้ามา ฉันจะส่งคนไปจับตัวซูซูมา”

“ไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่มา”

มู่เฟยเฟยพูดด้วยความโกรธ : “คุณถูกใจนังจิ้งจอกนั้นใช่ไหม?”

“พานหลง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ฉันเห็นสายตาตอนที่นายเจอเธอ ก็รู้ว่านายใจสั่นแล้ว”

“ตอนที่นายมองฉัน สายตาแบบนั้นแทบไม่มีเลย”

“พานหลง ฉันคิดไม่ถึง นายจะชอบผู้หญิงชั้นต่ำพรรคนั้นอย่างคาดไม่ถึง”

“หุบปาก!”

พานหลงตบหน้ามู่เฟยเฟยดังเพี๊ยะ พูดด้วยความโกรธ : “เธอนังคนชั้นต่ำ มีคุณสิทธิอะไรมาเทียบกับเขา”

“ซูซูแต่งกับพนักงานส่งอาหารก็จริง แต่เท่าที่ฉันรู้มา เธอรักษาตนให้บริสุทธิ์ดั่งหยกมาโดยตลอด เธอละ”

“เธอเพื่อจะไต่เต้าล้วนเคยทำอะไรไป เธอย่อมรู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ?”

มู่เฟยเฟยโกรธ พูดพร้อมยกแขนปิดหน้า : “ไอ้คนเลว!”

“กูจะไม่ค่อยปรนนิบัติแล้ว!”

เธอลุกขึ้นอยากที่จะหนีออกไป

พานหลงหยุมผมของเธอไว้ ดึงให้เธอกลับมาอยู่ตรงหน้า อีกมือหยิบปืนพกสีทองขึ้นมา ยัดเข้าไปในปากของเธอ

“วูวู.....อย่า.....ไว้ชีวิต วูวู.......”

ขณะที่มู่เฟยเฟยถูกทำให้ตกใจจนหน้าซีดเผือก ขอร้องชีวิตด้วยความกลัว

พานหลงแสยะยิ้ม : “ตอนนี้บอกฉันมา เธอยังจะหึงอยู่ไหม”

มู่เฟยเฟยดวงตาจ้องมองพยักหน้าอย่างหมดหวัง

พานหลงสบถฮึออกมาอย่างได้ใจ อย่างนี้เขาถึงปล่อยมู่เฟยเฟย

เขามองดูบนจอขนาดใหญ่แสดงเห็นลานบ้านที่มืดสนิท สีหน้าเปลี่ยนเป็นหม่นหมอง

ฉินเทียนยังไม่มีท่าทีที่จะมา เขาไม่กล้าที่จะมาใช่ไหม?

“ไปโรงแรม!”

“จับตัวซูซูมาให้ฉัน”

พานหลงที่อยู่ในอารมณ์โกรธเคือง ออกคำสั่งผ่านวิทยุสื่อสาร

“ครับ นายน้อย!”

ในลานบ้านข้างนอก ภานในเงามืด ได้มีผู้ชายชุดดำที่รูปร่างกำยำ 2-3 คนเดินออกมาจากที่ซ่อนในทันที เดินพรวดพราดไปยังประตูทางเข้า

ในทันใดนั้นเอง เสียงร้องผิดปกติแว่วดังกลับมา

บอดี้การ์ดที่เดินพรวดออกไปนั้น ร่างลอยกลับเข้ามาข้างในแทบจะทันที หล่นกองอยู่บนพื้นลุกไม่ขึ้น

เกิดอะไรขึ้น?

พานหลงรู้สึกช็อกเช่นกัน เห็นแค่ข้างนอกประตูทางเข้า เห็นเป็นเงาดำๆเดินเข้ามาอย่างช้าช้า

เขาสวมจงซานจวงสีดำ รูปร่างหน้าตาละเมียดละไม สีหน้าเยือกเย็นดั่งภูเขาน้ำแข็งลูกหนึ่ง

ดวงตาที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งคู่หนึ่ง เสมือนปล่องลาวาที่กำลังเผาไหม้อย่างไม่สิ้นสุด

แรงอาฆาตอย่างมหาศาล ทำให้บรรยากาศในค่ำคืนทั่วทั้ง 4 ทิศแปรปรวน ราวกับปีศาจกลับชาติมาเกิดใหม่

“ฉินเทียน”

พานหลงตัวสั่นเทาขึ้นมาทันที ภายใต้ความตื่นตระหนกเขาได้ใช้มือกดหัวของมู่เฟยเฟยไว้อย่างแน่นตามสัญชาตญาณ.

มู่เฟยเฟยร้องด้วยเสียงแหบแห้ง แต่เธอไม่อยากจะแสดงออกมา อดกลั้นอย่างสุดชีวิต ตามใจพานหลง

พานหลงหัวเราะลั่น เขาเปิดเครื่องกระจายเสียง ตะโกนออกไปข้างนอก : “ฉินเทียน คุณแน่จริงจริงๆ!”

“นายไม่ใช่ต้องการฆ่าฉันเหรอ? เข้ามาสิ”