บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 183

“ฉินเทียน เร็วเข้า ！”

“พี่หรง ฟังฉันนะ ฉินเทียนรู้ว่ามือผีของราชาฉินคือใคร และเขาสามารถช่วยรักษาอาการเจ็บป่วยของคุณปู่ได้ ！”

ที่หน้าประตู หลิวหรูยู่ พูดอย่างกังวลในขณะพยายามหลุดพ้นจากมือขอพี่หรง

เดิมทีพี่หรงมองว่าฉินเทียนเป็นหมาป่าและสุนัขชั่วร้าย ไอ้สารเลวที่มีแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นที่ต้องการโกงเงินและล่วงละเมิด

หลังจากฟังคำพูดของหลินหรูยู่ เธอผลักหลินหรูยู่เข้าไปในรถก่อน หยุดที่ประตู และพูดเยาะเย้ย

“คุณฉิน เช่นนั้นคุณก็พูดมา ราชาฉินมือปีศาจเป็นใครกันแน่ ?”

ฉินเทียนรู้ว่าพี่หรงผู้นี้ มีความเข้าใจผิดตัวเองอย่างลึกซึ้ง และไม่มีทางอธิบายเรื่องนี้ได้จริง ๆ

เรื่องมาจุดนี้แล้ว เขาจึงต้องพูดความจริง ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “อันที่จริงแล้ว คือฉันเอง”

“คุณพูดว่าอะไรนะ ? ” พี่หรงตกตะลึง จากนั้นยิ้มเยาะ

“หรูยู่ คุณฟังนะ ไอ้สารเลวคนนี้ กลับบอกว่าตัวเองก็คือราชาฉินมือปีศาจ”

“จนถึงตอนนี้ คุณน่าจะรู้ใบหน้าที่แท้จริงของเขาแล้วใช่ไหม ?”

“เขาใช้คำโกหก เพื่อหลอกลวงคุณให้รับรอง และยังหลอกลวงความรู้สึกของคุณด้วย”

“ผู้ชายสารเลวแบบนี้ แม้แต่หวางอิงชุนคนสารเลวแบบนั้นก็ยังกินลง ”

“เขาแค่ต้องการร่างกายของคุณ ! ”

หลิวหรูยู่ก็ตกใจเช่นกัน

ตามที่คาดไว้ ราชาฉินมือปีศาจผู้นั้น น่าจะพูดถึงคนที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม แต่ฉินเทียนที่อยู่ข้างหน้านี้ ไม่ว่าจะมองอย่างไร ก็ดูไม่เหมือนคนมีทักษะทางการแพทย์

ตัวเองถูกหลอกแล้วจริง ๆ เหรอ ?

เธอได้ให้ความหวังอย่างมากสำหรับฉินเทียน เมื่อคิดว่าทุกอย่างนี่อาจเป็นเรื่องหลอกลวง เธอก็รู้สึกตื่นตระหนก

ตัวเธอ ราวกับจะพังทลายแล้ว

สิ่งที่ฉินเทียนต้องการจะพูด แต่พี่หรงไม่ให้โอกาสเขาพูดเลย และพูดอย่างเฉียบขาดว่า “พอแล้ว ! ”

“ฉันไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายแบบคุณ คุณต้องการเกลี้ยกล่อมหลินหรูยู่ไปถึงเมื่อไรกัน ? ”

“คุณฉิน คุณบอกฉันที คุณได้ยินคำว่าราชาฉินมือปีศาจมาจากที่ไหนกัน ? ”

หลังจากที่เสินหลงกวาน กลับมาเมื่อวานนี้ หลินหรูยู่ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง โดยมีเหตุผลที่ว่า เธอไม่ควรติดต่อฉินเทียน

แล้วฉินเทียนรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ?

ฉินเทียนพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เมื่อวานนี้ในเสินหลงกวาน ฉันได้ยินลัทธิเต๋าตัวเล็ก ๆ พูดถึงเรื่องนี้โดยบังเอิญ ”

“หลังจากที่ฉันถาม และรู้ว่าพวกคุณกำลังมองหาคนแบบนี้ ”

“อันที่จริง______”

เขาอยากจะบอกว่า อันที่จริงฉันก็คือคนนั้นจริง ๆ

พี่หรงเยาะเย้ย “หรูยู่ คุณได้ยินไหม ? ”

“ผู้ชายคนนี้กำลังคิดที่จะจงใจที่จะเข้าใกล้คุณ เขายังถามเรื่องราวของคุณจากนักบวชเต๋าตัวน้อยด้วย ”

“เห็นได้ชัด ว่าก่อนหน้านี้ เขาไม่รู้จักราชาฉินมือปีศาจเลย เพราะรู้ว่าคุณต้องการมัน เลยโกหกขึ้นมาเป็นการชั่วคราว”

“ด้วยกิจวัตรที่ชัดเจนเช่นนี้ คุณยังเลือกที่จะเชื่อเขาเหรอ ?”

ตาของหลินหรูยู่แดง กัดฟันและพูดว่า “ทำไมถึงโกหกฉัน ? ”

ฉินเทียนรีบพูด “คุณฟังผมพูด”

“ผมไม่ได้โกหกคุณ ผมสามารถรักษาโรคของผู้เฒ่าอันได้จริง ๆ ”

เมื่อเห็นดวงตาที่แน่วแน่ของเขา หริวหรูยู่ก็เงียบไปครู่หนึ่ง

เธอพูดทั้งน้ำตา “ถ้าคุณเป็นราชาฉินมือปีศาจจริง ๆ งั้นก็บอกฉันมาสิ มือปีศาจหมายความว่าอะไร ? ”

ฉินเทียนเงียบ ปัญหานี้ เขาไม่เคยอธิบายให้ใครฟังมาก่อน

รวมถึงหวางโป๋เหนียนผู้ได้รับมรดกทักษะทางการแพทย์มากที่สุด รู้แต่เพียงการฝังเข็มชุดนั้น ที่เรียกว่ากุ่ยเหมินสิบสามเข็ม แต่อย่างไรก็ตามไม่ทราบที่มา

“ตอบไม่ได้แล้วใช่ไหม ? ”

“คุณฉิน ฉันขอเตือนคุณ ต่อไปอยู่ให้ห่างหรูยู่หน่อย ！”

“และการเป็นพรีเซนเตอร์บ้า ๆ นั้นอีก ไม่ได้รับการยินยอมจากผู้จัดการบริษัทเรา ก็ถือว่าไม่นับ ! ”

“คุณไม่มีสิทธิ์ใช้ชื่อและความคล้ายคลึงของหลินหรูยู่ในการโปรโมต มิฉะนั้นฉันสามารถฟ้องคุณ ฉันสามารภทำให้คุณล้มละลายได้”

“จัดการอย่างรอบคอบแล้วกัน ! ”