บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 213

　　สายตาของหูปินราวกับใบมีด จ้องฉินเทียนเขม็ง!

　　เหมือนกับว่าจะมองฉินเทียนให้ทะลุปรุโปร่ง

　　แต่ว่า เขาผิดหวังแล้ว

　　สีหน้าของฉินเทียนสงบเงียบ ดวงตาใสสะอาด ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง ราวกับความมืดมิดยามราตรีด้านนอกอย่างไรอย่างนั้น

　　เขาพ่นลมหายใจ มือทั้งสองข้างยื่นออกไป มือซ้ายเอื้อมไปหยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งจากด้านข้าง มือขวา หยิบปืนด้ามสีทองกระบอกหนึ่งออกมา

　　มีดและปืนต่างก็มีการสึกหรอ แต่ว่าส่องแสงประกายแวววาว

　　มองแค่แวบเดียวก็รู้ว่า เจ้าของพกติดตัวเป็นเวลานาน ฝึกฝนอยู่บ่อยๆ อีกทั้ง ค่อนข้างรักและทะนุถนอม

　　“ฉันหูปิน ตอนที่อายุยี่สิบปีก็ติดตามนายท่าน”

“มือซ้ายถือมีด มือขวาถือปืน ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ได้รับความกรุณาของนายท่านที่ไม่ทอดทิ้ง เลื่อนตำแหน่งให้ฉันเป็นหนึ่งในสี่ราชา ให้ดูแลควบคุมกองกำลังแทนท่าน”

　　“ชั่วชีวิตนี้ของฉันไม่เคยเคารพนับถือใครมาก่อน ยกเว้นนายท่าน”

　　“ฉันเคยสาบานต่อนหน้านายท่าน ชีวิตนี้ ชั่วชีวิตนี้จะต้องตายเพื่อนายท่าน”

　　“ฉะนั้น คนที่บังอาจทำร้ายนายท่าน ฉันหูปินไม่มีทางปล่อยไปอย่างเด็ดขาด!”

　　“คุณผู้ชายฉิน ผมรู้ว่าคุณฝีมือไม่ธรรมดา คุณคิดว่า สามารถรับมีดกับปืนของผมได้ไหม?”

　　ฉินเทียนฟังอย่างเงียบๆ กล่าวอย่างดูแคลน: “หากผมจะสังหารคุณ คุณก็ไม่มีโอกาสที่จะลงมือเลยสักนิด”

　　“ยังมีบอดี้การ์ดของคุณที่ดักซุ่มอยู่ด้านนอก ใครก็ขวางผมเอาไว้ไม่ได้”

　　“คุณมั่นใจ?” หูปินเปลี่ยนสีทันที

　　ฉินเทียนวางถ้วยชาลง กล่าวอย่างเย็นยะเยือก: “อย่าชักช้าเลย!”

　　“แท้ที่จริงแล้วมันเรื่องอะไรกันแน่”

　　“ถ้าล่าช้าต่อไป ส่งผลกระทบกับการรักษานายท่าน ความรับผิดชอบนี้ ใครจะรับผิดชอบ?”

　　หูปินกัดฟันกล่าว: “เป็นอย่างที่คิดไว้ดื้อดึงไม่ยอมรับผิด!”

　　“ถึงตอนนี้แล้ว ยังกล้าเอ่ยถึงเรื่องการรักษา?”

　　“ว่ามาเถอะ ราชาเป่ยเจียง แท้ที่จริงแล้วให้ผลประโยชน์มากมายขนาดไหนกับคุณ ทำให้คุณยินยอมทุ่มเทชีวิตเพื่อเขาขนาดนี้?”

　　“หืม?” ฉินเทียนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง กล่าว: “ราชาเป่ยเจียง?”

　　“นั่นคือใคร?”

　　หูปินกล่าวอย่างเดือดดาล: “อย่าเสแสร้งเลย!”

　　“เมืองหนานเจียงและเมืองเป่ยเจียง คั่นด้วยแม่น้ำสายหนึ่ง แบ่งการปกครองด้วยแม่น้ำ นายท่านปกครองหนานเจียง เรียกว่าราชาหนานเจียง เป็นศัตรูคู่อาฆาตกับเป่ยเจียงมาโดยตลอด!”

　　“บัดนี้หลิวเช่อ ซึ่งราชาเป่ยเจียง ก็ไม่เคยมีสักชั่วขณะ ที่จะละทิ้งความเจตนารมณ์ที่จะล้มนายท่าน จัดการเอาชนะหนานเจียง”

　　“เพียงแต่ว่า การบุกโจมตีของเขาทั้งหมด ล้วนถูกพวกฉันโจมตีกลับไปแล้ว”

　　“คิดไม่ถึงว่า หลิวเช่อที่ต่ำช้าไร้ยางอายคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะตามหาคนเช่นคุณแบบนี้จนเจอ คิดที่จะใช้การรักษา มาสังหารนายท่าน!”

　　“คุณยังไม่ยอมรับอีกหรือ?”

　　ฉินเทียนขมวดคิ้ว: “คุณมีหลักฐานอะไรหรือไม่?”

　　“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ!” หูปินกล่าวเสียงดัง: “พาพยานบุคคลมา!”

　　ทันใดนั้น หลี่ชุนใช้ปืนจี้ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา

　　ชายหนุ่มคุกเข่าก้มหัว กล่าว: “อะไรที่ควรพูดผมก็พูดหมดแล้ว ไว้ชีวิตผมเถอะ!”

　　หูปินกล่าวเสียงเย็นชา: “แกเป็นใคร มาหนานเจียงครั้งนี้ต้องการทำอะไร พูดต่อหน้าของคุณผู้ชายฉิน อีกรอบหนึ่ง”

　　ชายหนุ่มรีบกล่าว: “ผมชื่อติงซาน เป็นลูกน้องของราชาเป่ยเจียง ครั้งนี้ราชาเป่ยเจียงมอบหมายให้พวกเรามาหนานเจียง บอกว่ามีแผนการสำคัญ”

　　“ให้พวกเรารอจนกว่าหนานเจียงเกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลง ด้านนอกด้านในตีขนาบประสานกัน จัดการเอาชนะหนานเจียงในคราวเดียว”

　　หลี่ชุนกล่าวเสียงดัง: “พูดให้ชัดเจน ทำไมหนานเจียงถึงจะเกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลง?”

　　ชายหนุ่มกัดฟันกล่าว: “เรื่องนี้ราชาเป่ยเจียงไม่ได้กล่าวชัดเจน ผมเพียงบังเอิญได้ยินประโยคหนึ่งเท่านั้น เขากล่าวอะไรสักอย่างว่าหมอสามารถช่วยชีวิตคน ก็สามารถฆ่าคนได้เช่นเดียวกัน”

　　หูปินโบกมือ ให้หลี่ชุนนำตัวติงซานออกไป

　　เขาจ้องมองฉินเทียน กัดฟันกล่าว: “ได้ยินแล้วใช่ไหม? หมอ สามารถช่วยชีวิตคนได้ ก็สามารถฆ่าคนได้เช่นเดียวกัน”

　　“ตอนนี้ แกยังไม่ยอมรับใช่ไหม? หมอที่ฆ่าคนคนนี้จากปากของหลิวเช่อที่ ก็คือแก ฉินเทียน!”

　　“แกสมคบคิดกับหลิวเช่อ ต้องการจะยืมใช้โอกาสการรักษานี้ ฆ่านายท่านทิ้ง”

　　“หลังจากนั้น คนที่หลิวเช่อดักซุ่มเอาไว้ในเมืองหลวง จะให้โอกาสที่พวกเราชุลมุนใหญ่โต จัดการเอาชนะหนานเจียงในคราวเดียว!”

　　“ฉินเทียน แกไอ้คนนิสัยที่โฉดชั่วเสมือนหมาป่า ฉันจะฆ่าแก!”