บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 232

สีหน้าของฉินเทียนก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา เขานึกไม่ถึงว่า สถานการณ์จะมาถึงขั้นนี้

จะฆ่าล้างครั้งใหญ่จริงเหรอ？

ฉินเทียนไม่แยแส เรื่องฆ่าคน

นักฆ่าตรงหน้าเหล่านี้ ต่อให้มากกว่าสิบเท่าก็ทำอะไรเขาไม่ได้

เพียงแต่ ไม่ถึงตาจนเขาก็ไม่อยากทำอย่างนั้น

เพราะเขารู้ว่า หลาย ๆ คนในนี้ความผิดไม่ถึงขั้นต้องตาย หลายคนถูกคนชั่วบงการ

อยู่ ๆ เขาก็เห็นจุยเฟิงที่อยู่ข้างโลงศพ

น่าแปลก สถานการณ์รอบ ๆ เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดนี้ สีหน้าจุยฟงยังเฉยเมยราวกับไม่เห็นอย่างนั้น

ไม่ถูกสิ！

ฉินเทียนรู้สึกว่าตัวเองมองข้ามอะไรไป

เห็นเขาไม่พูดจา หูปินก็ร้อนใจเอ่ยว่า： “นายได้ยินมั๊ย？”

“เดี๋ยวฉันจะขวางพวกเขาไว้ นายต้องหาทางช่วยนายท่านฟื้นให้ได้”

“บอกตามตรง ในมือของนายท่าน ยังมีกำลังแฝงอยู่อีกส่วนโดยการนำของราชาลับ”

“มีเพียงนายท่านที่ปลุกชีพราชาลับได้ เมื่อถึงตอนนั้น พวกทรยศเหล่านี้ก็ไม่น่ากลัวเลย！”

ราชาลับ？

อยู่ ๆ ฉินเทียนก็สะกิดใจหัวเราะฮ่า ๆ เอ่ยว่า： “เสี่ยวเฟิงเฟิง นายมันยังนิ่งอยู่ได้จริง ๆ！”

“ถ้านายยังไม่พูดออกมา เดี๋ยวพลาดช่วงที่จะปลุกชีพนายท่าน ข้าจะไม่รับผิดชอบนะ！”

พอจุยเฟิงได้ยิน ในที่สุดก็เหลียวมาจ้องฉินเทียนอย่างดุเดือด

พูดอย่างอารมณ์เสียว่า： “คิดได้ขนาดนี้นายยังเป็นคนอยู่เหรอเปล่า？”

ฉินเทียนด่าว่า： “ฉันอาจจะไม่ใช่คน แต่นายสิหมาแน่นอน！”

พอนึกถึงเรื่องที่ถูกหมอนี่หลอกอยู่นานเขาก็มีน้ำโหขึ้นมาจริง ๆ

หลี่ชุนรอไม่ไหวแล้ว พูดด้วยเสียงดังว่า： “พี่น้องทั้งหลาย จงฟังคำสั่งฉัน ฆ่ามันซะ！”

เพราะเขารู้ว่า หยางเจี้ยนไม่กล้าฆ่าเขา ไว้เขาจัดการหูปินกับพวกเสร็จ หยางเจี้ยนต้องร้องขอชีวิตแน่

พอสิ้นน้ำเสียงของเขา จุยเฟิงก็ค่อย ๆ ชูมือขึ้น ในมือถือป้ายอยู่ชิ้นหนึ่ง

เขาพูดด้วยเสียงเยือกเย็นว่า： “องค์กรลับจงฟังคำสั่ง”

องค์กรลับ？

เป็นคำที่ไม่คุ้นเลย ทุกคนทั้งหมดในสถานที่เกิดเหตุต่างตะลึงกันชั่วครู่

จากนั้น พอเห็นป้ายในมือของจุยเฟิง

คนสนิทเหล่านั้นของหลี่ชุนในสถานที่เกิดเหตุ คนเหล่านั้นที่อยากฆ่าหูปินเพื่อล้างแค้นให้นายท่าน อีกทั้งลูกสมุนของตระกูลหลี่กับตระกูลเจี่ย

อย่างน้อยครึ่งหนึ่งในบรรดาพวกเขาเก็บอาวุธแล้วทำความเคารพต่อจุยเฟิง

พูดเสียงดังว่า： “คารวะราชาลับ！”

ราชาลับ！

ไม่คิดว่าจุยเฟิงจะเป็นราชาสวรรค์ลับที่ลึกลับผู้นั้น！

สิ่งที่ทำให้เหลือเชื่อที่สุดก็คือ ไม่คิดว่าสมาชิกองค์กรลับจะอยู่ทุก ๆ ที่！

ไม่ใช่แค่ลูกสมุนในตระกูลอัน แม้แต่ในตระกูลหลี่กับตระกูลเจี่ย ก็ซ่อนตัวอยู่มากมาย！

สถานการณ์พลิกผัน

ฉากที่เห็นในตอนนี้ ทำหลี่ชุนสับสน

“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปได้ยังไง？”

“พวกนายจงฟังคำสั่งฉัน รีบฆ่ามันซะ！”

หลี่ชุนจงกับเจี่ยเซี่ยวเหลียนก็รีบสั่งการลูกสมุนตระกูลของพวกเขา

ทว่า นักฆ่าเหล่านี้ ท่าทางเหมือนไม่ได้ยิน สีหน้าของพวกเขาเยือกเย็น เห็นชัด ๆ ว่า ฟังคำสั่งแค่คนเพียงคนเดียว

นั่นก็คือ ราชาลับ จุยเฟิง

จุยเฟิงพูดอย่างเยือกเย็นว่า： “เคลียร์พื้นที่ หลีกทางให้คุณฉิน”

“ครับ！”

องค์กรลับลงมือ เข้าควบคุมกำลังฝ่ายทรยศได้อย่างง่ายดาย ควบคุมตัวพวกเขาไปอีกด้าน แหวกทางออกเป็นหนึ่งทาง

หลิ่วหรูยู่ที่อยู่ในอ้อมอกของฉินเทียน พูดด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อว่า： “นายท่านไม่ได้ตายจริง ๆ เหรอ？”

“นายทำให้เขาฟื้นได้จริง ๆ เหรอ？”

ฉินเทียนมองหญิงสาวในอ้อมอก อดพูดอย่างยิ้มแหย ๆ ไม่ได้ว่า： “คุณตัวติดผมอย่างนี้ แล้วผมจะช่วยเขาได้ยังไง？”

หลิ่วหรูยู่ถึงได้รู้ตัวว่า เธอเหมือนจี้ห้อยคอ ไม่คิดว่าตัวจะแนบอยู่กับอกของฉินเทียน

ใบหน้าเธอแดงระเรื่อในฉับพลัน รีบถอยไปอีกทาง

ฉินเทียนจึงถอนใจแล้วสาวเท้าเดินไปที่โลงศพที่ทำด้วยไม้หนานมู่

“ฉินเทียน นายท่านไม่ได้ตายจริง ๆ เหรอ？” สีหน้าหนิงทงดูตื่นเต้น

ราชาหยกยู่หลิงหลง ตั้งแต่ฉินเทียนปรากฏตัว นัยน์ตาดวงสวยของเธอก็สั่นระเรื่อมองดูฉินเทียนตลอด

ริมฝีปากบาง ๆ เผยอเล็กน้อยพูดด้วยรอยยิ้มว่า： “เหล่าหนิง วางใจเถอะ”

“ท่าทางคุณฉินมั่นใจอย่างนี้ ก็น่าจะไม่มีปัญหา”

“คุณฉิน รบกวนแล้ว”