บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 330

โม่ชงพยักหน้าให้หลี่หยานอย่างขอไปที และกล่าว“เกิดอะไรขึ้น ทำไมประธานหวางของพวกคุณถึงยังไม่มาอีก？”

หลี่หยานยิ้มและตอบกลับ“ ประธานหวางของเราคงคิดว่างานในวันนี้เป็นงานใหญ่ ดังนั้นก็คงกำลังเตรียมตัวอย่างพิถีพิถันอยู่”

“ประธานโม่ เชิญที่นั่งรับรองตรงโต๊ะวีไอพีก่อน ฉันจะโทรตามประธานหวางให้เดี๋ยวนี้ค่ะ”

โม่ชงกล่าวด้วยรอยยิ้ม“ประธานหวางของพวกเธอก็จริงๆเลย ต้องใช้เวลาแต่งตัวตั้งสองชั่วโมงกันเลยหรือไง！”

หลังจากที่พูดจบ จู่ๆเขาก็เห็น ที่นั่งทางฝั่งของซิงถู ตำแหน่งตรงกลาง มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ปกปิดใบหน้าอย่างมิดชิด นั่งก้มหน้าอยู่

เขาอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง พูดเสียงต่ำ“เธอมาได้ยังไง ？”

ในความคิดของเขา หลิวหรูยู่ในตอนนี้เป็นคนที่ทุกคนต่างก่นด่าและรังเกียจเดียดฉันท์ ต้องหลบซ่อนตัวอยู่ที่บ้านไม่กล้าออกไปไหนถึงจะถูก

หลี่หยานยิ้มเยาะและกล่าว “คงนั่งอยู่บ้านไม่ติด ต้องมาที่นี่เพื่อหวังจะเกาะกระแสล่ะมั้ง”

“ประธานโม่ ในเมื่อชื่อเสียงของเธอก็เน่าเฟะไปแล้ว คุณอย่าไปถือสาเธอเลยนะคะ ”

ในแววตาของโม่ชง มีความชั่วร้ายปรากฏ

เขาแทบทนรอไม่ไหว ที่จะรีบรายงานข่าวใหญ่นี้ให้จ้าวซวู่ได้รับรู้

เพราะเขารู้สึกว่า ในที่สุดหลิวหรูยู่ก็ทนรับกับความกดดันอันมากมายก่ายกองนี้ไม่ไหวอีกต่อไป คิดจะยอมแพ้แล้ว

เขาเดินมาข้างๆหลิวหรูยู่ พูดเสียงเบา“คุณหลิว ผู้รู้สถานการณ์คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ คุณมาที่นี่ในวันนี้ได้ ผมดีใจมาก”

“ผมเชื่อว่าคุณชายจ้าวซวู่ก็ต้องดีใจมากเช่นกัน”

“พี่จ้าวบอก ว่าแท้จริงแล้วเขาทนทำลายคุณไม่ได้ คุณวางใจเถอะ เขาสามารถจะสยบคุณให้อยู่แทบเท้าได้ ก็สามารถจะอุ้มชูคุณให้สูงเสียดฟ้าได้เหมือนกัน”

“คืนนี้ ที่เมืองหยุนชวนคลับเฮ้าส์เฉิงซวู่คุณไปขอโทษเขา แล้วทำให้เขาพอใจ”

“ผมรับรอง พรุ่งนี้ ข่าวด้านลบทั้งหมดจะหายวับไปในทันที คุณจะยังคงเป็นดาราชื่อดังที่ทุกคนเลื่อมใสศรัทธาคนนั้น”

“ว่ายังไง？”

เมื่อโม่ชงเข้ามาใกล้ หลิวหรูยู่ก็ขยับตัวหลบอย่างไม่รู้ตัว ราวกับนกน้อยที่ไร้ที่พึ่ง เจอกับนกอินทรีที่โหดร้าย

หยางหรงพูดเสียงเข้ม“โม่ชง รบกวนคุณอยู่ให้ห่างจากคุณหรูยู่ด้วย！”

“บอกจ้าวซวู่ด้วย ว่าให้ล้มเลิกความคิดนั้นซะ ！”

“หรูยู่ไม่มีวันจะยอมตกลงกับเขาหรอก！”

โม่ชงยิ้มเยาะออกมา ในสายตาเขา เขาเป็นถึงเจ้าพ่อในวงการบันเทิง แต่หยางหรง เป็นแค่ผู้จัดการตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น

ดังนั้น เขาขี้เกียจจะลดตัวไปโต้เถียงกับคนแบบหยางหรง

“ประธานโม่ คุณมู่ อย่าไปถือสาพวกหมาบ้าแบบนี้เลยค่ะ ”

“เชิญไปนั่งตรงที่นั่งวีไอพีก่อนค่ะ”หลี่หยานส่งคำเชิญอย่างประจบสอพลอไปอีกครั้ง

มองหลิวหรูยู่ที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาของมู่เฟยเฟยหลากหลายความรู้สึก

เมื่อก่อน หลิวหรูยู่เป็นคนที่เธอไม่อาจเอื้อม แต่ตอนนี้ เมื่อเห็นสภาพของหลิวหรูยู่ เธอก็รู้สึกเศร้าและเห็นอกเห็นใจกับคนในสายอาชีพเดียวกัน

เธอรู้ ว่าหลิวหรูยู่คงไปล่วงเกินใครเข้า

แต่ว่า ก็ไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางอะไร จะพูดมากไปก็คงไม่ได้

หลิวหรูยู่เป็นคนของผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เหรอ ? เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทำไมเขาถึงไม่ออกมาช่วยหลิวหรูยู่ล่ะ ?

ในใจของเธอ มีร่างของชายคนนั้นปรากฏขึ้นมา

โธ่เอ๋ย ผู้ชายนี่ก็ช่างไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ！

เธอแอบทอดถอนใจ สายตากวาดมองไปยังสถานที่ตรงหน้า

ทันใดนั้นก็เห็นฉินเทียนที่นั่งยิ้มกริ่มอยู่ตรงมุมห้อง！

เธอหลุดอุทานออกมาคำหนึ่ง เอามือปิดปาก หน้าถอดสีในทันที！

ท่าทีที่เปลี่ยนไปโดยฉับพลัน ทำเอาโม่ชงกับหลี่หยานที่อยู่ข้างๆ ถึงกับตื่นตกใจ

“เฟยเฟย เป็นอะไรไป? ”โม่ชงถามด้วยความสงสัยไปคำหนึ่ง จากนั้น เขาก็หันมองไปตามสายตาของมู่เฟยเฟย

เห็นฉินเทียนที่อยู่ตรงมุมห้อง

“เขาเป็นใคร？”

“เป็นศิลปินของซิงถูเหรอ？”เขาขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถาม

หลี่หยานตอบกลับในทันที“แค่เด็กใหม่ที่ดิ้นรนอยากจะเข้าวงการคนหนึ่ง ร้องห่มร้องไห้ขอมาเซ็นสัญญากับฉัน ”

“คนแบบนี้มีเยอะแยะมากมายประธานโม่ไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ”

“ประธานโม่ เชิญนั่งก่อนค่ะ ประธานหวางของเราน่าจะถึงในเร็วๆนี้”