บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 333

“เกาะมลายู！”

โม่ชงกัดฟันอยู่ ท่าทางนั่นอยากที่จะฆ่าคน

ตอนนี้เขาได้เข้าใจแล้ว ตัวเองถูกหวางเฉียงกับฉินเทียนร่วมมือกันหลอกแล้ว

เรื่องมาถึงตอนนี้บริษัทได้ตกลงในมือของฉินเทียนแล้ว เขามีความสามารถที่มากอีกก็ไม่มีวิธีที่จะเอากลับมาได้แล้ว

และพลังงานของเขากับจ้าวซวู่ถึงแม้ใหญ่มาก แต่มือของพวกเขาก็ยื่นไปไม่ถึงเกาะมลายู

ยิ่งกว่านั้นข้างกายของหวางเฉียงยังมีคนพื้นที่คุ้มครองอยู่

รับซื้อซิงถูไม่เหมือนภายนอกที่ง่ายอย่างนี้ เขารู้ตอนนี้จ้าวซวู่ในงานประชุมครอบครัวของตระกูลจ้าวยังรอข่าวชัยชนะของเขาอยู่อย่างตื่นเต้นดีใจ

ควบคุมหลิวหรูยู่ผ่านซิงถู เอาอานกั๋วและเมืองหนานเจียงมาผ่านทางหลิวหรูยู่ เดิมทีคือเป็นแผนที่มีประโยชน์ต่อจ้าวซวู่ตัวเขาเอง

เกี่ยวข้องถึงเขาสามารถนั่งตำแหน่งของคุณชายจ้าวซื่อได้อย่างมั่นคงราบรื่นหรือเปล่า

ตอนนี้ทั้งหมดต่างก็ถูกทำให้ล้มเหลวแล้ว สำหรับนิสัยอารมณ์ของจ้าวซวู่ กระทั่งโม่ชงต่างก็ไม่กล้าไปคิด เขาจะลงโทษตัวเองยังไง！

ฉินเทียน！

ในที่สุดเขาก็เข้าใจทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นฉินเทียนที่แอบใช้กลอุบายลับ

เพราะเขารู้อาศัยหวางเฉียงเดิมทีก็เล่นวิธีนี้ไม่ออก ยืมความกล้ามากมายหวางเฉียงก็ไม่กล้าทำโดยพลการ เล่นวิธีอย่างนี้กับเขา

จะต้องเป็นฉินเทียนที่ปลุกปั่นแน่นอน

คิดถึงที่นี่เขาเอาความโกรธทั้งหมด ต่างก็กระจายบนตัวของฉินเทียนแล้ว

เขาจ้องมองฉินเทียนอยู่นิ่ง ๆ ความโกรธในดวงตาแผดเผา กัดฟันพูด“คนแซ่ฉิน คุณนี่คือกำลังเล่นกับไฟ！”

“คุณจะตายอย่างไม่มีที่ให้ฝังศพรู้ไหม？”

“คิดได้ตอนนี้คุกเข่าลงขอโทษให้ฉัน เอาซิงถูมอบให้ฉัน ไม่แน่ว่าผมจะปล่อยคุณไปสักครั้งหนึ่ง”

เดิมทีฉินเทียนก็ขี้เกียจที่จะสนใจเขา

ในสายตาของเขา โม่ชงที่มองไปแล้วดุร้ายก็แค่หมาตัวหนึ่งเท่านั้น

เขามองหวางเฉียงที่อยู่บนหน้าจอยิ้มพูดอยู่“ประธานหวางสัญญาการรับซื้อพวกเราต่างก็เซ็นเรียบร้อยแล้ว”

“เงินทุนทั้งหมดก็ไปถึงบัญชีของคุณแล้วไม่น้อยแม้แต่บาทเดียว”

“ตอนนี้คุณยังมีอะไรที่อยากจะพูดไหม？”

ในดวงตาของหวางเฉียงปรากฏสีที่ละอายใจมา

เขายืนขึ้นมาโค้งคำนับต่อหลิวหรูยู่ พูดอย่างจริงใจว่า“คุณหลิว ขอโทษ！”

“เกี่ยวกับข่าวอื้อฉาวของคุณ ผมขอโทษมาก”

“ในฐานะที่คุณเซ็นสัญญากับเถ้าแก่ของบริษัท หลังเกิดเรื่องนี้แล้วผมไม่ได้ใช้มาตรการที่ถูกต้องให้ทันเวลา”

“กระทั่งเรื่องดองมาทำให้มาถึงในจุดนี้ ทำให้เกิดความเสียหายต่อคุณมากอย่างนี้”

พูดถึงที่นี่เขายิ้มอย่างเขินอายแล้ว พูดว่า“ที่จริงคุณผมต่างก็รู้ สำหรับข่าวอื้อฉาวที่ไม่มีอยู่จริงชนิดนี้พวกเราเดิมทีก็ไม่ต้องไปสนใจ”

“ในวงการเรื่องชนิดนี้มีมากแล้ว สำหรับฐานะของคุณเดิมทีก็ไม่ต้องตอบกลับเพราะทำเรื่องที่ถูกต้องก็ไม่ต้องกลัวอะไร”

“คุณยิ่งตอบกลับมีแต่จะหลงกลอุบายที่ชั่วร้ายของคนเหล่านั้นแล้ว”

“คุณหลิวผมพูดถูกใช่ไหม？”

หยางหรงรีบพูด“ประธานหวางนี่ถือว่าคุณช่วยล้างมลทินทำให้คุณหลิวมีความกระจ่างโดยตรงแล้วใช่ไหม？”

“รูปภาพเหล่านั้น คุณรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นใช่ไหม？”

หวางเฉียงยิ้มพูด“ผมรู้แน่นอนอยู่แล้ว”

“เพื่อหลีกเลี่ยงคนที่มีแผนการอื่นในใจทำร้ายคุณหลิวอีกครั้ง ผมพูดแถลงอย่างเป็นทางการในที่นี่”

“ผมหวางเฉียงใช้ชีวิตและคุณธรรมของตัวเองรับประกัน เหล่านั้นต่างก็เป็นงานเลี้ยงธุรกิจที่เป็นปกติมากแล้ว”

“คุณหลิวเดิมทีไม่ยินยอมที่จะไป ภายใต้การขอร้องอย่างสุดแรงของผม เพื่อบริษัทแล้วหล่อนถึงได้รับปากโผล่หน้า”

“แต่หล่อนก็คือโผล่หน้ามาทักทายจากนั้นก็ออกไปแล้ว”

“รูปภาพเหล่านั้นคือผมให้คนถ่าย จุดมุ่งหมายคือก็แค่เก็บเป็นที่ระลึกเท่านั้น”

“คิดไม่ถึงถูกคนที่มีใจคิดร้ายเอามาสร้างข่าวลือโจมตีคุณหลิว เฮ้อ ผมปวดใจมากนะ！”

ทุกคนเข้าใจทันที

ในที่สุดหลิวหรูยู่ก็รู้สึกโล่งสบายเล็กน้อย หล่อนพูดน้ำตาคลอ“ประธานหวางขอบคุณคุณ”

หวางเฉียงยิ้มพูด“ไม่ต้องขอบคุณผม ถ้าจะขอบคุณก็ต้องขอบคุณคนนั้นที่อยู่ด้านข้างคุณเถอะ”

คนที่อยู่ด้านข้าง หลิวหรูยู่รู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร

หล่อนมองฉินเทียนแวบหนึ่งแล้ว พูดเสียงต่ำด้วยใบหน้าที่แดงว่า“ขอบคุณ”