บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 343

เมืองหยุนชวน คลับเฮ้าส์เฉิงซวู่

จ้าวซวู่จิบไวน์แดงหนึ่งอึก พูดอย่างหมดความอดทน “สามวันแล้ว ฉินเทียนและซูซู ทำไมพวกมันถึงยังไม่มาร้องขอความเมตตาจากฉัน?”

“กัวเซิง คนที่ฉันให้แกส่งไปที่หลงเจียงล่ะ?”

“นี่สามวันแล้ว พวกมันทำอะไรกันอยู่?”

กัวเซิงรีบเอ่ยอย่างร้อนใจ “คุณชายครับ คนที่ผมได้ส่งไปได้บอกข่าวมาครับว่าตอนนี้บริษัทซูยู่ ทุกคนต่างหน้านิ่วคิ้วขมวดราวกับว่าญาติสนิทเสียไปอย่างไรอย่างนั้นเลยล่ะครับ”

“สินค้าเหล่านั้นที่ตัวแทนจำหน่ายตีคืนกลับไป ตอนนี้ถูกบรรจุเต็มโกดังของพวกเขาแล้วครับ”

“โกดังของพวกเขาถูกปิดผนึกเหมือนกับว่ากำลังเตรียมพร้อมที่จะทำลาย”

จ้าวซวู่ยิ้มเย้ยหยัน “พวกเขาไม่ได้พยายามหาตัวแทนจำหน่ายอื่นหรอกเหรอ?”

กัวเซิงยิ้มและกล่าว “ไม่เลยครับ”

“ปัจจุบันผลิตภัณฑ์ของพวกเขา สามารถเปิดตลาดจังหวัดทางภาคใต้ได้”

“แต่ตัวแทนทางภาคใต้นั้นใครก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุพวกเรา”

“ส่วนทางภาคเหนือ ต่อให้พวกเขาจะไปก็ไม่มีใครสนใจพวกเขา”

จ้าวซวู่หัวเราะเสียงดังก้องจากนั้นเอ่ย “ทำได้สวย!”

“ฉันจะบีบคอพวกมันให้ตาย ดูสิว่าพวกเขาจะทนได้อีกกี่วัน!”

“ถ้าพวกเขายอมล้มละลาย ไม่ยินดีมาขอร้องอ้อนวอนฉัน งั้นฉันก็จะมองพวกนั้นให้สูงขึ้นสักหน่อย”

หยวนเป้ากัดฟันแน่นพลางกล่าว “ไม่สามารถปล่อยคนแซ่ฉินให้รอดไปได้!”

“ฉันจะทำให้เขาตาย!”

จ้าวซวู่ยิ้มและเอ่ย “วางใจเถอะ”

“ให้เขาตายตอนนี้ก็หมดสนุกสิ ฉันจะคอยเหยียบย่ำซ้ำเติมเขา เมื่อเขาหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ตอนนั้นค่อยจัดการเขาซะ”

“หยวนหู่หยวนเป้า ฉันเข้าใจถึงความสัมพันธ์แน่นแฟ้นระหว่างพี่น้องของพวกนาย เพื่อล้างแค้นให้แก่หยวนหลาง”

"รออีกสองสามวัน"

“เมื่อถึงเวลา ค่อยบดขยี้ฉินเทียน ตอนนั้นฉันเองก็จะบุกจู่โจมหนานเจียงครั้งใหญ่”

กัวเซิงยิ้มและรีบเอ่ย “คุณชายเฉียบขาดเหนือชั้นยิ่งนัก!”

“ฉินเทียนคือปืนในมือของอานกั๋ว การเล่นฉินเทียนจนตายนั้นเทียบเท่ากับการเชือดไก่ให้ลิงดู อานกั๋วจะต้องไตร่ตรองอย่างรอบคอบแน่นอน”

“บางทีไม่แน่ว่าภายใต้ความหวาดกลัวเขาอาจจะเป็นฝ่ายริเริ่มพึ่งพิงคุณชายก็เป็นได้”

“ตอนนั้นคุณชายอาจจะได้ครอบครองหนานเจียงได้อย่างง่ายดาย คนภายในตระกูลจะไม่ตั้งคำถามถึงความสามารถของคุณชายอีก”

จ้าวซวู่หัวเราะเสียงดังก้อง “ครอบครองหนานเจียง พวกนายเองก็มีส่วนร่วมด้วยเช่นกัน”

“พวกนายคอยอยู่ข้างกายฉันอย่างดี เมื่อฉันได้กลายเป็นเจ้าบ้าน พวกนายก็ได้เป็นบุคคลสำคัญ!”

“ฉันจะให้ชีวิตแห่งความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งแก่พวกนาย!”

“มา ดื่มเหล้า!”

“คุณชายครับ จ้าวเฟิงมาแล้ว” ลูกน้องใต้บัญชาคนหนึ่งเดินเข้ามารายงาน

จ้าวซวู่สีหน้านั้นเปลี่ยนไปทันใด เอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบ “ไอ้ลูกนอกสมรสนี่มาทำอะไร?”

“คุณชายจ้าวเฟิงกล่าวว่ามีคนมีคนมอบไวน์แดงอันทรงคุณค่าของคฤหาสน์บอร์โดซ์ให้เขาขวดหนึ่ง เขาไม่คู่ควรที่จะดื่มมัน ตั้งใจมามอบมันให้แก่คุณชาย”

จ้าวซวู่ยิ้มเย็นและเอ่ยเย้ยหยัน “ไอเศษขยะนี่จะมีไวน์ดีอะไรได้”

“อย่างไรก็ตาม ครั้งก่อนที่มีการประชุมตระกูล จ้าวข่ายของบ้านสามนั้นรู้เรื่องเส้นทางดาว มันโจมตีฉันซะยับเยิน”

“ไอขยะนี่ ออกตัวเพื่อฉัน”

“เรียกให้เขาเข้ามา”

ในไม่ช้า มองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งรูปร่างผอมบาง ท่าทีหวาดกลัว เดินเข้ามาด้วยใบหน้าปีติยินดี

ภายในอ้อมแขนของเขากอดขวดไวน์แดงไว้ขวดหนึ่ง

“สวัสดีครับพี่ซวู่!” เมื่อมองเห็นพี่ซวู่เขารีบพยักหน้าและทักทายด้วยท่าทีเคารพและท่าทีหวาดกลัว

จ้าวซวู่และหยวนหู่ หยวนเป้าต่างก็กำลังดื่มเหล้า ราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงของจ้าวเฟิง ไม่มีใครมองไปที่เขาเลยแม้แต่คนเดียว

“มา พี่หู่ พี่เป้า”

“ดื่มเหล้าแก้วนี้แล้ว ฉันรับรอง ใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน จะพาพวกนายไปบุกฆ่าหลงเจียง เพื่อแก้แค้นให้แก่หยวนหลาง!”

จ้าวซวู่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด จ้าวเฟิงนั้นยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ด้านหน้า ใบหน้านั้นประดับด้วยรอยยิ้มที่เก้ๆกังๆ

เวลาผ่านพ้นไปประมาณครึ่งชั่วโมง ราวกับว่าจ้าวซวู่เพิ่งค้นพบ

“นี่ไม่ใช่จ้าวเฟิงหรอกเหรอ? แกมาตั้งแต่เมื่อไร?” จ้าวซวู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“พี่ซวู่！” จ้าวเฟิงรีบพยักหน้าและโค้งคำนับ จากนั้นกล่าว “นี่คือไวน์แดงที่เพื่อนของผมซึ่งทำธุรกิจค้าขายกับต่างประเทศนำกลับมาจากต่างประเทศ เป็นไวน์แดงที่สั่งทำให้แก่ราชวงศ์ของยุโรปโดยเฉพาะ”

“ไวน์ที่ดีขนาดนี้ ผมไม่คู่ควรที่จะดื่มมันและผมเองก็ไม่เข้าใจรสชาติของไวน์”