บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 363

“จุยเฟิง？”

ฉินเทียนเหมือนจะจำได้ว่า เด็กหนุ่มซมซานตรงหน้าคือจุยเฟิง เขาตกใจแล้วเอ่ยว่า： “เป็นนายไปได้ยังไง？”

“นายมาที่นี่ได้ยังไง？”

จุยเฟิงก็ตกใจเหมือนกัน： “พี่เทียน หรือพี่ไม่ได้สั่งการเรื่องนี้？”

ฉินเทียนกวาดตามองเถียหนิงซวงกับพวกแวบหนึ่งแล้วเอ่ยด้วยเสียงขรึมว่า： “ฉันบอกพวกนายแล้วว่า น้องจุยเฟิงอาจจะมา ให้พวกนายต้อนรับดี ๆ”

“นี่เป็นการต้อนรับของพวกนายเหรอ？”

“พวกนายรู้เหรอเปล่า น้องจุยเฟิงเป็นถึงราชาสวรรค์ลับคนข้างกายราชาหนานเจียง เป็นบุคคลควรค่าต่อการเคารพแค่ไหน！”

“พวกนายปฏิบัติต่อเขาอย่างนี้ได้ยังไง？”

“ยังไม่รีบไปเชือดแพะ เอาสุรามาอีก！”

สีหน้าจุยเฟิงเขียวปั้ด

“พี่ชาย ผมยอมแล้ว”

“พี่อย่าเล่นละครอีกเลย”

“ต่อไปผมไม่กล้าเสียดสีพี่อีกแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ！”

สุดท้ายฉินเทียนก็อดหัวเราะฮ่า ๆ ไม่ได้ พูดอย่างได้ใจว่า： “เสี่ยวเฟิงเฟิง ตอนนี้รู้ถึงความร้ายกาจของสวนสัตว์ร้ายแล้วสินะ？”

“นายถามฉันไม่ใช่เหรอว่า คนของคำสาปสวรรค์ถูกฝึกยังไง？ก็ถูกฝึกมาจากที่นี่แหละ！”

เหมือนเป็นการเผยสีหน้ากับเพื่อนรัก ซึ่งไม่ค่อยเห็นสีหน้าได้ใจของฉินเทียน อย่างกับพ่อหนุ่มน้อย

จนคนหมู่มากกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่

พวกเขาไม่ค่อยได้เห็นสีหน้าอย่างนี้ของฉินเทียน

ที่จริงวันนี้ตลอดทั้งวัน ฉินเทียนก็อยู่ในสวนสัตว์ร้าย

ตั้งแต่กลับจากหนานเจียง เรื่องการลอบสังหารเหมือนจะจบลง แต่ทำไมเขากลับเข้าใจว่า พายุร้ายที่แท้จริงกำลังจะเข้ามาในเร็ว ๆ นี้

ดังนั้น เขาจึงเร่งฝึกฝนกลุ่มคำสาปสวรรค์ ควบคุมด้วยตัวเอง

ตั้งแต่จุยเฟิงปรากฏตัวขึ้นที่ทางเชิงเขา กล้องวงจรปิดที่ซ่อนอยู่ในต้นไม้ทั้งสองข้างทางก็บันทึกเขาเอาไว้แล้ว

ฉินเทียนกับฉานเจี้ยน เห็นจากจอที่ห้องควบคุมอย่างชัดเจน

นึกไม่ถึงว่าจุยเฟิงจะมาเอง ทำให้ฉินเทียนรู้ว่าทางตระกูลจ้าวมีความเคลื่อนไหวแล้ว

อีกทั้ง ต้องไม่ใช่เล่น ๆ แน่

ดังนั้น ฉินเทียนเลยให้ทุกคนเล่นตลกอย่างนี้กับจุยเฟิง

และอีกอย่าง นี่เป็นวิธีพิเศษที่กลุ่มสาปสวรรค์แห่งสวนสัตว์ร้ายเอาไว้ต้อนรับแขก

เล่นไม้แข็งก่อน แล้วก็ตามด้วยแพะกับสุรา

เรื่อง เหลิ่งเฟิงแห่งทีมหมาป่าโดดเดี่ยว และเหลยเป้าแห่งสาขาเขี้ยวมังกร ก็เคยเจอบทเรียนมาแล้ว

แพะอ้วนเชือดสด ๆ แล้วย่าง

สุราดีกรีแรงรินลงชาม

ฉานเจี้ยนยกชามสุราขึ้นมาด้วยตัวเองพลายเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า： “น้องจุยเฟิง ขอต้อนรับสู่สวนสัตว์ร้าย”

จุยเฟิงเห็นฉานเจี้ยน ก็อดเลื่อมใสไม่ได้ รีบยกสุราขึ้นกล่าวอย่างฮึกเหิมว่า： “ลุงฉาน พี่น้องทุกท่าน”

“จุยเฟิงขอดื่มคารวะก่อน！”

สุราฤทธิ์แรงแสบลำคอ เขาเช็ดปากแล้วก็ยิ้มแฉ่งหัวเราะเสียงดัง

สะใจโว้ย！

ทุกคนดื่มอย่างสนุกสนานเต็มที่

ถงชวนเถียปี้คนกลุ่มนี้ แผลงความเป็นเจ้าบ้านถือชามใหญ่มาชนเหล้ากับจุยเฟิงไม่หยุด

จุยเฟิงปฏิเสธไม่ได้ ดื่มไปสองสามถ้วย ไม่นาน ก็หูชาหน้าแดง แก้มสองข้างบนใบหน้าอย่างกับตูดลิง

“หยุด！”

“พี่น้องทั้งหลาย จงฟังผม！”

ลิ้นของเขาพันกันเล็กน้อยเอ่ยว่า： “เหล้าดื่มเท่าไหร่ก็ได้”

“วันนี้เห็นความอบอุ่นของทุกคน ผมรู้ไม่เมาไม่ได้แน่นอน”

“แต่ก่อนจะเมา ขอให้ผมพูดอะไรก่อนได้มั๊ย？”

เหมยหงเซว่แทะเม็ดแตงถุยเปลือกออกหัวเราะอย่างทึ่ม ๆ เอ่ยว่า： “น้องจุยเฟิง นายอยากพูดอะไรเหรอ？”

“หรือว่า จะดวลเหล้ากับพี่เทียน？”

ฉินเทียนแสยะยิ้มมองจุยเฟิง เขารู้ว่า สุดท้ายเจ้าหมอนี้จะเข้าเรื่องแล้ว

ใบหน้าของจุยเฟิงแดงยิ่งขึ้น

เขากัดฟันแล้วเอ่ยเสียงดังว่า： “ที่ผมจะบอกก็คือ——”

“ตระกูลจ้าวแห่งหยุนชวน พอล้มเหลวจากการลอบสังหาร ก็จะจัดงานเลี้ยงหงเหมินที่หอว่างเจียงจุดตัดพรมแดนของสองเมืองหลวงในวันมะเรื่อง！”

“วันนี้ตอนสาย นายรองของพวกเขาได้มาที่ตระกูลอาน พูดเรื่องนี้ต่อหน้าแล้ว”

“อีกทั้ง นอกจากนายท่านแล้ว ยังเอ่ยชื่อพี่เทียนให้ไปร่วมงานด้วย！”