บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 37

ตระกูลซู เต็มไปด้วยความสุข

“น้องชาย ครั้งนี้นายสร้างผลงานใหญ่ให้ตระกูลของพวกเราแล้ว!”

“จำหน่ายวัสดุยาจีนเพียงแค่นิดหน่อย นับอะไร หลังจากเอาชนะหยางยู่หลัน พวกเราผูกมัดกันอย่างลึกซึ้ง จะต้องจัดจำหน่ายทางการแพทย์ของเมืองหลงเจียงทั้งหมด และผูกขาดทั้งหมด!”

“ฉันคุยกับพี่เขยของนายแล้ว บริษัทยาที่พวกเขาควบคุม ทั้งหมดขึ้นอยู่กับนายคนเดียว”

“น้องชาย นายไม่เพียงแต่ช่วยงานใหญ่ของตระกูลซู ยังช่วยงานใหญ่ของพี่สาวเช่นกัน”

“ด้วยประการนี้ ตำแหน่งของพี่สาวในตระกูลอู๋ก็มั่นคงมากขึ้นเช่นกัน!” ซูหนานเต็มไปด้วยตื่นเต้น

สำหรับคนของตระกูลซูที่เหลือ ล้วนแล้วมีการประจบประแจงซูเหวินเฉิงและซูเป่ยซาน

วิธีนี้ผูกมัดอย่างลึกซึ้ง ช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ!

ซูเป่ยซานพูดเสียงดัง : “ตอนนี้ผมขอประกาศ สิ้นปีของปีนี้มีการแบ่งเงินปันผล ทุกคนในครอบครัวจะเพิ่มให้อีกหนึ่งแสนหยวน!”

“เยี่ยมเลย!”

“ขอบคุณเจ้าบ้าน!”

“ขอบคุณคุณปู่ซู!”

ทันใดนั้น พ่อบ้านวิ่งเข้ามาด้วยความเร่งรีบ

“นายท่าน คณะกรรมการแพทย์โทรศัพท์มา”

ซูเป่ยซานพูดด้วยความได้ใจ : “ดูเหมือนว่าหยางยู่หลันยังคงน่าสนใจอย่างมาก จัดการเรื่องทั้งหมดได้เร็วขนาดนี้”

“เป็นการแจ้งให้พวกเราไปลงนามในข้อตกลงความร่วมมือที่ครอบคลุมอย่างแน่นอน!”

เขารับโทรศัพท์ ทันใดนั้นหัวเหมือนโดนอะไรบางอย่างตีเพื่อเตือนสติ

เพียงแค่หนึ่งประโยคของอีกฝ่าย : ในมุมมองของปัญหาร้ายแรงในการจัดหาวัสดุยาของตระกูลซู คณะกรรมการการแพทย์ยกเลิกความร่วมมือกับตระกูลซูโดยสมบูรณ์

“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”

“ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?”

“หยางยู่หลันบ้าไปแล้วเหรอ?”

“ไป พวกเราไปหาเธอ!”

“จะตายก็ต้องตายด้วยกันทั้งหมด!”

ซูเป่ยซานโกรธจัด พาคนของตระกูลซูด้วยตัวเอง เหมือนกับฝูงหมาบ้า พุ่งเข้าไปในวิลล่าริมทะเลสาบ

“พวกคุณอยากจะตายพร้อมกับฉันไม่ใช่เหรอ? ดีเลย ฉันลาออกแล้ว”

“ทำไม พวกคุณไม่ดูข่าวกันบ้างเหรอ?” หยางยู่หลันยื่นโทรศัพท์ออกไป เพิ่งลงข่าวไปหนึ่งฉบับ ทำให้คนของตระกูลซูพูดไม่ออกอย่างกะทันหัน

สีหน้าของซูเป่ยซานดูแย่อย่างมาก

เขาคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ หยางยู่หลันจะเด็ดขาดแบบนี้ เพื่อต่อต้านพวกเขา แม้แต่ตำแหน่งของกรรมการล้วนแล้วไม่เอาแล้ว

คนของตระกูลซูยังคงจมอยู่กับภาพที่สวยงามในเมื่อกี้ ยากที่จะยอมรับภัยพิบัติกะทันหันนี้ พวกเราระเบิดแล้ว

ผู้หญิงหลายคน ดึงหยางยู่หลัน ต้องการสู้อย่างสุดชีวิต

“พวกคุณทำอะไร? รีบปล่อยแม่ของฉัน!” ซูซูผลักล้อของรถเข็นด้วยมือทั้งสองข้าง พุ่งออกมา

“เธอไอ้คนพิการ!”

“ไสหัวออกไป!”

ซูเหวินเฉิงผลักซูซูออกไป

ซูซูเห็นแม่ของเธอถูกล้อมไว้ แต่เธอกลับไม่สามารถทำอะไรได้ กังวลจนน้ำตาไหลออกมา

ในเวลานี้ เธอเกลียดคนของตระกูลเหล่านี้จริงๆ

“พวกแกมาหาเรื่องที่นี่ อยากตายเหรอ?” ที่ประตู มีเสียงที่เยือกเย็นดังขึ้น

ฉินเทียนซื้อผักและอาหารกลับมา

“คนแซ่ฉิน แกแม่งคิดว่าตัวเองเป็นใคร? เรื่องของตระกูลซูของพวกเรา ไม่ถึงตาของคนไร้ค่าอย่างแกมายุ่งหรอก!” ซูเหวินเฉิงโกรธจนตาแดง

ไม่เห็นฉินเทียนอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ

“ใช่ไหม?” ฉินเทียนยิ้มอย่างเยือกเย็น เตะหินที่อยู่ตรงประตูแตกละเอียดทันที : “ปากของแกแข็งมากเลยนะ แข็งกว่าก้อนหินลูกนี้หรือเปล่า?”

ครั้งนี้ คนของตระกูลซูตื่นทันที พวกเขาเพิ่งนึกขึ้นได้ ฉินเทียนเป็นนักต่อสู้ที่ดุร้ายอย่างมากคนหนึ่ง

บอดี้การ์ดที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจำนวนสิบกว่าคน ล้วนแล้วไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

“ถุ้ย!”

“เป็นแค่นักต่อสู้ไร้ค่าคนหนึ่ง อวดดีอะไร?”

ซูเหวินเฉิงยึดคอขึ้น ตะโกนด้วยความหยิ่งผยอง : “คนแซ่ฉิน มีปัญญาแกก็ฆ่าฉันสิ?”

“ขอบอกเลยนะ ตอนนี้เป็นสังคมที่มีกฎหมาย!”

สายตาของฉินเทียนเยือกเย็น กำลังจะลงมือ เขาไม่ได้มีนิสัยดีอะไร

“ฉินเทียน อย่าวู่วาม!” หยางยู่หลันรีบห้าม เธอกลัวว่าฉินเทียนจะมีปัญหา โดนตำรวจจับจบเห่แน่นอน

ฉินเทียนทำได้แค่อดทนเอาไว้