บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 40

“พวกแกมากู้เงิน?”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเทียน ซูเหวินเฉิงหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมา

ซูหนานก็โกรธจนหัวเราะเช่นกัน เธอพูดดูถูก : “คนแซ่ฉิน แกเป็นแค่ไอ้คนใฝ่ต่ำเท่านั้น”

“คนใฝ่ต่ำคนหนึ่งเข็นคนพิการคนหนึ่ง ก็กล้ามากู้เงินที่ธนาคารเจี้ยนหลง?”

“ฉันว่ามาขอข้าวกินมากกว่ามั้ง!”

เธอพูดกับเฉียนเซิ่ง : “หัวหน้าเฉียน ไอ้คนนี้เป็นคนหลอกลวง บนตัวไม่มีเงิน คุณอย่าโดนหลอกเป็นอันขาด”

“กู้เงินให้เขาแม้แต่แดงเดียว ก็คือความสูญเสียของพวกคุณ”

เฉียนเซิ่งพูดอย่างเย็นชา : “ธนาคารเจี้ยนหลงของพวกเรา ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถเข้ามาได้”

“รีบออกไป อย่ามาสร้างผลกระทบให้ภาพลักษณ์ของพวกเรา”

ซูเหวินเฉิงได้ใจอย่างมาก เขาเขย่าสัญญาในมือของเขา และพูด : “คนแซ่ฉิน มองเห็นไหม? เงินกู้ก้อนโตยี่สิบล้าน!”

“คนแบบฉัน ถึงเป็นแขกระดับสูงของธนาคารเจี้ยนหลง”

“แกเข็นคนพิการคนหนึ่ง เดินผิดที่แล้ว!”

“แก.....”

เขายังต้องการพูดอะไรบางอย่าง ในเวลานี้ สายตาที่เยือกเย็นของฉินเทียน

ว่าเขายังสามารถอดทนได้ แต่ว่าเอาแต่พูดว่าซูซูเป็นคนพิการ สัมผัสโดนของรักของเขาแล้ว

ขาของเขาขยับหนึ่งที ด้วยความเร็วราวสายฟ้า เพียะหนึ่งที ตบหน้าของซูเหวินเฉิงอย่างแรงหนึ่งที

“แกยังกล้าพูดไร้สาระอีก เชื่อไหมฉันจะทำให้แกหุบปากไปตลอดชีวิต!”

น้ำเสียงของฉินเทียนเย็นชา แววตาเยือกเย็นและหยิ่งผยอง

ซูเหวินเฉิงกุมหน้า ตกใจอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงเลย ฉินเทียนอยู่ในสถานที่แบบนี้ กล้าลงมือกับเขาอย่างโจ่งแจ้ง

ในทางตรงกันข้าม ตระหนักได้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้เลยด้วยซ้ำ

เขากัดฟัน ไฟแห่งความเกลียดชังพ่นออกมาจากดวงตา

“ทุบตีคนแล้ว!”

“ใครก็ได้ช่วยที!”

ซูหนานกรีดร้องเหมือนหญิงปากร้ายขึ้นมาทันที

“หัวหน้าเฉียน คุณจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้นะ!”

“เร็ว รีบเรียกหน่วยรักษาความปลอดภัยมาจับตัวเขา!”

เฉียนเซิ่งก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาคิดไม่ถึงเลย ฉินเทียนคนนี้ บอกว่าลงมือก็ลงมือเลย ในถิ่นของตัวเอง ทุบตีคนของตัวเอง

บ้าบิ่นเกินไปแล้วจริงๆ

“รปภ.!” เขาตะโกนด้วยความโกรธ

ทันใดนั้น มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่แข็งแกร่งสองคน เข้ามาจากข้างนอกประตู

พวกเขาไม่เหมือนกับธนาคารทั่วไป ชายชราที่เกษียณแล้วแบบนั้น เอื้อมมือออกไปอย่างแรง แววตาเฉียบแหลม เป็นทหารผ่านศึกที่แท้จริง

สายตาของทั้งสองคน จ้องมาที่ฉินเทียน มือถือกระบองไฟฟ้า พูดอย่างเย็นชา : “คุณผู้ชาย กรุณาไปที่ห้องรักษาความปลอดภัยกับพวกเราด้วย”

“พอได้แล้ว!”

ซูซูพูดอย่างเย็นชา : “พวกเรามาที่นี่ทำธุรกิจ”

“พวกคุณอย่ามาดูถูกคนอื่น!”

ก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกต่อต้านอย่างมากที่ฉินเทียนไม่พูดอะไรก็ลงมือ ตอนนี้ กลับรู้สึกระบายอารมณ์ได้อย่างมาก

นอกจากนี้ ภายในใจรู้สึกอบอุ่นเล็กน้อย เพราะว่าเธอรู้ดี ฉินเทียนกำลังปกป้องเธอ ถึงลงมือทุบตีคน

“ทำเรื่องกู้เงิน?” เฉียนเซิ่งพูดเสียงดัง : “พวกคุณไม่สืบหาข้อมูลหน่อยเหรอ ว่าผมเป็นใคร?”

“ผมเฉียนเซิ่ง เป็นหัวหน้าแผนกสินเชื่อของธนาคารเจี้ยนหลง ไม่มีคำพูดของผม ใครจะกล้ากู้เงินให้พวกคุณ?”

เพื่อสำแดงความยิ่งใหญ่ของตัวเอง เขาตะโกนไปทาง รปภ. สองคน : “อย่าพูดไร้สาระกับพวกเขา พาไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย สอบปากคำดีๆ!”

รปภ.สองคนกำลังจะเคลื่อนไหว ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากชั้นบน : “ใครกล้าแตะต้องคุณฉิน!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ พวกเขาถอยหลังอย่างรวดเร็ว พูดกับคนที่ลงมาจากชั้นบนด้วยความเคารพ : “ประธานหวาง”

ประธานธนาคารหวาง!

เฉียนเซิ่งตะลึง รีบพยักหน้า พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม : “เรื่องเล็กๆ คาดไม่ถึงว่าจะรบกวนคุณแล้ว”

“ประธานหวาง คุณไปทำธุระของคุณเถอะ คนขอทานสองคน ผมจัดการเองก็พอแล้ว”

ใบหน้าของหวางปินมืดมนและน่ากลัว เขาด่าไปทางเฉียนเซิ่งที่มีผมปิดหน้า