บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 405

วันนี้ซูซูรวบผมของเธอขึ้น ใบหน้าของเธอก็ดูเปล่งประกายขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว

นั่นเป็นเพราะผู้หญิงที่ถูกหล่อเลี้ยงด้วยความรักหลังแต่งงาน มีเสน่ห์เฉพาะตัว

เธอเขินทุกคน มองไปที่ฉินเทียนแล้วพูดว่า: “ทำไมคุณถึงมาที่นี่? ”

“หลินเซวี่ยล่ะ? ”

ฉินเทียนรีบเปิดประตูรถ ยิ้มแล้วพูดว่า: “หลินเซวี่ยมีนัด ฉันให้เธอหยุดงาน”

“ที่รัก คุณตัวหอมจัง”

ซูซูยิ้มแล้วพูดว่า: “ก็ฉีดน้ำหอมที่คุณซื้อมาเมื่อวันก่อนนิดหน่อย”

“คุณบอกว่าหลินเซวี่ยมีนัด นัดกับใครเหรอ? ”

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดว่า: “จะไปสนใจเธอว่านัดกับใครทำไม ที่รัก ขอจุ๊บทีสิ”

พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะดึงตัวซูซูมากอด

ซูซูรีบพูดว่า: “คุณอยากตายหรือไง! ระวังคนอื่นเห็น!”

แต่เธอไม่สามารถผลักฉินเทียนออกไปได้ เธอจึงถูกกอดและจูบที่ใบหน้า

ฉินเทียนกระโดดขึ้นที่นั่งคนขับอย่างมีความสุข ยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วพูดว่า: “เหนื่อยไหม? กลับบ้านกัน ผมมีอะไรจะเซอร์ไพรส์คุณ! ”

“ฉันไม่สนเรื่องเซอร์ไพรส์อะไรทั้งนั้น...” ซูซูคิดอะไรบางอย่าง หันหน้าหนีและหน้าแดง

ฉินเทียนกลืนน้ำลาย จากนั้นเหยียบคันเร่งแล้วรีบขับออกไป

ไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปที่ร้านเก่าแก่ สั่งอาหารพื้นเมืองจานพิเศษกลับบ้าน แล้วขับรถไปอุทยานมังกร

“แม่ไม่ได้ทำอาหารใช่ไหม? ”

“บอกแล้วไง เรามีกันไม่กี่คน คุณซื้อมาเยอะขนาดนี้จะกินกันหมดไหม”

ซูซูพูดอย่างไม่ใยดีและหยิบสมุดบันทึกมาอ่านรายงานการประชุม

เห็นเธอทำคิ้วหมวด ฉินเทียนจึงถามว่า: “มีอะไรเหรอ บริษัทมีปัญหาอะไรหรือเปล่า? ”

ซูซูคิ้วขมวดแล้วพูดว่า: “การส่งเสริมร้านค้าออฟไลน์ยังคงเป็นปัญหาคอขวดที่ใหญ่ที่สุดในปัจจุบัน”

“ทางใต้มีเจ็ดเมือง เพิ่มเจียงหนาน จนถึงตอนนี้พวกเรามีการจัดวางในเป่ยเจียง ตงหัว ฝูหลิ่ง”

“แม้ว่าปัจจุบันผลประกอบการไม่ได้แย่ แต่ว่ามีข้อจำกัดมากเหลือเกิน”

“ไม่เพียงแค่การขายครีมซูยู่เท่านั้น ร้านค้าเหล่านี้ยังส่งเสริมห้างสรรพสินค้าอิเล็กทรอนิกส์เทียนโก่วแบบออฟไลน์”

“ตอนนี้ติดขัดอยู่ที่เมืองหยุนชวน”　　

“เพราะเรื่องของตระกูลจ้าว สาขาของเราที่นั่นไม่สามารถเปิดได้ เราเคยคุยกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”

“ผู้รับผิดชอบที่ชื่อเนี่ยกังวลมากจนผมกำลังจะร่วง”

ฉินเทียนรู้ว่าเจ็ดเมืองทางใต้ พวกเขาอยู่เมืองเจียงหนานกันทั้งหมด ในตำแหน่งทางภูมิศาสตร์อยู่ริมที่สุด

แต่หยุนชวนอยู่ตรงกลาง เท่ากับตำแหน่งคอ อยากพัฒนาทางเหนือต้องผ่านข้อต่อนี้

เขารีบพูดว่า: “ฉันผิดเอง”

“ที่รัก ผิดที่ฉันไม่ได้บอกคุณเสียก่อน อันที่จริง การเดินทางครั้งนี้ของฉันคือการไปที่หยุนชวน”　　

“คุณสบายใจได้ เรื่องมันจบแล้ว ต่อไปตระกูลจ้าวไม่เพียงแต่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรา แต่ยังจะสนับสนุนอย่างเต็มที่ด้วย”

“กลับบ้านกินข้าวก่อน แล้วฉันจะไปหยุนชวนกับคุณด้วย”

“จริงเหรอ? ” ซูซูไม่เชื่อและพูดว่า “ฉินเทียน คุณจะเก่งเกินไปแล้ว? ”

“เวลาน้อยขนาดนี้ คุณจะทำได้ยังไง? ”

ฉินเทียนพูดอย่างภูมิใจว่า: “หากไม่มีความสามารถจะเป็นสามีคุณได้ยังไง”

“ที่รัก คุณจะให้รางวัลฉันไหม? ”

ซูซูเม้มปากและยิ้ม: “คุณอยากได้อะไร? ”

ฉินเทียนหันหน้ามา: “หอมแก้มหน่อย”

“ไม่...”

“มามะ! ”

“ถ้าอยากให้ม้าวิ่ง ก็ต้องให้หญ้าม้า ถ้าทำตามคำขอเล็กๆ น้อยๆ นี้ไม่ได้ งั้นฉันก็จะไม่ไปหยุนชวนกับคุณแล้ว”

“นี่คุณ! ”

ซูซูลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หน้าแดง หันหน้ามาหอมแก้มฉินเทียน

ฉินเทียนหัวเราะไม่หยุด เหมือนได้กินยาอายุวัฒนะของเทพเจ้าจากห้องสิน

กลับไปอุทยานมังกรอย่างเร็ว

ตอนผ่านประตูเข้าไป ฉินเทียนหยุดรถเห็นเหล่าลิ่วทีมหมาป่าโดดเดี่ยวกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่

“เหล่าลิ่ว พี่ใหญ่เหลิ่งเฟิงของพวกนายล่ะ? ”

หมาป่าโดดเดี่ยวรีบเดินมา ยิ้มแล้วพูดว่า: “พี่ฉินเทียน วันนี้พี่ใหญ่เหลิ่งเฟิงลาพักร้อนครับ”