บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 442

“ฉินเทียน สงสัยฉันประเมินนายต่ำไปแล้วจริง ๆ ……”

“มีความน่าสนใจแล้ว”

ได้ยินคำพูดของหม่าเทียนหมิงแล้ว หม่าจินหลงไม่เพียงไม่โกรธแต่กลับเปิดเผยรอยยิ้มที่น่าค้นหาออกมาแล้ว

เหมือนอย่างเขาทายาทเศรษฐีที่มีอำนาจมีพลังชนิดนี้ คู่ต่อสู้ธรรมดาก็เล่นเบื่อนานแล้ว

ครั้งนี้เจอฉินเทียนเขารู้สึกว่าในที่สุดตัวเองก็สามารถเล่นให้ดี ๆ สักครั้งแล้ว

“คุณชาย ให้ผมไปเถอะ！”

“ถึงแม้ผมแขนขาดไปข้างหนึ่งแต่ไม่กระทบต่อผม！”เวินเหวินที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างตาแดง

บนยอดสุดของอาคารโรงแรมที่เมืองฝูหลิง ไม่ระวังถูกฉินเทียนหักแขนหนึ่งแล้ว เวินเหวินมองเป็นความอัปยศมาก

เขาคิดว่าเป็นตัวเองที่ประมาทมากไปแล้วแน่นอน

ถ้าหากจากเริ่มต้น เขาก็เอาฉินเทียนกลายเป็นคู่ต่อสู้ทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมด อย่างนั้นจะไม่เป็นผลลัพธ์อย่างนี้เด็ดขาด

“อย่ารีบร้อน ฉันมีการจัดเตรียมของตัวเอง”หม่าจินหลงยิ้มแล้วเสียงหนึ่ง แล้วก็หยิบธนบัตรแบงค์สองปึกออกมาจากในลิ้นชักโยนลงบนตัวของนางแบบสาวสองคน ไล่ให้พวกหล่อนออกไป

หลังจากนั้นเขาเริ่มออกคำสั่งแล้ว

“เรียกหวงเฟิงและหยวนปู้มา”

ไม่นานหวงเฟิงและหยวนปู้ก็เดินเข้ามาด้วยหน้าที่เคร่งขรึม

“คุณชายรองมีอะไรจะกำชับ”

หม่าจินหลงยิ้มอย่างเย็นชาพูด“พวกนายเข้ามาในตระกูลหม่าของพวกเราไม่นาน ฉันรู้อยากที่จะสร้างความดีความชอบมาตลอด พิสูจน์พลังความสามารถของตัวเอง”

“ตอนนี้ฉันมีเรื่องหนึ่งต้องการมอบให้พวกนายไปทำ พวกนายยินยอมไหม？”

หวงเฟิงและหยวนปู้พูดทันทีว่า“เจ้าบ้านได้ออกคำสั่งแล้ว คุณชายรองสามารถโยกย้ายกำลังหนึ่งในสามของตระกูลได้”

“พวกเราอยู่ในขอบเขตหนึ่งในสาม”

“คุณชายรองมีเรื่องอะไรถึงแม้สั่งมาพวกเราจะทำภารกิจให้สำเร็จราบรื่นแน่นอน！”

“ดีมาก！”หม่าจินหลงพูดอย่างพอใจ“ตอนนี้ฉันมีศัตรูคนหนึ่งมาฆ่าถึงที่แล้ว”

“เขาพูดไว้ว่าต้องการฆ่าล้างตระกูลหม่าของพวกเราให้หมด”

หวงเฟิงพูดอย่างโมโห“ใครที่อวดดีอย่างนี้？บอกผมเขาอยู่ที่ไหน ผมไปฆ่าเขาเดี๋ยวนี้！”

หยวนปู้ก็พูด“พวกเราได้รับเงินเดือนของตระกูลหม่า ตัวเองก็ต้องออกแรงให้ตระกูลหม่า ขอให้คุณชายรองออกคำสั่ง！”

หม่าจินหลงลังเลเล็กน้อยพูด“บอกตามตรงหมอนี่ที่ชื่อว่าฉินเทียนยังมีวิชาการต่อสู้เล็กน้อย กระทั่งอาเหวินลูกน้องของฉันต่างก็พ่ายแพ้แล้ว”

“พวกนายสองคน ทำได้จริง ๆ ไหม？”

หยวนปู้ยิ้มอย่างเย็นชาพูด“คุณชายรองนี่คือดูถูกพวกเราเหรอ？”

“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ แสดงให้ดูแล้ว！”

ทันใดนั้นเขาคำรามเสียงต่ำบิดเอว เท้าหนึ่งลอยในอากาศหันถีบไปทางเสาหินอ่อนที่อยู่ด้านข้าง

ตึ้งเสียงหนึ่ง ด้านบนของเสาที่แข็งแกร่งทนทานก็ทิ้งรอยเท้าลึกไว้นิ้วหนึ่งทันที

หวงเฟิงก็ไม่อ่อนแอ เหยียบก้าวหนึ่งไปข้างหน้าตั้งฝ่ามือเหมือนมีดหั่นลงไปต่อมุมโต๊ะไม้

เสียงฉับหนึ่ง ไม้ที่แข็งแรงทนทานเหมือนถูกมีดที่แหลมคมทะลุผ่าน ตกลงมาชิ้นหนึ่งอย่างเป็นระเบียบ

นี่ยังไม่นับหวงเฟิงเก็บไม้ชิ้นนี้ขึ้นมา สองมือพอถูคิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นขี้ไม้ที่ละเอียดกองหนึ่งแล้ว

“ดี！”

“สมแล้วที่เป็นนักต่อสู้ของตระกูลหม่าที่พวกเรารับมาเลี้ยงดู！”

“ฉลาดหลักแหลมจริง ๆ ！”หม่าจินหลงดีใจมาก

ถึงแม้เขาไม่ค่อยเข้าใจศิลปะการต่อสู้ แต่ก็มองออกสองคนนี้ต้องแข็งแกร่งกว่าเวินเหวินปรมาจารย์ที่เขาอาศัยก่อนหน้านี้มากมายแล้ว

แม้กระทั่งเวินเหวินก็พูดอย่างจริงใจ“หวงเฟิง หยวนปู้ ยอดฝีมือจริง ๆ ！”

สองคนพูดอย่างภาคภูมิใจว่า“คุณชายรองตอนนี้คุณสามารถวางใจเอาภาระกิจมอบให้พวกเราได้แล้วหรือยัง？”

หม่าจินหลงรีบพูด“พวกนายฟังฉันพูด”

“คืนนี้ฉันต้องการเอาฉินเทียนเชิญมาเข้าร่วมงานเลี้ยงที่นี่”

“นายตามฉัน นอกจากนี้เตรียมลูกน้องที่โดดเด่นไว้ล็อตหนึ่ง ซุ่มอยู่รอบ ๆ ”