บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 451

　　“หม่าจินหยู่?”

　　เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวชั่น ฉินเทียนอดสงสัยอย่างไม่ได้ว่า หม่าจินหลงผู้เป็นน้องชายคุณธรรมยังเป็นแบบนี้ เขาคิดไม่ออกเลยว่า ผู้ที่เป็นพี่ชายจะดีไปถึงไหนได้

　　หลิวชั่นรีบกล่าว: “คุณฉิน คุณลักษณะของหม่าจินหยู่ ผมสามารถรับรองได้!”

　　“ผมก็เพิ่งทราบเมื่อคืนวานนี้เช่นกัน ว่าเขาเพื่อช่วยผมนำบริษัทกลับคืนมา นึกไม่ถึงว่าจะเป็นปฏิปักษ์กับวงศ์ตระกูลอย่างไม่ลังเล”

　　“อีกทั้ง ยังรับภารกิจเอาที่ดินหรูอี้เลคไซด์หมายเลข 1ที่ไม่มีทางทำสำเร็จได้มาครอบครอง”

　　“คุณฉิน ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผมคิดว่า คุณควรจะพบหม่าจินหยู่สักหน่อย”

　　“เชื่อผม เขาไม่มีทางทำให้คุณผิดหวังโดยเด็ดขาด”

　　ฉินเทียนยิ้มกล่าว: “เรื่องนี้ ก็แล้วแต่วาสนาเถอะ”

　　“ถ้าหากวาสนาเหมาะสม ผมไม่ถือสาที่จะพบคุณชายใหญ่แห่งตระกูลหม่านี้”

　　“แต่ว่าตอนนี้ เมื่อเทียบกับหม่าจินหยู่ ผมมีความสนใจกับที่ดินหรูอี้เลคไซด์หมายเลข 1มากกว่า”

　　“ประธานหลิว สถานที่แห่งนี้ ก็คือเขตพื้นที่ศูนย์กลางใหม่ที่คุณเพิ่งแนะนำเมื่อครู่ ใจกลางเมืองอีกแห่งในอนาคตใช่ไหม?”

　　“ถูกต้อง”

　　“คุณฉิน คุณคงจะไม่อยากได้ที่ดินผืนนี้ด้วยเช่นกันใช่ไหม?”

　　ฉินเทียนยิ้มกล่าว: “ผมคิดว่า หากผมได้มาครอบครอง สร้างแลนด์มาร์คสักแห่ง ใช้เป็นสำนักงานใหญ่ของซูยู่กรุ๊ปอยู่ที่นี่เป็นอย่างไร?”

　　หลิวชั่นกล่าวอย่างตื่นเต้น: “นั่นย่อมเป็นเรื่องที่ดีมาก”

　　“แต่ว่า——”

　　“เท่าที่ผมทราบมา คนที่ถูกใจที่ดินผืนนี้ ไม่ได้มีเพียงแค่คุณฉินคนเดียว ทุกคนต่างก็ตระหนักถึงคุณค่ายุทธศาสตร์ของที่ดินผืนนี้แล้ว”

　　“โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลหยาง อุตสาหกรรมหลักของพวกเขาก็คืออสังหาริมทรัพย์ ก็ยิ่งมีความมุ่งหวังที่จะได้มา”

　　“จะแข่งขันกับพวกเขา คุณฉิน ขออภัยที่ผมต้องกล่าวตรงๆ ไม่เพียงโอกาสที่จะชนะไม่มากแล้ว ดีไม่ดี ยังอาจจะนำพาหายนะจนถึงแก่ชีวิต”

　　“ตอนนี้พวกเราจะต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหม่า อย่างไรเสียอย่าสร้างปัญหาใหม่เข้ามาแทรกอีกเลย ทันทีที่ล่วงเกินตระกูลหยาง จะเพิ่มความน่ากลัวยิ่งขึ้น”

　　ฉินเทียนยิ้มกล่าว: “ความสำเร็จอยู่ที่ความพยายามของคนนี่นา”

　　“ไม่ลองดู จะรู้ได้อย่างไรว่าไม่ได้”

　　หลิวชั่นอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เลขากล่าวด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนก: “ท่านประธานหลิว มีคนสองคนต้องการพบท่าน”

　　“พวกเขาเรียกตนเองว่าเป็นคนของตระกูลหม่าและตระกูลหยาง คนหนึ่งชื่อหม่าจินหลง อีกคนหนึ่งชื่อหยางคุน”

　　“คุณว่าอะไรนะ?”หลิวชั่นตกตะลึงเป็นอย่างมากในทันที อ้าปากค้าง ครู่ใหญ่กว่าจะได้สติกลับคืนมา กล่าวอย่างหวาดกลัว: “แย่แล้ว!”

　　“หยางคุนก็คือคุณชายของตระกูลหยาง เป็นพี่ของหม่าจินหลง คิดไม่ถึงว่า เขาจะมาด้วยตนเองจริงๆ!”

　　“คุณฉิน คุณรีบไปซ่อนตัว ผมจะรับมือเอง!”

　　“เร็ว ไปหลบด้านหลังชั้นวางหนังสืออันนี้”เขารีบลากชั้นวางหนังสือออกอย่างร้อนใจ ด้านหลังเป็นห้องพักผ่อนลับห้องหนึ่ง

　　แต่กลับเห็นว่า ฉินเทียนใบหน้าอมยิ้มเล็กน้อย นั่งตัวตรงไม่ขยับ

　　“คุณมัวอึ้งอะไรอยู่?”

　　“ไม่ทันกาลแล้ว เร็วเข้า!”

　　ฉินเทียนจิบชาอึกหนึ่งอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน กล่าว: “เถ้าแก่หลิว เป็นวาสนาไม่ใช่คราวเคราะห์​ ถ้าเป็นคราวเคราะห์​ก็หลบไม่พ้น”

　　“อย่าลุกลี้ลุกลนเลย เรียกพวกเขาเข้ามาเถอะ”

　　หลิวชั่นสีหน้าซีดเผือด แต่ว่าเมื่อเห็นท่าทางของฉินเทียนนิ่งสงบขนาดนี้เขา เขาก็ไม่มีวิธีทางอื่นเช่นกัน

　　ภายใต้ความจำใจ ทำได้แค่เพียงให้เลขาพาหม่าจินหลงและหยางคุนเข้ามา

　　“คุณชายทั้งสองท่าน พวกคุณฟังผมพูด——”เขารีบคิดอยากจะขอความเมตตาเพื่อที่จะแก้ต่างให้แก่ฉินเทียน

　　หยางคุนโบกมือ เขามองฉินเทียน หันไปยิ้มกับหม่าจินหลงกล่าว: “น้อง ท่านนี้ก็คือฉินเทียน คุณฉินใช่ไหม?”

　　อารมณ์ของหม่าจินหลงสั่นเทา กัดฟัน กล่าวเสียงเบา: “ใช่!”

　　“ฉินเทียน ได้ยินชื่อเสียงที่โด่งดังมานานแล้ว!”

　　“ขอแนะนำตัวเสียหน่อย ผมชื่อหยางคุน”

　　“ยินดีต้อนรับคุณเข้าสู่เมืองจิ่นหู”

　　“ในขณะเดียวกัน ผมต้องขอโทษคุณ แทนลูกพี่ลูกน้องของผมที่ไม่มีมารยาทกับคุณก่อนหน้านี้”

　　พูดไป เขาอมยิ้มเดินมาทางฉินเทียน ยื่นมือออกไป

　　เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

　　เมื่อเห็นว่าท่าทางของหยางคุนเต็มใบด้วยความมิตรไมตรี หลิวชั่นอ้าปากค้างอย่างตื่นตะลึง

　　นี่มัน เค้าเรื่องมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง!