บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 490

“เจ้าเมืองเลี่ยว?”

พอเห็นผู้ชาย หยางคุนก็ชะงักไปหน่อย รีบเก็บท่าทีเย่อหยิ่ง เปลี่ยนเป็นเคารพนอบน้อม

“คุณลุงเมี่ยว พ่อผมกำชับผมเป็นพิเศษเลย พอเจอคุณแล้ว ต้องถามให้เรียบร้อย”

“พ่อผมบอกว่า คุณเป็นนายอำเภอของเมืองจิ่นหู เป็นคนที่สร้างความผาสุกให้แก่ประชาชน”

เลี่ยวฉวนฟางเป็นข้าราชการสูงสุดของเมืองจิ่นหู ตำแหน่งและอำนาจของเขาล้วนอยู่สูงสุด

“งั้นเหรอ ? พ่อเธอยังพูดถึงฉันว่าอะไรอีก ?”

หยางคุนรีบเอ่ย : “พ่อผมบอกว่า คุณลุงเมี่ยวอยู่ตำแหน่งนั้น และคำนึงถึงงานในตำแหน่งนั้น เป็นคนที่คำนึงถึงภาพรวมในทุกด้านมากที่สุด”

“คุณลุงเมี่ยว คุณมาพอดีเลย เรื่องเกี่ยวกับการแข่งขันการประมูล หลานอยากขอคำอธิบายจากคุณพอดีเลย”

“ตระกูลหยางของเราไถวงการอสังหาริมทรัพย์มาลึกอยู่หลายปี ประสบการณ์มากมาย การบุกเบิกแลนด์มาร์คที่ดินหรูอี้มอบให้พวกเราถึงจะเหมาะสมต่างหาก”

“ขอให้ท่านตรวจสอบให้ชัดเจน”

ได้ยินคำพูดของหยางคุน เหยียนปินและคนอื่น ๆ ต่างเผยสีหน้าเป็นกังวล

พวกเขากังวลว่า เลี่ยวฉวนฟางจะเปลี่ยนผลการแข่งขันการประมูลอีกครั้งเหมือนอย่างครั้งที่แล้ว

เลี่ยวฉวนฟางเค้นเสียงหึ แล้วเอ่ยด้วยคำพูดที่ถูกต้อง : “หยางคุน กลับไปบอกพ่อของเธอซะ !”

“สาเหตุที่คราวก่อนฉันเปลี่ยนผลการแข่งขันการประมูล ไม่ใช่ว่าเป็นการไว้หน้าเขา แต่แท้จริงแล้วนั้นพิจารณาเพื่อเมืองจิ่นหูต่างหาก”

“แลนด์มาร์คนี้ ไม่ได้เป็นเพียงรัฐบาลประชาชนเมืองของเราแต่เพียงเท่านั้น แม้กระทั่งรัฐบาลของเมืองก็ให้ความสำคัญอย่างมากด้วยเช่นเดียวกัน ไม่สามารถเอาการเสนอราคามากหรือน้อยมาหาวีรบุรุษได้อย่างง่ายดายหรอก”

“พูดให้ชัดเจน ที่ฉันแนะนำให้ใช้โครงการออกแบบในการตัดสินแพ้ชนะนั้น เป็นเพราะฉันคำนึงถึงเมืองจิ่นหู กับเจ็ดเมืองทางใต้ต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลหยางของพวกเธอกับพ่อเธอเลยสักนิด !”

“คุณว่าอะไรนะ ?” หยางคุนอ้าปากหวอ

เลี่ยวฉวนฟางเอ่ยด้วยท่าทีจริงจัง : “ขั้นตอนการแข่งการประมูลโครงการออกแบบในวันนี้ ฉันชมอยู่ห้องข้าง ๆ อยู่ทุกขั้นตอนแล้ว”

“ความจริงพิสูจน์ให้เห็นว่าคุณฉินเทียนกับจิ่นซิ่วเรียลเอสเตทของเขา มีความสามารถ และมีความมั่นใจที่จะทำเรื่องนี้ได้ดี”

“หัวหน้าเหยียนมอบโครงการให้เขา ก็ถูกต้องแล้ว”

“หยางคุน ที่ฉันจะบอกเธอก็คือ กลับไปบอกพ่อของเธอ”

“โครงการนี้ไม่ได้เป็นโครงการสำคัญของรัฐบาลประชาชนเมืองเพียงเท่านั้น ทางฝั่งรัฐบาลเมืองเองก็ให้ความสำคัญด้วยเช่นเดียวกัน”

“ดังนั้น เราไม่อนุญาตให้ใครก็ตามก่อความวุ่นวาย ในระหว่างขั้นตอนการสร้างโครงการ”

“ใครทำลายโครงการ ก็เป็นการปฏิปักษ์กับประชาชนเมืองจิ่นหูยี่สิบล้านคน กับประชาชนเจ็ดเมืองทางใต้สามร้อยล้านคน !”

“เราจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่ !”

พูดจนถึงสุดท้าย หน้าตาบึ้งตึง น่าเกรงขามมาก ๆ

อีกอย่าง เขากวาดตามองหม่าจั๋วชุนที่อยู่ข้าง ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจแวบหนึ่ง

แม้ว่าหม่าจั๋วชุนเป็นเจ้าบ้านหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ แต่ว่าจะสามารถนำมาพูดเปรียบเทียบกับข้าราชการระดับสูงแบบนี้ได้ยังไง ?

เขาตกใจกลัวจนตัวสั่นระริก รีบลุกขึ้นยืน แล้วเอ่ยด้วยความหวาดกลัว : “เจ้าเมืองเลี่ยววางใจได้ครับ !”

“ตระกูลหม่าเรายินดีที่จะเดิมพัน และยอมรับผลที่ตามมา จะไม่รบกวนความคืบหน้าของโครงการอย่างเด็ดขาด !”

“หยางคุน แกยังไม่รีบขอโทษเจ้าเมืองเลี่ยวอีก !”

ในที่สุดหยางคุนก็เข้าใจแล้ว

ตอนนี้ แม้กระทั่งเจ้าเมืองเลี่ยวก็ออกมาเองเลย เพื่อคุ้มกันโครงการนี้ ตระกูลหยางของพวกเขาไม่มีโอกาสเลยสักนิดอีกแล้ว

เขาหน้าแดงฉาน กรอดฟันเอ่ย : “ครับ คุณลุงเมี่ยว”

“ผมจะไปบอกพ่อผมต่อให้แน่ครับ !”

เลี่ยวฉวนฟางเค้นเสียงหึ แล้วเอ่ย : “คนที่เธอควรขอโทษไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคุณฉินเทียนที่ถูกเธอขู่”

หยางคุนแผดไฟอยู่ในนัยน์ตา ทว่าไม่กล้าฝ่าฝืนและต่อต้าน

ทำได้แต่มองฉินเทียน ฝืนยิ้มแล้วเอ่ย : “ฉินเทียน คำพูดเมื่อกี้นี้น่ะ ฉันแค่พูดเล่นน่ะ”

“อย่าได้เก็บเอาไปใส่ใจล่ะ”

ฉินเทียนแสยะยิ้มเอ่ย : “ไม่เป็นไร”

“คุณชายหยางอยากเล่นยังไง ผมคอยเล่นเป็นเพื่อนจนถึงที่สุด”

หยางคุนเค้นเสียงหึ ถลึงตาใส่ฉินเทียนอย่างโหดเหี้ยม แล้วจากไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

หม่าจั๋วชุนก็พาคนจากไปอย่างรีบร้อนด้วยเช่นเดียวกัน

ในขณะที่เซียวเฟิงจะไปนั้น ยังไม่ลืมที่จะกำชับฉินเทียนว่า มีโอกาสแนะนำให้เขาได้เข้าพบนักออกแบบใบเรือด้วย

ณ ห้องประชุม กลับคืนสู่ความสงบเงียบอย่างดังเดิม เลี่ยวฉวนฟางถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วยิ้มเอ่ยกับฉินเทียน : “คุณฉิน คุณเองก็เห็นแล้ว”

“เนื่องจากคุณมาออกแบบโครงการนี้ ในใจของหลายคนนั้นไม่เต็มใจ”

“เรื่องของทางรัฐบาล ผมช่วยขวางไว้ให้คุณได้ แต่ว่าย่านการค้าเป็นยุทธจักรที่มากมายและยุ่งเหยิง”