บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 512

ถึงอย่างไรดวงตาทั้งคู่ของตาเฒ่าตาบอดก็บอดสนิท ถึงแม้ว่าจะสามารถอาศัยการฟังมาจับทิศทาง แต่ภายในสถานที่ก่อสร้างร้างที่ขรุขระไม่เรียบแห่งนี้ ตลอดจนกองหินและอิฐที่กองสะสมอยู่ทุกหนทุกแห่ง เขาก็ยังคงเสียเปรียบอย่างมาก

หลายครั้งหลายหน ที่แทบจะสะดุดล้ม

เสียงดังตุบ เขาหลบได้ไม่ทัน หน้าอกก็ถูกถงเหรินต่อย

คนก็ลอยลิ่วไปราวกับใบไม้ปลิวลม และลอยออกไปจากหน้าต่างโดยตรง

ถงเหรินไม่หยุดพักแม้แต่น้อย ขยับเท้าเล็กน้อย แล้วกระโดดออกไปทางหน้าต่าง

พละกำลังร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา แต่คาดไม่ถึงว่าจะคล่องแคล่วว่องไวขนาดนี้

ด้านนอกหน้าต่าง มีเสียงร้องดังเข้ามา

เสียงนี้ได้ยินถึงหูของสามพี่น้องตระกูลเฉิน มันเหมือนกับระฆังมรณะที่เร่งเอาชีวิตจริงๆ หลังจากนั้น พวกเขาก็เห็นว่า ดวงตาทั้งสองของถงเหรินแดงก่ำ เดินเข้ามาพร้อมกับหิ้วตาเฒ่าตาบอดที่ตัวเต็มไปด้วยเลือดมาด้วย

ตาเฒ่าตาบอดก้มหัวลงต่ำ เห็นได้ชัดว่าตายแล้ว

"ไว้ชีวิตด้วย!"

"ไว้ชีวิตพวกเราด้วย ให้พวกเราทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!"

"พวกเราสามารถทรยศตระกูลเฉิน และถวายความจงรักภักดีต่อตระกูลลิได้!"

เห็นถงเหรินเดินเข้ามาเฉินต้าจึงกล่าวด้วยความหวาดกลัว

"การทรยศง่ายๆ เช่นนี้ พวกคุณจะไปมีประโยชน์อะไรเล่า?" ถงเหรินโยนศพของตาเฒ่าตาบอดทิ้งไว้ข้างๆ และเตรียมที่จะฆ่าสามพี่น้องตระกูลเฉิน

ในเวลานั้น จู่ๆ ก็เกิดสัญญาณเตือนขึ้นมาภายในใจ

"ใคร? !"

เขาหันตัวกลับไปทันที

เมื่อมองไปที่หน้าต่างด้านหลัง ก็เห็นชายชุดดำคนหนึ่งที่ไม่รู้มายืนตั้งแต่เมื่อไร ทั้งตัวล้วนปกคลุมไปด้วยชุดดำ ดวงตาทั้งคู่ ราวกับปีศาจร้าย

รับรู้ได้ถึงความอันตรายที่ไม่เคยมีมาก่อน ถงเหรินรู้สึกเหมือนเผชิญหน้ากับศัตรูในทันใด

"ในที่สุดตระกูลลิก็อดไม่ได้ที่จะลงมืออย่างนั้นเหรอ?"

"ดูเหมือนว่าการคาดการณ์ของฉันจะไม่เลวเลย ภายนอกของพวกเขาดูเงียบๆ อันที่จริงก็คืออยากจะทำการผู้อยู่เบื้องหลังจัดการกับทรัพย์สินของผู้อื่นนี่เอง"

ถงเหรินตกตะลึงเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: "คือคุณนี่เอง!"

"ในคืนนั้น คือคุณที่มาสำรวจตระกูลลิ!"

"คุณเป็นคนของเกาะอีสต์ซีคิง!"

ชายชุดดำแสยะยิ้ม: "เกาะอีสต์ซีคิงของพวกเรา ไม่ใช่ว่าไม่เคยให้โอกาสลิเหลียง ในตอนแรก เขาเป็นตัวเลือกอันดับแรกของพวกเรา"

"แต่น่าเสียดาย เขากลับไม่ได้คว้าโอกาสนั้นเอาไว้ พวกเราจึงทำได้เพียงหาผู้แทนคนอื่นมาแทน หลังจากนั้น ก็เหยียบเขาเอาไว้ใต้ฝ่าเท้า"

"หากฆ่าคุณแล้ว เขาที่เป็นคุณชายผู้บอบบางคนหนึ่ง ก็น่าจะคุกเข่าขอให้ไว้ชีวิตต่อหน้าฉัน"

"จำเอาไว้ ฉันชื่อเย่อิง"

ในน้ำเสียงเย้ยหยัน เขาก็พุ่งเข้ามายังถงเหรินด้วยความรวดเร็วราวกับเหยี่ยว

รวดเร็วอย่างมาก!

ถงเหรินยังไม่ทันได้ตอบสนองโดยสิ้นเชิง!

ตุบๆๆๆ!

หน้าอก ถูกเย่อิงโจมตีเจ็ดครั้งในชั่วพริบตาเดียว

หมัดทั้งเจ็ดสมทบกัน กำลังภายในหมัดหนึ่งซ้อนทับหมัดหนึ่งอย่างโหดเหี้ยม

ถึงแม้ว่าถงเหรินจะไม่ล้มลงกับพื้น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังอย่างต่อเนื่อง และกระอักเลือดอย่างรุนแรง

"ถึงแม้ว่าคุณจะยิงแทงไม่เข้า แต่อวัยวะภายในของคุณ ก็แบกรับการโจมตีของฉันเอาไว้ไม่ไหวหรอก"

"นี่ก็คือพละกำลังอันแข็งแกร่งที่ส่งผลร้ายอย่างน่าอัศจรรย์" เย่อิงยิ้มเยาะ

เขาได้ควบคุมสถานการณ์ทุกด้านแล้ว

ถงเหรินกัดฟันแน่น จ้องเขม็งมองเย่อิง

"ได้ยินมาว่าคนของเกาะอีสต์ซีคิง ถือว่ากระแสน้ำเป็นศัตรู ฉะนั้นกำลังภายในของพวกคุณจึงแข็งแกร่งอย่างมาก อีกทั้งยังเป็นคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า"

"ดูท่า ข่าวลือจะไม่ผิดจริงๆ !"

"เพียงแต่ ต้องการจะฆ่าฉัน ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก!"

ในเสียงที่คำราม เขาก็เหมือนกับวัวบ้า โอบกอดความมุ่งมั่นที่จะโจมตีครั้งสุดท้าย และพุ่งเข้าไปใส่เย่อิง

น้ำเสียงเย่อิงเย็นชา เท้าก็ขยับตามไป และถีบถงเหรินจนลอยออกไป

ครั้งนี้ อวัยวะภายในของถงเหรินบาดเจ็บสาหัส ปากจมูกกระอักเลือดออกมา ลุกขึ้นยืนไม่ได้อีก

"คุณยิงแทงไม่เข้าไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันก็อยากจะดูซิว่า จะสามารถตัดหัวของคุณได้หรือไม่"

เย่อิงหยิบมีดของสามพี่น้องตระกูลเฉินที่ทำหล่นเอาไว้ขึ้นมาด้วยเท้า และเดินเข้าไปหาถงเหริน ราวกับปีศาจในยามราตรี

จากนั้นลมหายใจของถงเหรินก็หยุดชะงักลง

เพียงมีดฟันลงไป ก็สามารถมองเห็นได้ว่า หัวของคนจะต้องหล่นลงบนพื้นอย่างง่ายดาย

"พี่เย่อิง ที่แท้พวกเราคือค่ายเดียวกันนะ!"

"ฆ่าเขาเลย!"

"เกาะอีสต์ซีคิงพวกเราเคยได้ยิน ต่อไปพวกเราต่างก็เต็มใจที่จะรวมตัวกับพี่เย่อิง!" สามพี่น้องตระกูลเฉินตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

ศีรษะของถงเหรินก็ตกลงพื้น เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว

ในเวลานี้ ก็มีเสียงทอดถอนใจดังมาจากลานด้านนอกประตู

เสียงดังตุบ เย่อิงถูกหมัดเข้าโจมตี ร่างลอยออกไปชนเข้ากับอุโมงค์ขนาดใหญ่ของกำแพงที่อยู่ไกลออกไปโดยตรง

ฉากนี้ ทำให้สามพี่น้องตระกูลเฉินตกใจจนลูกตาแทบจะถลนออกมา

มองลิเหลียงที่แปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่ง พวกเขาพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

เวลานี้ จากด้านนอก ก็มีชายชุดดำสองคนเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ

ในมือของพวกเขา ยกเย่อิงที่บาดเจ็บแต่ยังไม่ตายเข้ามา

"เจ้าสำนัก เขาต้องการจะหนี แต่ถูกพวกเราจับได้"

"ท่านได้โปรดลงโทษด้วย"

ลิเหลียงกล่าวอย่างนิ่งๆ ว่า: "ฆ่าเขาซะ"

"ครับ!"

ชายชุดดำราวกับเครื่องสังหารคนที่ไม่มีความรู้สึกใดๆ ชักมีดออกมา แล้วฟันไปที่คอของเย่อิงโดยตรง

"ส่วนคนอื่นๆ ก็ฆ่าพวกเขาซะ"

ลิเหลียงยิ้มๆ กับสามพี่น้องตระกูลเฉิน เวลานี้ ร่างของเขาที่ขยายใหญ่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม และกลายเป็นคุณชายผู้บอบบางอีกครั้ง

อีกอย่าง เพราะใช้พลังมาก สีหน้าของเขาจึงดูซีดเผือดเล็กน้อย

ทำให้คนเห็นแล้ว อดไม่ได้ต่อความปรารถนาที่อยากจะปกป้องเขา

"ไว้ชีวิตด้วย——"

สามพี่น้องตระกูลเฉินรีบร้องขอชีวิต แต่พูดออกมาได้เพียงประโยคเดียว ก็ถูกชายชุดดำพุ่งเข้ามา แล้วพรากเอาชีวิตไป

"ขอบพระคุณเจ้าสำนักเป็นอย่างสูงที่ช่วยชีวิตเอาไว้!"

"เป็นความประมาทของฉันเอง"

"เดิมทีเจ้าสำนักก็ได้มีการจัดการเรียงงานเอาไว้อย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว!" ถงเหรินคุกเข่าลงตรงหน้าของลิเหลียง

ลิเหลียงยิ้มๆ แล้วกล่าวว่า: "คุณได้รับบาดเจ็บแล้ว สองสามวันนี้ไปพักฟื้นก่อนเถอะ"

"เรื่องต่อจากนี้ ก็มอบหมายให้เสินเฟิงและคนอื่นๆ ไป"

ชายชุดดำที่ชื่อเสินเฟิงก็กล่าวด้วยเสียงที่เคร่งขรึมทันทีว่า: "เจ้าสำนักได้โปรดจัดทำรายชื่อผู้เสียชีวิตด้วยครับ"

"เสินเฟิงกำจัดทีละคนตามลำดับ ไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน!"

ลิเหลียงยิ้มๆ เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนข้างนอก

ท้องฟ้ายามค่ำคืนอันไกลโพ้น พระจันทร์ข้างแรมถูกเมฆดำปกคลุม ทั้งท้องฟ้า ชัดเจนว่ายิ่งมืดมิด

เขาพูดพึมพำว่า: "ราชาปีศาจฉินเทียนต้องการจะให้มีการนองเลือดศิลปะการต่อสู้ทางตอนใต้ เกรงว่าครั้งนี้ จะต้องมีคนตายเป็นจำนวนมาก........."