บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 515

ถงเหรินกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า: "รุ่นที่สองของตระกูลจี้ไม่มีใครแล้ว ล้วนต้องอาศัยการแบกรักจากนายท่านเพียงคนเดียว นายท่านก็อายุแปดสิบกว่าปีแล้ว ก็คือสิงโตที่เป็นไม้ใกล้ฝั่งตัวหนึ่ง"

"ตอนนี้ ความหวังทั้งหมดของตระกูลจี้ ล้วนฝากเอาไว้ที่คุณชายน้อยผู้นี้"

"ถ้าหากเขาตายด้วยน้ำมือของฉินเทียน ทั้งตระกูลจี้ก็จะต้องพังทลาย พวกเขาจะต้องแก้แค้นฉินเทียนอย่างบ้าคลั่งเป็นแน่!"

"คุณชาย แผนการของคุณยอดเยี่ยมอย่างมาก!"

ลิเหลียงยิ้มเยาะ แล้วกล่าวว่า: "ตระกูลจี้ก็ถือว่าเป็นอันตรายที่แฝงเร้นอยู่ ถ้าหากคุณชายน้อยผู้นี้ตายไป ก็จะหมดปัญหาในอนาคตไปโดยสิ้นเชิง"

ถงเหรินครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วกล่าวอย่างเป็นกังวลใจเล็กน้อยว่า: "แต่ฉันได้ยินมาว่าจี้ซิงผู้นี้เป็นอัจฉริยะทางศิลปะการต่อสู้ อายุน้อย และฝีมือล้ำเลิศ"

"เขาเคยมาที่เมืองจิ่นหู ท้าประลองผู้ร่วมอุดมการณ์ ฉันไม่ได้ไปพบเจอกับเขา เพียงแต่ได้ยินมาว่า กระทั่งหมอเทวดาตาบอดก็ต้องพ่ายแพ้น้ำมือของเขา"

"ผู้มีฝีมือสูงเช่นนี้ คุณชายคิดว่า ฉินเทียนจะสามารถสังหารได้หรือไม่?"

ลิเหลียงกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า: "เลอะเทอะ!"

"ตาเฒ่าตาบอด ปีศาจขาวแล้วก็พญายมทั้งสามล้วนตายด้วยน้ำมือของฉินเทียน แต่พวกเขาถูกฉินเทียนสังหารจริงๆ เหรอ?"

"ไม่ว่าฉินเทียนจะสามารถเอาชนะจี้ซิงได้หรือไม่ เพียงแค่จี้ซิงมาที่เมืองจิ่นหู อีกทั้งตายที่นี่ด้วย เช่นนั้นก็คือเขาตายด้วยน้ำมือของฉินเทียน"

"ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?"

ถงเหรินกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า: "เข้าใจแล้ว!"

"พวกเราแอบทำให้เขาตาย แล้วโยนความผิดให้ฉินเทียน!"

ลิเหลียงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "สถานะของจี้ซิงนั้นไม่ธรรมดา ครั้งนี้ พวกเราจะต้องเตรียมความพร้อมให้ดี ห้ามให้ข่าวรั่วไหลโดยเด็ดขาด"

"ไม่เช่นนั้น คนที่จะต้องแบกรับการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งของตระกูลจี้ ไม่ใช่ฉินเทียน แต่เป็นพวกเรา"

"ครับ!"

"คุณชายวางใจได้ ฉันจะจัดการให้เรียบร้อย!"

ลิเหลียงพยักหน้า คิดอะไรได้บางอย่าง สีหน้าท่าทางก็เปลี่ยนเป็นสับสน

เขากล่าวด้วยเสียงเบาๆ ว่า: "ทางด้านของสนามบิน ยังไม่มีข่าวอะไรเหรอ?"

ถงเหรินกล่าวด้วยเสียงเบาๆ ว่า: "คุณชาย ท่านถามถึงคุณหนูใช่ไหมครับ? ฉันได้แจ้งให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องของสนามบินทราบแล้ว เพียงแค่พบชื่อของคุณหนู พวกเขาก็จะรายงานทันที"

"เพียงแต่——"

"คุณชาย ท่านรู้ได้อย่างไรว่า คุณหนูจะกลับมาในช่วงนี้?"

"เธอทะเลาะกับนายท่าน และสาบานว่าจะไม่กลับมาอีกไม่ใช่เหรอครับ?"

ลิเหลียงทอดถอนใจ แล้วกล่าวว่า: "เธอในนามของอลิส ช่วยฉินเทียนออกแบบอาคาร"

"โครงการใหญ่ขนาดนี้ เมื่อเริ่มก่อสร้าง คุณคิดว่าเธอที่เป็นนักออกแบบเช่นนี้ จะตีตัวออกหากหรือไม่?"

พูดถึงตรงนี้ เขาก็แสดงสีหน้าครุ่นคิด

"จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังคิดแล้วไม่เข้าใจว่า ท้ายที่สุดแล้วฉินเทียนใช้กลอุบายอะไร ทำให้คุณหนูตกลงที่จะออกมือ"

"นับวันฉันยิ่งมีความสนใจต่อตัวเขามากขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ"

ถงเหรินกล่าวด้วยเสียงเบาๆ ว่า: "เหลือเวลาอีกเพียงเจ็ดวัน ก็จะถึงวันเลือกตั้งผู้นำแล้ว ถึงเวลานั้น แน่นอนว่าคุณชายก็จะได้พบเขา"

ลิเหลียงพยักหน้า แล้วกล่าวว่า: "คุณส่งคนไปที่ออสเตรเลียสักหน่อย"

"สืบข่าวการเดินทางของคุณหนูให้ชัดเจน ว่าเธอไม่มีแผนที่จะกลับมาในระยะนี้ก็พอ"

"ถ้าหากว่ามี ก็จะต้องให้เธอรอหลังจากเรื่องราวทางนี้ของพวกเราจบสิ้นก่อนแล้วค่อยกลับมา"

"ตอนนี้ แผนการของพวกเรากำลังอยู่ในช่วงสำคัญ ถ้าหากเธอกลับมา ฉันกังวลว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง"

"เพียงแต่การขัดขวางการกลับมาของเธอ ก็จะต้องระมัดระวังวิธีการ ไม่ให้เธอสังเกตเห็น"

ถงเหรินพูดเบาๆ ว่า: "เข้าใจแล้วครับ"

ถึงอย่างไรเขาก็จะขอหลบไปพึ่งฉินเทียน ฉินเทียนยิ่งเก่ง เขาก็ยิ่งรู้สึกปลอดภัย

ถ้าหากฉินเทียนใช้วิธีการนองเลือดจริงๆ เพื่อปราบปรามเจ็ดเมืองทางใต้ และได้นั่งตำแหน่งผู้นำ เช่นนั้นเขาตลอดจนตระกูลหม่า เมื่อฐานที่อิงดีขึ้นสถานการณ์ของตนเองก็จะพลอยดีขึ้นไปด้วย

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่เขาจะแซงหน้าตระกูลใหญ่อื่นๆ อีกสองสามตระกูล ในขณะเดียวกัน เขาก็ยิ่งแน่วแน่ ที่จะตัดสินใจยืนอยู่ค่ายนี้ของฉินเทียน

ฉะนั้น ตอนนี้เขาจึงรู้สึกเป็นกังวลใจ ถ้าหากตระกูลจี้ออกมือจริงๆ ฉินเทียนก็อาจจะต้านทานไม่ไหว

"คาดไม่ถึงว่าจะต้องการลากตระกูลจี้เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย ดูท่าหมากกระดานนี้ของอีกฝ่าย จะคำนวณรวมทั้งเจ็ดเมืองทางใต้

ฉินเทียนได้ฟังข่าวนี้ ก็ยิ้มเยาะ

เขาลังเลใจเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: "เจ้าบ้านหม่า ทำตามที่พวกเราคุยกันก่อนหน้านี้เถอะ ก่อนที่ผลลัพธ์สุดท้ายจะออกมา พวกเราไม่ใช่พันธมิตร แต่เป็นศัตรูกัน"

"คุณก็ตามพวกเขาไปเถอะ"

หม่าจั๋วชุนพูดเบาๆ ว่า: "ฉันเข้าใจแล้ว!"

"หลังจากที่ฉันไปแล้ว หากมีโอกาสก็จะรายงานสถานการณ์กับคุณตลอด"

"ถ้าหากตระกูลจี้มีการกระทำอะไร คุณก็จะสามารถเตรียมการรับมือได้ทันเวลา"

เมื่อวางสายแล้ว หม่าจั๋วชุนก็ออกจากห้องหนังสือ และกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า: "ไอ้เจ้าฉินเทียนคนนี้ ไม่ปฏิบัติตามกิจวัตร เป็นพลทหารคนหนึ่งที่มาจากหลงเจียง คาดไม่ถึงว่าจะหวังลมๆ ว่าจะได้ปกครองเจ็ดเมืองทางใต้ มีอย่างที่ไหนกัน!"

"เจ้าบ้านทั้งสอง ตอนนี้พวกเราออกเดินทางกันได้แล้ว!"

คนทั้งสามแต่ละคนมีบอดี้การ์ดสองคน นั่งรถหรูสามคัน ออกไปจากเมืองจิ่นหูอย่างไม่รีรอ ขับมุ่งหน้าไปยังเมืองเทียนหยางของเมืองซื่อไห่

เมืองซื่อไห่กับเมืองอู่หูเชื่อมติดกัน ส่วนเมืองเอกเมืองเทียนหยาง มีระยะห่างจากเมืองจิ่นหูไม่กี่ร้อยกิโลเมตร

ในตอนเย็น รถหรูสามคัน ก็มาจอดที่หน้าประตูของคฤหาสน์

เหตุที่ตระกูลจี้ครอบครองทั้งหมดของเมืองซื่อไห่ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับศักยภาพทางเศรษฐกิจทั้งหมด ในความเป็นจริง ทรัพย์สมบัติในตระกูลพวกเขา ก็ดูท่าจะหลายหมื่นล้าน หนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ใด จะสามารถข่มเหงรังแกพวกเขาได้

กระทั่งอยู่ที่เมืองซื่อไห่ พวกเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด