บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 575

เมื่อพูดเช่นนั้นหลิวชิงก็ตื่นเต้น

เธอกัดฟันและพูดว่า "คุณฉิน ให้ฉันประลองกับคุณหน่อย!"

"แม้ว่าฉันจะชอบซูยู่กรุ๊ปมากรวมถึงผู้คนและบรรยากาศการทำงานที่นี่เมื่อเวลาผ่านไปฉันยังเชื่อว่าซูยู่กรุ๊ปจะเปล่งประกายได้"

"อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับบริษัทแม่ของฉันและสมาคมที่อยู่เบื้องหลังมันก็ยังถือว่าเล็กน้อยเกินไป"

“เพราะฉะนั้น ฉันอยากจะขอย้ายกลับบริษัทเมื่อถึงเวลา”

"ฉันรู้สึกว่าในบรรดาสัตว์ประหลาดพวกนั้นมีดวงดาวที่ฉันตามหา!"

ฉินเทียนมองไปที่หลิวชิงอย่างเงียบ ๆ ในขณะนี้เนื่องจากหลิวชิงไม่ได้ซ่อนมันในที่สุดเธอก็ปล่อยให้เขาเห็นความทะเยอทะยานของเธอ

เธอไม่สนใจซูยู่กรุ๊ปในปัจจุบันหรือซูยู่กรุ๊ปที่สามารถจินตนาการได้ในอนาคต

เป้าหมายของเธอคือทะเลดาวที่กว้างขึ้น

ในขณะนี้ ฉินเทียนได้ตระหนักถึงความคิดในที่สุด

นั่นคือสำหรับซูยู่กรุ๊ปให้รักษาผู้หญิงที่แข็งแกร่งคนนี้ไว้ให้ได้

ในอนาคตหากซูยู่กรุ๊ปต้องการพัฒนาอย่างมากก็จะไม่สามารถพึ่งพาซูซูได้ มันต้องการความช่วยเหลือจากหลิวชิงผู้แข็งแกร่งที่มีการศึกษาระดับสูงและมีมุมมองกว้างไกล

"สิ่งที่คุณพูดถึงนั้นยิ่งใหญ่จริงๆ"

"อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าหากคุณต้องการไต่ระดับไปทีละขั้นในฐานะคนงานมันยังน้อยเกินไป" ฉินเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"น้อย?" หลิวชิงหัวเราะด้วยความโกรธและพูดว่า "ฉินเทียน คุณรู้หรือไม่ว่านายทุนนั้นทรงพลังแค่ไหน"

"ใช่ ฉันรู้ฉันลำบากในระบบนั้น และจบลงด้วยการทำงานเป็นคนงาน"

"แต่คุณรู้หรือไม่คนที่ทำงานที่นั่นด้วยตำแหน่งที่สูงกว่าเล็กน้อยจะไม่ถูกเปลี่ยนแม้แต่ผู้เฒ่าแห่งตระกูลใหญ่!"

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นแค่พูดถึงมิเชลล์จาก เทียนฟู่ แคปปิตอล เจ้านายโดยตรงของฉันคุณรู้ไหมว่าใครอยู่ในแวดวงเพื่อนของเขา”

“พูดออกมาแล้วคุณต้องตกใจแน่ๆ!”

“นั่นมันคือราชวงศ์ยุโรป!”

"มันเป็นเจ้านายแห่งดูไบ!"

"มันคือเจ้าพ่อน้ำมันแห่งตะวันออกกลาง!"

“เขาเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวแต่คนธรรมดาทั่วไปมีการปฏิบัติแบบนี้ด้วยเหรอ?”

“ถ้าแบบนี้ยังถือว่าต่ำ แล้วคุณลองบอกฉันสิว่าอย่างไรถึงเรียกว่าสูง”

หลิวชิงคิดว่าสิ่งเหล่านี้เพียงพอที่จะครอบงำฉินเทียนและเปิดตาของฉินเทียนซึ่งเป็นชนพื้นเมืองโมเมนตัมจึงแข็งแกร่งมาก

การแสดงออกของฉินเทียนแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเปิดไพ่

“เรามาเล่นใหญ่สักครั้งไหมล่ะ”

"เป็นความจริงที่เทียนฟู่แคปปิตอลได้ลงทุน แต่เทียนฟู่แคปปิตอลไม่ได้ถือหุ้นที่มีอำนาจควบคุมซูยู่กรุ๊ป"

"คุณคิดอย่างไรในอนาคตเราจะใช้ซูยู่กรุ๊ปเพื่อเข้าซื้อกิจการเทียนฟู่แคปปิตอลและกลุ่มมหาเศรษฐีทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังเทียนฟู่แคปปิตอล"

"สู้มาสู้กลับ!"

เมื่อนึกถึงความสนุกสนานที่จะเกิดขึ้นฉินเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

หลิวชิงอ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ

ใช้เวลานานจนในที่สุดก็พูดขึ้นมาว่า: "ฉินเทียน คุณบ้าไปแล้วหรือ?"

"คุณนั่งบนตำแหน่งผู้นำเจ็ดเมืองทางใต้ มันทำให้คุณฟุ้งซ่านไปแล้วใช่ไหม"

“กลางวันแสกๆ คุณพูดอะไรไร้สาระยิ่งกว่าความฝันอีก!”

“โชคดีที่ฉันอยู่ที่นี่ฉันจะถือเป็นเรื่องตลกส่วนตัว อย่าพูดแบบนี้อีกมันจะทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะได้”

ฉินเทียนรู้ว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไรหลิวชิงก็จะไม่เชื่อ

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรวิดีโอหาใครบางคน

ราชาหมูจูกว่างจื้อ รับผิดชอบทรัพย์สินหลายล้านล้านทั่วโลกแทนฉินเทียน หรือที่เรียกว่าเทพเจ้าแห่งโชคลาภ

ทั่วโลกพวกเขาล้วนเป็นหัวเรือใหญ่ที่สำคัญ ด้วยทักษะและทุนที่เขาควบคุมเขาสามารถล้มล้างประเทศเล็กๆ ได้อย่างง่ายดาย

แต่ไม่ค่อยมีใครรู้จักเขา ผู้ใต้บังคับบัญชาชั้นยอดของสาขาเช่นหลิวชิงเคยได้ยินแค่ชื่อของพวกเขาเท่านั้น

เมื่อเขาว่าง จูกว่างจื้ออยู่ที่วิหารเทพเพื่อฝึกฝนตัวเอง มันเป็นเกาะเล็ก ๆ ที่ซื้อโดยฉินเทียนและตั้งชื่อว่า "เหนือฟ้า"

ในขณะนี้ท้องฟ้ามีแดดจัดและน้ำทะเลสะท้อนท้องฟ้าซึ่งเป็นสีฟ้า

หลังจากรับโทรศัพท์ เมื่อได้เห็นฉินเทียนแล้ว เหล่าจูก็รีบลุกขึ้นยืนเพื่อทักทาย

"เถ้า--"

เขาอยากจะพูดทักทายเถ้าแก่

ฉินเทียนขยิบตาให้เขาทันทีเขายิ้มและพูดว่า "สวัสดีเหล่าจู"

“ฉันอยากที่จะเดิมพันกับคุณ”

เดิมพัน?

เมื่อเห็นการแสดงออกของฉินเทียนแล้วจูกว่างจื้อก็พึมพำในใจและพูดเสียงต่ำว่า "เดิมพันด้วยอะไร?"

"ฉันต้องการแย่งตัวหนึ่งในลูกน้องของคุณ ก็คือคนที่รับผิดชอบคือผู้ที่ลงทุนในซูยู่กรุ๊ปมาก่อนชื่อหลิวชิง"

“เชื่อหรือไม่ ตราบใดที่คุณยกเธอให้ฉันภายในเวลาไม่ถึงสิบปีฉันจะให้เธอซื้อทรัพย์สินทั้งหมดของคุณ”

เหล่าจูมีเส้นเลือดสีดำขึ้นบนใบหน้าของเขา ในใจอยากจะบอกว่าทรัพย์สินของฉันก็คือของคุณนั่น

หากคุณต้องการซื้อ ไม่ใช่แค่การพูดว่าคนถนัดซ้ายได้เปลี่ยนเป็นคนถนัดขวาแล้ว

แต่เมื่อเห็นการขยิบตาของฉินเทียน เขาก็รู้ว่าฉินเทียนต้องการที่จะเล่น เจ้านายอยากจะทำในสิ่งที่น่าสนใจ เขาซึ่งเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาจะไม่ให้ความร่วมมือได้อย่างไร

เขาจงใจพูดด้วยความโกรธ: "พูดอะไรไร้สาระ!"

"ฉันไม่เชื่อ!"

"ฉันขอเดิมพันกับคุณ!"

“ดีมาก บอกเธอสิ” ฉินเทียนส่งโทรศัพท์ให้หลิวชิง

หลังจากได้ยินคำพูดของฉินเทียนแล้วหลิวชิงก็รู้สึกไม่สบายใจ บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือมันเป็นหัวหน้าใหญ่ที่ปรากฏตัวครั้งล่าสุด

เธอรีบยืนขึ้นและพูดด้วยท่าทางตื่นตระหนก "เถ้าแก่ สวัสดีค่ะ!"

"เอ่อคือ อย่าไปฟังคนแซ่ฉินไร้สาระเลยค่ะ... ฉันจะไปซื้อบริษัทนี้ได้อย่างไร"

จูกว่างจื้อตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า "หลิวชิงฉันรู้จักคุณ"

"ฉันรู้ว่าคุณเก่งมาก และฉันรู้ว่าคุณเป็นคนใจใหญ่"

"ไม่คิดเลยว่า บริษัทส่งคุณไปช่วยบริษัทที่คุณลงทุนในช่วงเวลาหนึ่งแต่ความกระหายของคุณก็เพิ่มขึ้นมาก!"

"คุณต้องการที่จะซื้อบริษัทใช่ไหม ได้ ฉันจะรอ!"

หลิวชิงกังวลมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา

“เถ้าแก่ ฟังฉัน—”

“ไม่ต้องพูดแล้ว!”

“ตอนนี้ฉันขอแจ้งอย่างเป็นทางการว่าคุณถูกไล่ออกแล้ว!”

"ฉันหวังว่าคุณจะทำได้ดีสำหรับตัวคุณเอง!"

ดังที่เหล่าจูกล่าว เขากลัวที่จะเปิดเผยความลับของเขาดังนั้นเขาจึงวางสายทันที

หลิวชิงตกตะลึง เธอถือโทรศัพท์และถามฉินเทียนทันทีด้วยความโกรธ

“เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะคุณ!”

"ฉันไม่สนใจ!"

“รีบโทรหาเถ้าแก่เร็ว ๆ อธิบายให้เขาฟังและขอโทษเขา!”

ใบหน้าของเธอแดงก่ำและดวงตาที่สวยงามของเธอก็เต็มไปด้วยเปลวเพลิง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินเทียนเห็นเธอโกรธ

ฉินเทียนมองไปที่หลิวชิงและพูดด้วยรอยยิ้ม"จักรวาลไม่แน่นอน คุณและฉันต่างก็เป็นม้ามืด"

“ลองคิดดูสิ ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ เมื่อถึงเวลานั้นคุณจะเข้ามาแทนที่เหล่าจูในฐานะหัวหน้าใหญ่”

"ดีกว่าการเป็นแรงงานข้ามชาติ ผู้อาวุโสไม่ดีกว่าหรือ?"

หลิวชิงสงบลงชั่วขณะหนึ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้ซ้ำๆ ด้วยใบหน้าบึ้งตึงและได้ข้อสรุป

“คุณรู้จักเถ้าแก่ของเรามานานแล้วและดูเหมือนพวกคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน”

“การประชุมการลงทุนครั้งล่าสุดคุณเป็นคนจัดเองใช่ไหม?”

"ฉันยังสงสัยว่าการลงทุนเพียงเล็กน้อยสามารถทำให้เถ้าแก่ตื่นตัวได้อย่างไร"

ฉินเทียนพยักหน้า: "คุณพูดแบบนั้นก็ไม่ผิด"

ความรู้สึกว่าถูกหลอกทำให้หลิวชิงโกรธ

เธอกัดฟันพูด: "ตอนนี้ฉันถูกไล่ออกแล้วอย่างไรก็ตามมันไม่ได้หมายความว่าฉันจะอยู่ในซูยู่กรุ๊ป"

"คุณควรรู้ว่าในบรรดาบริษัทชั้นนำ 500 อันดับแรกของโลก ฉันสามารถไปที่บริษัทใดก็ได้ที่ฉันต้องการ"

ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า "ใช่ คุณมีความสามารถนี้"

หลิวชิงจ้องมองไปที่ฉินเทียนและพูดอย่างเย็นชา: "ฉันอยู่ได้ถ้าคุณต้องการ เว้นแต่คุณจะบอกฉันว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเถ้าแก่ของเราเป็นอย่างไร"

“ทำไมเขาถึงช่วยคุณ”

“ถ้าคุณไม่ให้คำตอบที่ฉันพอใจ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

ใบหน้าสวยของเธอดูหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธมากจริงๆ