บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 580

ท้องเหรอ?

เธอท้องแล้วเหรอ?

ฉินเทียนตัวสั่นอย่างรุนแรง และหันกลับมาทันที

เขาจ้องมองซูซู ริมฝีปากสั่นเทา กลั้นน้ำตาเอาไว้ใอยู่ น้ำตาไหลออกมา

"จริงเหรอ......คุณพูดจริงเหรอ?"

ใบหน้าของซูซูเต็มไปด้วยความสุข พยักหน้า และพูดเบาๆ ว่า : "ฉันไม่ได้บอกใครเลย"

"รอให้คุณกลับมา และบอกข่าวดีให้คุณทราบเป็นคนแรก"

"เมื่อวานคุณกลับมา เดิมทีแล้วฉันต้องการจะบอก แต่ว่า......จู่ๆ ก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย......"

"คุณท้องแล้ว ฉันจะเป็นพ่อคนแล้ว!"

"ฮ่าๆๆๆ ฉันจะเป็นพ่อคนแล้ว!"

"ฉินเทียนจะมีลูกชายแล้ว!" ฉินเทียนกอดซูซู เดินวนอยู่ในห้อง ทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ เหมือนกันคนเสียสติ

"เบาๆ หน่อย!"

"ไอ๋หยา คุณระวังหน่อยสิ!" ซูซูหัวเราะคิกคักขึ้นมา

......

ซูซูท้องแล้ว!

พี่เทียนมีทายาทแล้ว!

ข่าวดีนี้ ในบริษัทซูยู่ ในอุทยานมังกร และในสวนสัตว์ร้าย ต่างระเบิดออกมา!

ในชั่วขณะ ทุกคนต่างตกอยู่ในความสุขที่อธิบายไม่ได้

อุทยานมังกร หยางยู่หลันได้ทราบข่าวนี้ งานก็ยิ่งยุ่งขึ้นมา

ทุกคนระมัดระวังและปกป้องเป็นอย่างดี เหมือนกับว่า ในท้องของซูซู ไม่ใช่ลูกของมนุษย์ แต่เป็นลูกมังกร!

ซูซูรู้สึกอายอย่างมาก ราวกับว่าเขากลายเป็นคนที่ดูแลตัวเองไม่ได้ในทันที

และที่ยิ่งเกินไปกว่านั้น ฉินเทียนไม่ได้คำนึงถึงการคัดค้านของเธอเลย เขาโทรหาหลิวชิงโดยตรง บอกกับหลิวชิงว่า ตั้งแต่นี้ไป ประธานจะลาพักร้อนโดยไม่มีกำหนด

งานทั้งหมดในบริษัท ให้อำนาจสิทธิ์ขาดหลิวชิงในการตัดสินใจ และเรื่องที่ไม่จำเป็น ไม่อนุญาตให้รบกวนท่านประธานเด็ดขาด

อุทยานมังกรถูกเสริมความแข็งแกร่งทั้งหมด การรักษาความปลอดภัยได้รับการอัปเกรด ฉินเทียนเป็นคนควบคุมดูแลงานด้วยตนเอง

หากไม่ได้รับอนุญาต ซูซูไม่สามารถออกไปได้แม้แต่ก้าวเดียว

โชคดีที่อุทยานมีพื้นที่ยิ่งใหญ่เพียงพอ คนก็มากพอ หลิวชิงและคนอื่นๆ ก็ต่างทยอยกันมาเยี่ยมเยียน ซูซูจึงไม่รู้สึกเบื่อ

ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คือเมื่อฉินเทียนไม่มีธุระอะไรเขาจะนอนฟังอยู่บนท้องของเธอ ยิ้มด้วยใบหน้าที่หลงใหล บางครั้งยังบ่นพึมพำกับฉินเทียนน้อยในท้องอีกด้วย

ขอร้องล่ะ เพิ่งจะหนึ่งเดือนเองนะ อย่างมากสุดก็แค่เป็นตัวอ่อนไม่ใช่เหรอ!

ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ทำให้ซูซูสัมผัสได้ถึงความรักและความห่วงใย และเธอก็รู้สึกสิ้นหวังด้วย มีสามีเผด็จการขนาดนี้ ก่อนที่จะคลอด เธอเกรงว่าเรื่องอะไรก็ไม่สามารถทำได้เลย

หน้าที่เดียวของเธอ ก็คือกินและนอน รอตั้งครรภ์ถึงสิบเดือน ก็จะคลอดมังกรตัวนี้ให้แก่เขา

.......

เช้าวันนี้ ฉินเทียนทำเหมือนเดิมตามปกติ นอนอยู่บนเตียง กอดซูซู และแนบใบหน้าอยู่ที่ท้อง

ซูซูอดทนจนอดทนไม่ไหว จึงไล่เขาออกไป

ฉินเทียนดูมีชีวิตชีวา เขาไม่เคยดูโอ้อวดเหมือนตอนนี้มาก่อนเลย มีความลำพองที่ว่า"กูมีลูกชาย"เขียนไว้บนใบหน้า

เขาเดินไปรอบๆ อุทยานมังกร และตรวจรายการอาหารอีกสามวันข้างหน้าด้วยตนเอง เวลาต่อมาก็รู้สึกเบื่อหน่าย จึงเรียกเหลิ่งเฟิง ให้ขับรถไปที่สวนสัตว์ร้าย

สวนสัตว์ร้ายในปัจจุบัน มีความเจริญก้าวหน้า มากกว่าในอดีต

สวนสัตว์ร้ายนั้นใหญ่เกินไป ก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่าจะมีคนสิบกว่าคน แต่ว่าเมื่อหายเข้าไป เดิมทีก็มองไม่เห็นเลย

ตอนนี้ มีร้อยกว่าคนแล้ว

องค์กรคำสาปสวรรค์มีห้าองค์กร องค์กรที่หนึ่ง คือองค์กรมีดม้งของหม่าหงเทา

องค์กรที่สอง คือทีมของเถียหนิงซวงอีเจี่ยนเหมย

องค์กรที่สาม คือองค์กรพันธมิตรฉู่ของเถียปี้

องค์กรที่สี่ คือทีมของถงชวน

องค์กรที่ห้า คือทีมล่าของอะเปิน

องค์กรห้าองค์กร ได้ประกาศรับสมัครเพื่อคัดเลือกก่อนหน้านี้ ตอนนี้ ได้ผ่านการฝึกอบรมจากฉานเจี้ยนกับผีหวูฉางแล้ว และเข้าองค์กรอย่างเป็นทางการ

องค์กรทั้งห้า ห้าพญายมแห่งนรก แต่ละองค์กรมีลักษณะพิเศษของตนเอง ในทันทีทันใด สามารถออกศึกได้ และปฏิบัติภารกิจอย่างเป็นทางการได้

อานกั๋วโทรมาจากเมืองจิ่นหู พวกเขาผ่านการปรึกษาหารือของคณะกรรมการสมาคมแล้ว ทุกคนมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่า สมาชิกทุกคนที่เข้าร่วมสมาคมจะต้องชำระค่าสมาชิกเป็นประจำ

ค่าสมาชิกเหล่านี้ ถือเป็นค่าธรรมเนียมการจัดการ

ตามข้อเสนอแนะของอานกั๋ว ห้าพญายมแห่งนรก รวมถึงองค์กรคำสาปสวรรค์ ค่าใช้จ่ายต่อจากนี้ไป จะจ่ายจากค่าสมาชิกภายใน

สมาคมดูแลองค์กรคำสาปสวรรค์ และองค์กรคำสาปสวรรค์ แก้ปัญหาแทนสมาคม หลักๆ คือการแก้ไขปัญหาข้อพิพาทเหล่านั้นที่มาจากด้านยุทธภพ

ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงไม่จำเป็นจะต้องทำงานหนักเพื่อไปเลี้ยงดูปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ และว่าจ้างบูชาอู่

อันที่จริงแล้วการรับสมัครบูชาอู่นั้น เป็นปัญหาที่ทำให้ปวดหัวอย่างมาก นักธุรกิจเหล่านั้น มักจะต้องใช้จ่ายเงินเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยากมากที่จะหาบูชาอู่ที่เหมาะสมได้

เรื่องแบบนี้ ก็คงแล้วแต่โชคชะตา

แต่ว่า เนื่องจากมีข้อพิพาทเกี่ยวกับยุทธภพอยู่บ่อยๆ ในตระกูลใหญ่ ไม่สามารถขาดบูชาอู่ได้

ดังนั้น ในหลายๆ ตระกูล ล้วนประสบปัญหานี้

ตอนนี้ พวกเขาไม่ต้องกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป พวกเขาจำเป็นต้องจ่ายเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก็จะได้รับการคุ้มครองจากสมาคมทันที

สมาคมออกหน้าว่าจ้างห้าพญายมแห่งนรก ทั้งหมดกังวลและใช้งานได้จริง

ในอนาคตเรื่องภายในเจ็ดเมืองทางใต้ พวกเขาสามารถส่งให้สมาคมไกล่เกลี่ยได้ ส่วนข้อพิพาทภายนอก ก็ให้ห้าพญายมแห่งนรกเป็นคนออกหน้า

มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างแท้จริง!

ดังนั้นฉินเทียนจึงย้ายองค์กรคำสาปสวรรค์ และมีความคิดเห็นเช่นเดียวกัน ดังนั้น เขาจึงสนับสนุนความคิดเห็นของอานกั๋วอย่างเต็มที่

ห้าพญายมแห่งนรก สามารถนำพาองค์กรของตนเอง แยกประจำการอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ในเจ็ดเมืองทางใต้ ตามแต่การสั่งโยกย้ายของคณะกรรมการสมาคม

ในอนาคตใครก็ตามที่กล้ามารังแกเจ็ดเมืองทางใต้ ก็จะต้องพิจารณาเล็กน้อย เพราะพลานุภาพของห้าพญายมแห่งนรก

เป็นเรื่องจริงที่คนจะสบายใจเมื่อเจอเรื่องที่น่ายินดี ฉินเทียนก็มีความสุขเช่นกัน คืนนี้จึงตัดสินใจที่จะเลี้ยงฉลองทุกคน อยู่ที่สวนสัตว์ร้าย จึงได้ทำการฆ่าแกสิบตัว เพื่อจัดงานเลี้ยงใหญ่

ผู้คนมากกว่าร้อยคนรวมตัวกัน ทั้งดื่มเหล้ากินเนื้อ ร้องเพลงและเต้นรำ เสียงหัวเราะดังก้องอยู่ในวิลล่า ใบหน้าของทุกคน ทั้งหมดเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่จริงใจและสนุกสนาน

นี่คือพี่น้อง!

นี่เป็นความอบอุ่นและมิตรภาพระหว่างพี่น้อง!

เมื่อกำลังดื่มอย่างมีความสุข ฉานเจี้ยนก็ถือเหล้าขวดหนึ่ง ยันไม้เท้า เดินเข้ามาตรงหน้าฉินเทียน

หาได้ยากที่จะมีความสุขขนาดนี้ แม้กระทั่งเขาที่ปกติแล้วจะไม่ค่อยดื่มเหล้า วันนี้ก็ดื่มไปไม่น้อยเลย ภายใต้แสงไฟส่องสว่าง ใบหน้าผิวแทนของเขาแดงก่ำเล็กน้อย

ในดวงตามีประกายแวววาว ดูเหมือนว่าได้กลับสู่สนามรบอันคึกคะนองในปีนั้น

"เจ้าสำนัก คุณหญิงตั้งครรภ์แล้ว เราดีใจกับคุณด้วยจริงๆ!"

"มา ฉันจะขอแสดงความยินดีกับคุณด้วย!"

"ขอบคุณครับลุงฉาน!" ฉินเทียนหยิบขวดเหล้าตรงหน้าขึ้นมา ที่ด้านในเหลือเพียงครึ่งขวด เขาเจตนาพูดยั่วยุว่า : "ได้ยินตาเฒ่าบอกว่า ในบรรดาสี่อิมพ์แห่งนรกของพวกคุณ คนที่ดื่มมากที่สุด ก็คือคุณ"

"ฉันไม่เห็นด้วย"

"ทำแล้วจะเป็นอย่างไร?"

ฉานเจี้ยนหัวเราะเสียงดัง จนน้ำตาคลอเบ้า

"สี่อิมพ์แห่งนรก ก็อยู่ในคืนนี้ด้วย!"

"จ้องจอกเงิน เจ้าเงาเสน่ห์ เจ้าปืนทอง......ฉันขอแสดงความเคารพ แทนพวกคุณด้วย!"

เขาเงยหน้าขึ้น และรินเหล้าครึ่งขวดลงท้องไป

สิ่งที่เผาไหม้ในกระเพาะ ไม่ใช่แอลกอฮอลล์ที่รุนแรง แต่เป็นมิตรภาพที่แข็งแกร่งในอดีตด้วย

ฉานเจี้ยน ดื่มมากไปแล้ว

เขาบ่นพึมพำว่า : "เวลาดึกแล้ว ฉันก็ควรจะไปพักผ่อนแล้ว......"

"เจ้าสำนัก มีเวลาก็ไปเยี่ยมเถ้าแก่ใหญ่เลยนะ"

"และบอกว่า ฉานเจี้ยนคิดถึงเขาแล้ว"

สุดท้าย คาดไม่ถึงว่าจะมีเสียงสะอื้นไห้ออกมา ยันไม้ค้ำ และเดินไปที่หอพักอันมืดมิดซึ่งอยู่ห่างออกไป