บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 609

สิ่งต่าง ๆ สงบลง ทีมเหลิ่งก็กลับสู่ความเงียบสงบดังเดิม

“พี่ใหญ่ คุณคิดว่าไง ? ”

“ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์เก่ากับพี่เทียน”งูเขียวหางไหม้ไปที่ห้อง แล้วรายงานเหลิ่งหยุน

อันที่จริงเหลิ่งหยุนยืนอยู่หลังหน้าต่าง และเห็นทุกอย่างในสายตา

เธอเยาะเย้ยและพูดว่า “พี่ชายเทียนของเราเป็นเมล็ดพันธุ์ที่น่าหลงใหล ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่จะมีผู้หญิงและคนรักมากมาย”

“เพียงแต่ว่าผู้หญิงคนนี้ น่าจะเป็นผู้หญิงของเพื่อนสนิทเขา”

งูเขียวหางไหม้ “ฉันรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้ อาจมีความเข้าใจผิดระหว่างพี่เทียน ”

“จะต้องไปตรวจสอบให้พี่เทียนไหม ?”

เหลิ่งหยุนพูดเย้ยหยัน “ไม่ต้องหรอก”

“เรายังมีเรื่องใหญ่ที่ต้องทำ อย่าให้เรื่องเล็กน้อยกวนใจเลย ”

ในขณะที่พูด สีหน้าและเสียงก็เคร่งขรึมลง

“พบบุคคลลึกลับที่ส่งจดหมายมาให้เราหรือยัง ? ”

งูเขียวหางไหม้พูดด้วยเสียงต่ำ “ยังไม่พบ ! ”

“แต่แน่นอนว่า อีกฝ่ายมาจากหนึ่งในสามกลุ่มนินจา ”

“พี่ใหญ่ ให้เวลาเราอีกหน่อย ! ”

เหลิ่งหยุนกัดฟันและพูดว่า “ถ้าหากหาไม่พบจริง ๆ ก็ช่างมันเถอะ”

“อย่างไรก็ตาม การแข่งขันเวทีหมอกใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้ว และเราต้องชนะที่หนึ่งให้ได้ ! ”

“เมื่อถึงเวลา ทะยูโปรดออกหน้า เขาคือผู้นำทางจิตวิญญาณของเหล่านินจา ฉันเชื่อว่า ไม่มีนินจาคนไหนกล้าขัดขืนเขา ”

งูเขียวหางไหม้พูดอย่างตื่นเต้นว่า “เข้าใจแล้ว ! ”

เหลิ่งหยุนไม่ได้บอกเรื่องนี้แก่ฉินเทียน

ทำไมจู่ ๆ เธอถึงต้องการใช้วิธีที่ดูเหมือนเล่นตลก จำลองฉากนั้นกับฉินเทียน ?

นั่นก็เป็นเพราะว่า เธอรู้ว่า ด้วยการคิดอย่างพิถีพิถันของฉินเทียน หลังจากคิดเพียงเล็กน้อย เขาจะต้องถามอย่างแน่นอน เธอรู้ได้อย่างไรว่า พ่อของเธอถูกฆ่าตายและยังมีอย่างอื่นอยู่เบื้องหลัง

ในความเป็นจริง เธอไม่ได้ขุดหามันออกมาเอง แต่มีคนบอกเธอ

มีบุคคลลึกลับคนหนึ่ง ส่งจดหมายลึกลับมา

จนถึงตอนนี้ เหลิ่งหยุนยังไม่พบตัวตนของบุคคลลึกลับที่ส่งจดหมายมา

แหล่งข่าวที่มา ดูไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย นอกจากนี้ ยังมีแนวโน้มเป็นอย่างมากที่จะเป็นกับดัก

อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่มีเงื่อนงำเล็กน้อย เหลิ่งหยุนก็ไม่ต้องการปล่อยมันไป

ดังนั้น เธอจึงไม่ต้องการให้ฉินเทียนรู้เรื่องนี้ และเธอกลัวว่าฉินเทียนจะหยุดการกระทำของเธอเพราะแหล่งข่าวไม่น่าเชื่อถือ

เธอทำท่าทางถอดเสื้อผ้าของเธอไปทางฉินเทียน ขัดจังหวะความคิดของฉินเทียนอย่างสมบูรณ์ ปล่อยให้ฉินเทียนหนีไปด้วยความสิ้นหวัง โดยไม่ต้องคิดถึงรายละเอียดเหล่านี้

　　……

……

เฉินเสี่ยวอี้ติดตามฉินเทียนอย่างใกล้ชิด รู้สึกถึงออร่ามืดมนบนร่างกายของฉินเทียน เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ได้

ราวกับว่าเขาเป็นวิญญาณตัวน้อยที่ติดตามพญายมผู้โกรธเกรี้ยว

เขาอยากจะวิ่งหนี แต่ก็ไม่กล้า จึงทำได้เพียงเป็นผู้ติดตามตัวเล็ก ๆ อย่างระมัดระวัง

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่า ฉินเทียนเป็นเพียงสมาชิกทีมเล็ก ๆ ที่มังกรซ่อนรูปส่งมา ดังนั้นจึงดูถูกเขา

ตอนนี้ สำหรับฉินเทียน เขาเริ่มไม่เข้าใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ยังไงก็ตามก็ยังเก็บเป็นความลับอยู่ดี

เมื่อพวกเขามาถึงที่จอดรถ เฉินเสี่ยวอี้ทำจิตใจให้สงบลง แล้วพูดอย่างกระวนกระวาย “เอ่อ พี่เทียน เราจะไปที่ไหนกันต่อดี ? ”

“หากคุณต้องการแก้แค้นเจียวเหลียงคนนั้น และผู้หญิงสารเลวที่ทรยศต่อเพื่อนสนิทของคุณนั้น คุณสามารถปล่อยให้ฉันทำได้ ”

“ฉันสัญญาว่าจะทำอย่างถูกต้อง ”

ฉินเทียนพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ไม่จำเป็น”

“ตอนนี้พาฉันไปหาพ่อทูนหัวของคุณซะ ฉันอยากเจอเทพลักซ่อน ! ”

เด็กผู้หญิงสองสามคนที่แต่งหน้าหนานุ่งน้อยห่มน้อย กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟาที่อยู่ไกลออกไป และเล่นโทรศัพท์อย่างเบื่อหน่าย

เมื่อเห็นเฉินเสี่ยวอี้และฉินเทียน พวกเธอก็ยืนขึ้นพร้อมกัน แสดงรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์บนหน้า

ผู้หญิงที่ดูเหมือนมาม่าซัง เดินเข้ามาต้อนรับอย่างรวดเร็ว

เฉินเสี่ยวอี้กระซิบบางอย่างกับมาม่าซังเป็นภาษาญี่ปุ่น และเมื่อมาม่าซังรู้ก็รีบถอยออกไปโดยทันที

ดูเหมือนว่า เฉินเสี่ยวอี้จะคุ้นเคยกับสถานที่นี้เป็นอย่างดี

เขาพาฉินเทียน ออกมาจากประตูหลัง นี่คือลานที่เงียบสงบ มีต้นซากุระสองต้นปลูกอยู่ตรงกลาง และสภาพแวดล้อมก็สวยงาม ตรงกันข้ามกับเสียงดังด้านหน้าอย่างชัดเจน

มีห้องทั้งหมดประมาณสิบห้องและประตูของแต่ละห้องก็ปิดอย่างแน่นหนา ปิดด้วยผ้าม่านและมันเงียบสงบ ทำให้ผู้คนรู้สึกลึกลับ

เฉินเสี่ยวอี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “คุณฉิน คุณรอสักครู่ ฉันจะไปรายงาน ”

“ไม่ต้องหรอก ”

“แค่บอกว่าเลยว่าห้องไหน”สีหน้าของฉินเทียนดูเย็นชา

เฉินเสี่ยวอี้ก็เริ่มชินกับการครอบงำของฉินเทียน ไม่กล้าพูดอะไรอีก เขาพาฉินเทียนไปที่ห้องมุมหนึ่งของชั้นสอง

ขณะที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปเคาะประตู ฉินเทียนก็ยกเท้าขึ้นเตะประตูเสียงดังโครมคราม

“ไอ้บ้า ! ”

คนในห้องตกใจ และอุทานออกมา

ฉินเทียนเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

ห้องไม่ใหญ่นัก มีชายชาวญี่ปุ่นไว้เครานั่งตรงกลางห้อง เขาสวมเสื้อโค้ทสีดำที่ปักแบบพิเศษ และข้างล่างก็ใส่กางเกงลายทางอยู่

เมื่อเห็นฉินเทียน เขาก็คว้าดาบซามูไรที่เอวของเขาทันที และออร่าแห่งการฆาตกรรมก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา

ตรงข้ามกับชายคนนี้ ที่นั่งอยู่คืออูเถิง เขากำลังรินชาให้อีกฝ่าย แต่ด้วยความตกใจน้ำชาจึงหกไปเต็มพื้น

“คุณฉิน คุณมาได้ยังไง ！”

เขารีบลุกขึ้นยืน ด้วยท่าทางตื่นตระหนกและไม่เชื่อ