บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 62

เมื่อรู้สึกถึงรัศมีอาฆาตบนร่างกายของฉินเทียน เหล่ารปภ.ต่างถอยหนีด้วยความตื่นตระหนก

“ประธานหลิว คุณเห็นหรือยัง?”

“ชายชั่วหญิงเลวคู่นี้แหละ”

“ในตอนแรกพวกเขาจะอาศัยรูปโฉมของฝ่ายหญิงเพื่อล่อลวง หากว่าล่อลวงไม่สำเร็จ ฝ่ายชายก็จะทำตัวพาลและใช้กำลังขู่เข็ญ”

“เป็นการโจรกรรมที่สมรู้ร่วมคิด!” ซูเหวินเฉิงรีบเอ่ยปากเป็นคนชั่วที่แจ้งความก่อน

เดิมทีหลิวชิงเองก็ไม่ได้รู้สึกประทับใจฉินเทียนเลยแม้แต่น้อย เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอยิ่งรู้สึกรังเกียจมากยิ่งขึ้น

เธอจ้องมองฉินเทียนและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ฉันจะแนะให้คุณฉลาดขึ้นสักหน่อย มองดูให้ชัดเจนว่าที่นี่คือที่ไหน!”

“ในพื้นที่เทียนฟู่ แคปปิตอลของพวกเรา ไม่มีใครกล้าทำตัวพาล!”

“เชื่อหรือไม่ว่าเพียงแค่สายโทรศัพท์เดียวของฉัน ชีวิตของนายก็จะพังพินาศ?”

ในครานี้ แม้แต่เถียหลินเฟิงเองก็ตื่นตระหนก

เขารู้ว่าสถานะของฉินเทียนนั้นไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่น่าเป็นคู่ต่อสู้ของเทียนฟู่ แคปปิตอลได้

นั่นคือนายทุนที่ควบคุมทิศทางของตลาดที่ติดอันดับต้นๆของโลกเชียวนะ

หากคิดจะบดขยี้นักต่อสู้อย่างฉินเทียน เกรงว่าอาจจะไม่ต้องลงแรงอะไรเยอะเสียด้วยซ้ำ

“เข้าใจผิด เข้าใจผิดกันนะ!” เขารีบร้อบลุกขึ้นพยายามไกล่เกลี่ย

“งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าคุณจะมั่นอกมั่นใจกับเทียนฟู่ แคปปิตอลมาก”

ฉินเทียนจ้องมองหลิวชิงพลางยิ้มเย็นเยียบและเอ่ย “ถ้าอย่างนั้นเห็นแก่สถานะของเทียนฟู่ ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง”

“ตั้งใจฟังภรรยาของฉันพูดอีกครั้ง จากนั้น ใช้สมองของคุณคิดวิเคราะห์ดีๆ ท้ายที่สุดแล้วใครกันแน่ที่เป็นคนขโมย”

“ภรรยา อย่าได้กลัวไปเลย คุณพูดเถอะ”

ซูซูนั้นตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของฉินเทียน เธอก็สงบลงอย่างน่าประหลาด

จากนั้นรู้สึกได้ว่าต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมา ตราบใดที่มีผู้ชายคนนี้อยู่เคียงข้าง เธอเองก็จะรู้สึกปลอดภัย

หลิวชิงเองก็ตกตะลึงกับคำพูดของฉินเทียนด้วย

เมื่อฉินเทียนมองมาที่เธอ จากสายตาคู่นั้นของฉินเทียนทำให้เธอรู้สึกได้ความกดดันอย่างมาก

เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?

เถียหลินเฟิงพยายามไกล่เกลี่ยอีกครั้ง “ประธานหลิว คุณซูยังพูดไม่ทันจบเลย”

“พวกเรารอให้เธอนำเสนอให้เสร็จก่อน หลังจากนั้นค่อยตัดสินใจกันอีกครั้งเถอะ”

หลิวชิงทำได้เพียงแค่พยักหน้า

ซูซูทอดถอนหายใจ เธอมองซูเหวินเฉิงจากนั้นกัดฟันและเอ่ย “ฉันอยากรู้นัก คุณได้สูตรมาจากไหน?”

ซูเหวินเฉิงยังคงยืนกรานว่าเขาพัฒนามาด้วยตัวเขาเอง เขายังคงยืนยันว่าสูตรของซูซูนั้นได้ขโมยไปจากเขา

ซูเป่ยซานที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างขุ่นเคือง “นังมารผจญ!”

“ดูเหมือนว่าที่ฉันขับไล่แกออกจากตระกูลคือสิ่งที่ถูกต้องแล้ว!”

“นึกไม่ถึงเลยว่าก่อนแกจะจากไป แกยังขโมยสมบัติที่ล้ำค่าของเราไปด้วย!”

“ผู้หญิงอย่างแก จะมีใบสั่งยาที่ดีแบบนี้ได้อย่างไร!”

ซูหนานกล่าว “ซูซู เธอยอมแพ้ซะเถอะ!”

“ออกไปตอนนี้ จะได้ไม่ต้องติดคุก”

ซูซูกัดฟันและพูด “ประธานหลิว ฉันขอให้คุณช่วยตรวจสอบใบสั่งยาทั้งสองแผ่นนี้ด้วย!”

“ตรวจสอบก็ตรวจไป ใครกลัว!” ซูเหวินเฉิงหยิบกระดาษสีเหลืองที่ดูเก่าขึ้นมาและมอบให้แก่หลิวชิง

เมื่อเห็นกระดาษสีเหลือง ซูซูก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

หลิวชิงพยักหน้าและเอ่ย “ใบสั่งยาของคุณชายซู อันที่จริงก็ดูเก่ามากแล้ว”

เธอมองซูซู “ของคุณล่ะ?”

ซูซูหยิบตำรายาใบสั่งยาออกมา มันถูกพิมพ์ลงบนกระดาษ A4 เมื่อเห็นเช่นนี้ ทุกคนในสถานที่แห่งนั้นต่างพากันหัวเราะคิกคัก

ใครเป็นคนขโมย เพียงเท่านี้ก็เห็นได้อย่างชัดเจนแล้ว

มีคนเอ่ยเย้ยหยัน “สำเนาที่ไม่เหมือนสำเนาเลยสักนิด”

“คาดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ จะน่ารังเกียจแบบนี้!”

“มาทำให้สถานที่แห่งนี้ต้องด่างพร้อย รีบขับไล่เธอออกไปเถอะ!”

"ไปให้พ้น!"

หลิวชิงรู้สึกว่าเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว เธอสุดจะทนแล้วเอ่ยว่า “สิ่งใดถูกสิ่งใดผิด ตอนนี้ก็เข้าใจอย่างชัดเจนแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องพูดอะไรอีก!”

“ตอนนี้ฉันขอประกาศ——”

เธอยืนขึ้น ต้องการประกาศให้ซูเหวินเฉิงเป็นผู้ชนะอีกครั้งและตัดสินว่าซูซูเป็นผู้ที่ลอกเลียนแบบอย่างหน้าไม่อาย

“หลิวชิง ประธานจูจากสำนักงานใหญ่ต้องการพบคุณ!”

“ประธานจูครับ!” มิเชลยื่นโทรศัพท์ให้กับชายที่กำลังนั่งตกปลาอยู่บริเวณโขดหินริมชายหาดด้วยท่าทีเคารพยิ่ง

ผู้ชายคนนี้ทั้งขาวแล้วก็อ้วน มองไปคล้ายกับพระสังกัจจายน์อย่างไรอย่างนั้น

เมื่อเขายิ้ม ดวงตาทั้งสองข้างนั้นก็หยีจนเหลือเพียงแค่เส้นยาวเส้นหนึ่งเท่านั้น

แต่ทว่า ในเส้นยาวเส้นหนึ่งนี้กลับมีแสงแห่งความน่ากลัวอยู่

ผู้ที่มีอำนาจที่แท้จริงเท่านั้นถึงจะได้ครอบครองลมหายใจเช่นนี้

“ประธานจู!” หลิวชิงสั่นสะท้าน ลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบ ก้มศีรษะด้วยความเคารพและกล่าวสวัสดี

ประธานจูกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หลิวชิง ฉันเคยได้ยินมิเชลพูดถึงคุณ รู้ว่าคุณนั้นเก่งไม่น้อย”

“ครั้งนี้ที่ส่งคุณไปหลงเจียง สำหรับสำนักงานใหญ่แล้วถือว่าเป็นการทดสอบคุณ”

“คาดไม่ถึงเลย คุณทำให้สำนักงานใหญ่ต้องผิดหวังเสียแล้ว”

“ประธานจูคะ!” ศีรษะของหลิวชิงก้มต่ำลงไปอีก ใบหน้าของเธอแดงก่ำ

แต่อย่างไรก็ตาม เธอกัดฟันแน่นและเอ่ย “หลิวชิงไม่เข้าใจ ได้โปรดประธานจูช่วยอธิบายให้กระจ่าง!”

ประธานจูเอ่ยด้วยท่าทีเย้ยหยัน “สิ่งที่ซูเหวินเฉิงพูดนั้นเป็นเรื่องโกหก แม้ว่าใบสั่งยาของเขาจะเป็นของจริง แต่ว่านั่นคือการขโมยผลงานของคุณซู”

“หลิวชิง คุณได้ทำเรื่องผิดพลาดร้ายแรง ตอนนี้ทางสำนักงานใหญ่ได้ตัดสินใจส่งคุณไปยังหลงเจียง”

“คอยช่วยเหลือคุณซู วางแผนและจัดการบริหารครีมซูยู่ให้ดี เงินหนึ่งพันล้านจะถูกโอนเข้าบัญชีของบริษัทของคุณซู”

“ถ้าหากว่ายังไม่เพียงพอ สามารถแจ้งกับทางสำนักงานใหญ่ได้ทุกเมื่อ ฉันมีเพียงแค่หนึ่งประโยคที่อยากจะกล่าว สำหรับการลงทุนของคุณซู งบประมาณของพวกเรามีอย่างไม่จำกัด”

“นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณ หากคุณทำได้ไม่ดี คุณไม่ต้องกลับมาอีก”

หลิวชิงเงยหน้าขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เธอตกใจจนพูดไม่ออก

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความอึดอัดคับข้องใจ คิดอยากจะแยกแยะด้วยตัวเอง เหมือนกับว่าประธานจูนั้นง่วงนอน ทันใดนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงในทันที

ราวกับว่าพระสังกัจจายน์กำลังนั่งอยู่ริมทะเล

จากนั้นวิดีโอก็ถูกตัดไป

ไม่มีใครสังเกตเห็น การที่ประธานจูก้มศีรษะ คือกำลังเผชิญหน้ากับชายคนหนึ่งในสถานที่จัดงาน ฉินเทียน

นี่คือการทักทายนายท่านด้วยความเคารพนับถือที่สุดจากเขาซึ่งอยู่ห่างกันหลายพันไมล์