บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 647

เอกสารม้วนสีเหลืองนี้ ดูไปแล้วเก่ามาก สิ่งนี้ก็แสดงให้เห็นว่า นี่คือเอกสารที่แท้จริงในตอนนั้น และโมริโอ ชิชิมะ ยังไม่ทันได้ทำของปลอมเพื่อมาหลอกผู้คน

ภายใต้ความสนใจของทุกคน ฉินเทียนเปิดมันอย่างช้า ๆ

ต้องบอกว่า เทพลักซ่อนทำงานในด้านนี้ ละเอียดพิถีพิถันเป็นอย่างมาก เอกสารอัดแน่นไปด้วยความลับ และเหตุการณ์ทั้งหมดถูกบันทึกไว้อย่างละเอียด

กระบวนการทั่วไป คล้ายกับที่ฉินเทียนเคยได้ยินมาก่อน ไม่มีอะไรมากไปกว่าเทพลักซ่อนได้รับรายงานว่า มีคนคลั่งไคล้ก่ออาชญากรรม พวกเขาจึงส่งคนไปจับกุม

ฝ่ายตรงข้ามต่อต้านและสังหารสมาชิกของเทพลักซ่อน อย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดยอดฝีมือเทพลักซ่อนหลายคนก็ร่วมกันฆ่าเขาอย่างไม่มีทางเลือก

ถัดลงมา ยังมีรูปถ่ายของเหยื่อในที่เกิดเหตุ และคำให้การของผู้เห็นเหตุการณ์หลายคน

ดูเหมือนว่าคดีฆาตกรรมจะเป็นจริง เหนือภาพคือมีสวนเล็ก ๆ และในสวนนั้นมีศพของสามีภรรยาสูงวัยนอนอยู่

ภายในห้อง เด็กสาวผมกระเซิง เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง นั่งอยู่ตรงมุมห้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

ผิวขาวบนร่างกาย ทิ้งรอยเลือดไว้ ดูราวกับว่าถูกสัตว์ป่ากัด

เมื่อเห็นท่าทางเคร่งขรึมของฉินเทียน โมริโอ ชิชิมะที่อยู่ข้าง ๆ เขาจึงอธิบายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ในปีนั้น เมื่อเราได้รับรายงาน และส่งคนไปจับกุมฆาตกร เราไม่รู้ว่าเขาคือจินหู่แห่งมังกรซ่อนรูป ”

“เทพลักซ่อนปฏิบัติตามกฎ ในประเด็นนี้ ฉันเชื่อว่า เราไม่ได้ทำอะไรผิด ! ”

ฉินเทียนไม่ได้พูดอะไร เขาอ่านเอกสารอย่างละเอียดอีกครั้ง และเห็นย่อหน้าสุดท้าย ซึ่งบันทึกเหตุการณ์สังหารหมู่

“อันธพาลนั้นบ้าคลั่ง ดวงตาแดงก่ำ และเสียสติ เมื่อสมาชิกในทีมของเราหลายคนได้รับบาดเจ็บ ตามข้อบังคับขององค์กร ทีมบังคับใช้กฎหมาย ใช้ปืนสุ่มยิงพวกเขาจนเสียชีวิต ”

บันทึกเขียนด้วยตัวอักษรของญี่ปุ่น ฉินเทียนกังวลว่าตัวเองอาจแปลความหมายผิดพลาด ดังนั้นเขาจึงตั้งใจโทรเรียกเหลิ่งหยุน ให้เธอมายืนยัน

หลังจากที่เหลิ่งหยุนมองดูแล้ว ก็ยืนยันว่าถูกต้อง

ฉินเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าจินหู่ถูกยิงตายด้วยปืนแบบสุ่ม ช่างอนาถเสียจริง !

เมื่อรู้สึกว่าตัวเองพบกุญแจไขปัญหาแล้ว ฉินเทียนจึงโทรหาสมาชิกที่เกษียณแล้วของเทพลักซ่อน ซึ่งเข้าร่วมในการตามล่าในตอนนั้นมา และถามพวกเขาอย่างระมัดระวัง

สมาชิกหลายคนในทีมประทับใจที่ลึกซึ้งมาก และชี้เป็นเอกฉันท์ว่า อันธพาลนั้นบ้าคลั่ง และดุร้ายมาก ราวกับดูเหมือนจะเสียสติไป

พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากร่วมกันยิง เมื่อเกลี้ยกล่อมให้ยอมจำนนหลายครั้งก็ไม่เป็นผล

“จินหู่จะเสียสติไปได้อย่างไร หรือว่า……” เมื่อนึกถึงบางสิ่ง เหลิ่งหยุนมองไปที่ฉินเทียนด้วยความหวาดกลัว

ฉินเทียนพยักหน้าและพูดเสียงเบาว่า “พิษ! ”

“ถ้าการเดาของฉันถูกต้อง จินหู่เสียสติเพราะถูกเขาวางยา หรือบางอย่างเช่นยาหลอนประสาทที่ทำให้คนเสียสติ ”

“จุดประสงค์ของการวางยาพิษ คือการทำให้เขาคลั่งไคล้และกระทำการทารุณ จากนั้น ยือมือของ เทพลักซ่อนฆ่าเขา ด้วยวิธีนี้ เสื้อผ้าจึงไร้รอยต่อและไม่มีใครสามารถพลิกคดีได้”

เหลิ่งหยุนพูดอย่างเคร่งขรึม “แล้วจะหาคนวางยาคนนี้ได้อย่างไร ?”

ฉินเทียนมองไปทางทะยูด้วยรอยยิ้ม “ฉันได้ยินมาว่า การประชมแลกเปลี่ยน เป็นการแลกเปลี่ยนภายในระหว่างพวกคุณนินจา และคนภายนอกแทบจะไม่ค่อยได้รับเชิญให้เข้าร่วม ”

“แล้วทำไมการประชุมเมื่อ 20 ปีก่อนในครั้งนั้น พวกคุณถึงเชิญคณะตัวแทนของอาณาจักรมังกรเข้าร่วมล่ะ ?”

“ทำไมคุณถึงเชิญคณะผู้แทนจากอาณาจักรมังกรเข้าร่วมการประชุมเมื่อ ยี่สิบ ปีก่อน ? “

“ตอนนี้ฉันสงสัยว่า เป็นความสนใจของใครกัน ?”

“หลังจากคณะตัวแทนของอาณาจักรมังกรมาแล้ว พวกเขาจะได้พบกับใคร และใครให้การต้อนรับ ? ”

ทะยูขมวดคิ้วและยิ้มอย่างขมขื่น “เวลามันผ่านมานานมากแล้วนะ”

“เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ฉันยังไม่ใช่ทะยู ทะยูในตอนนั้น เสียชีวิตไปเมื่อสามปีที่แล้ว นอกจากนี้ยังมีคนชราหลายคนที่เป็นประธานในการประชุมในปีนั้น และพวกเขาก็ล้วนเสียชีวิตไปหมดแล้ว”

“ต้องการตรวจสอบอย่างละเอียด ราชาเทพ ได้โปรดให้เวลาฉันสักหน่อยเถอะ ”

ฉินเทียนขมวดคิ้ว

เขารู้สึกว่า ตัวเองพบกุญแจไขปัญหาแล้ว อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับปัญหาสุดท้ายที่คลุมเครือและไม่ชัดเจน แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเจาะทะลุผ่าน

หรือว่า จะต้องใช้เวลาไปตรวจสอบจริง ๆ ?

เขาไม่มีเวลาและไม่มีอารมณ์ที่จะรออีกต่อไปแล้ว

และในขณะนี้ ภายในกลุ่มผู้คน ทันใดนั้นก็เกิดเสียงแปลก ๆ ดังขึ้น

“เป็นอี้เหอ”

เสียงนี้ ทำให้ทุกคนล้วนประหลาดใจ