บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 704

เฮลิคอปเตอร์นั้นค่อยๆร่อนลงมา ประตูเปิดออก ก่อนที่มีหนุ่มที่กระโดดออกมาก่อนนั้น ภายในมือนั้นก็ได้มีปืนคาบศิลายกขึ้นสูง ก่อนที่จะเอ่ยเสียงดัง “ทุกคน วางอาวุธลงสะ！”

“มิฉะนั้นจะฆ่าให้หมด！”

เมื่อเอ่ยแล้ว ก่อนที่จะยิ่ง ปืนขึ้นไปบนฟ้าอย่างต่อเนื่อง ปังปังปัง

เสียงดังนี้เอง ที่ทำให้สีหน้าของหลายคนนั้นเปลี่ยนสีไป พวกเขานั้นต่างก็วางอาวุธลงกันอย่างไม่ได้เต็มใจ　

เมื่อมองเห็นสถานการณ์ดังนี้ ค่อนข้างพอใจ และแยกออกเป็นสองแถว แล้วเอ่ยเสียงดัง“ขอเชิญหัวหน้ากัว！”

เสียงออันเยือกเย็น ดังมาจากในเครื่องบิน ก่อนที่จะมีชายอ้วนคนหนึ่งเดินออกมา

เขานั้นมีหน้าท้องที่ใหญ่ ใบหน้ามีเนื้อ สีหน้ากลม ไม่มีแม้แต่รอยย่น แล้วก็ไม่ได้สวมเสื้อของ มังกรซ่อนรูปโดยเฉพาะ อีกทั้งยังแต่งกายด้วยสีเขียวๆลายดอกไม้ทันสมัย　

บนมือนั้น ยังได้ใส่หยกสีเขียวมรกตอีก

อีกทั้งยังใส่แว่นตาทรงกลมอีก มองไปแล้ว เหมือนกับเจ้าของบ้านคนรวยคนเก่า　

“เฮียหู่ วันนี้คุณได้ทำเรื่องใหญ่ไปหน่อยนะ”

“เอ่ยมาสิ ที่เรียกผมมา อยากให้ผมช่วยทำอะไร？”สายตาของเขานั้นได้ไปหยุดที่บนใบหน้าของหวังเหล่าหู่แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา

“หัวหน้ากัว！”หวังเหล่าหู่รีบเดินเข้ามาด้านหน้า ก่อนที่จะพยายามควบคุมเสียงเอ่ยเบาๆแล้วกัดฟัน

หัวหน้ากัวหลังจากที่ได้ยินแล้ว ได้ถอดแว่นออก สายตาที่เย็นชานั้น ได้มองไปยังลู่ธงและคนอื่นๆ รวมถึง ฉินชวนฉินเทียนและเถียโถว

“ขอให้ท่านเฮียหู่วางใจได้เถอะ！”

“เรื่องการรวบรวมองค์การการดูแลของยุทธภพสำหรับมังกรซ่อนรูป เรื่องนี้ ฉันจะต้องทำอย่างมีความยุติธรรม！”

เมื่อเอ่ยแล้ว ก่อนที่เขานั้นจะได้เข้าไปยังด้านใน　

คนที่อยู่ด้านหน้านั้น ก็รีบแหวกทางให้เขาทันที

ลู่ธงกัดฟันแล้วเอ่ย “เรื่องนี้ พวกเรานั้นได้เข้ามารับช่วงต่อแล้ว จะไม่รบกวนท่านหัวหน้ากัวหรอกครับ”

หัวหน้ากัว นามว่า กัวข่าย ในตอนที่ลู่ธงได้เป็นหัวหน้าเขานั้นได้เป็นเหมือนหมาที่คอยอยู่ข้างๆลู่ธง

อีกทั้งเรื่องการสมรู้ร่วมคิดกับรักธุรกิจที่มั่งคั่งนั้น ได้ถูกลู่ธงค้นพบ ตามหลักของลู่ธงแล้ว เลยโดนจับโยนเข้าไปในคุก แล้วก็โดนเฆี่ยนด้วยแซ่

ในตอนที่กัวข่ายนั้นขอร้องอ้อนวอน ได้เอ่ยว่าตนเองนั้นจะต้องเปลี่ยนแปลงตนเองให้ได้

ลู่ธงนั้นก็ใจอ่อน อีกทั้งยังให้โอกาสเขาอีกครั้ง ใครจะรู้ว่าหลังจากที่กัวข่ายนั้นออกจากคุก สีหน้าที่ยินดี แต่ว่ากลับเอาความเกลียดแค้นไว้ในใจ

เขานั้นได้ใช้เงินที่เก็บรวบรวมมา ซื้อใจหัวหน้าใหญ่ และหัวหน้าใหญ่คนนั้น ก็ไม่ค่อยชอบลู่ธงอยู่พอดี

กัวข่ายใช้ประโยชน์ตอนที่ลู่ธงนั้นเมา เขาเลยได้ปลอมแปลงหลักฐาน ก่อนที่หัวหน้าใหญ่นั้นจะจัดการลู่ธง แล้วส่งเขาไปที่สุดเขตเมือง

แต่กัวข่ายนั้นกลับทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงนี้มาแทนตำแหน่งของลู่ธงและได้เป็นหัวหน้า

ในตอนนี้ เมื่อมองไปทีลู่ธง กัวข่ายนั้นยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนที่จะถุยน้ำลายลงไปบนร่างกายของเขา

“ไอ้บ้า เจ้า——”

ลู่ธงนั้นโกรธจัด จ้องเขม็ง และอยากที่จะลงมือจัดการ

ด้านข้างๆนั้น ลูกน้องไม่กี่คนของกัวข่าย ก็รีบเอา ปืนคาบศิลา มาคอยจี้ที่หัวของ ลู่ธง ก่อนที่จะเอ่ยอย่างเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นอะไรกัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้ามาขัดขวางทางของหัวหน้า？”

“เจ้าเด็กน้อย หรือว่าไม่อยากมีชีวิตสะแล้ว？ไม่มีกฎเอาสะเลย！”

ลู่ธงกัดฟันเอ่ยไม่ออก

เพราะอิงจากระดับมาเอ่ยแล้วนั้น เขาในวันนี้นั้น ไม่มี คุณสมบัติในการแม้แต่จะเอ่ยต่อหน้าของกัวข่าย ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงการลงมือ

หากเขานั้นกล้าที่จะลงมือใส่กัวข่าย งั้นคนของกัวข่าย ก็จะเข้ามาจัดการเขา ยังไงสะนี่ก็ถูกกฎหมาย

“ลู่ธง ในเมื่อหัวหน้ามาแล้ว งั้นก็ให้เขานั้นได้เขามาตัดสินเถอะ”ด้านหลังฉินชวนเอ่ยออกมา

กัวข่ายยิ้มหัวเราะออกมา ก่อนที่จะเอามือนั้นมาตบบนหน้าของลู่ธงแล้วเอ่ย “ได้ยินหรือเปล่านะ？ว่าหัวหน้านั้นได้เอ่ยคำพูดออกมาแล้ว”

“ยังจะไม่หลีกทางให้กับหัวหน้าอีก！”

เมื่อเอ่ยถึงตอนจบ เสียงนั้นเริ่มดังขึ้นเขานั้นได้ตบลงมือใช้แรง เสียงเพลี๊ยะนั้น เขานั้นได้ตบหน้าของลู่ธง

ลู่ธงนั้นได้ส่งเสียงคำรามเบาๆของสัตว์ร้ายออกมา รวมถึงด้านข้างร่างกายเพื่อนของเขานั้น ต่างก็สายตาร้อนรน

กัวข่ายนั้นไม่กลัวแม้แต่น้อย ก่อนที่จะเอ่ยกับลูกน้องของเขาอย่างเย็นชา “ใครกล้าที่จะทำผิด อิงตามกฎของมังกรซ่อนรูปแล้ว ข้านั้นจะให้พวกเจ้านั้น โดนฆ่าในที่นี่เลย”

“รับทราบ！”

ลูกน้องของกัวข่ายแต่ละคนนั้น ต่างก็เป็นคนที่มีระดับเป็นหัวหน้า พวกเขานั้นต่างก็ไม่ได้เอาลู่ธงและคนอื่นๆมาไว้ในสายตา　

“หากลองเอ่ยอีกคำนึงดูสิ เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะระเบิดเจ้าสะ！”

เถียโถวโกรธจัดจนสีหน้าของเขานั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

ฉินเทียนนั้นเงียบสงบและไม่ได้สนใจอะไรเลย เหมือนกับกัวข่ายที่ล้มเหลวอะไรเช่นนี้ เขานั้นไม่สนใจหรอก

ที่ทำให้เขานั้นสนใจ คือการได้มาเจอสถานการณ์เช่นนี้ฉินชวน นั้นจะจัดการเช่นไร

ถึงแม้ฉินชวนนั้นจะเป็นหัวหน้าส่วนกัวข่ายนั้นก็คือหัวหน้าแต่ว่าหากเขานั้นยอมแพ้อย่างง่ายๆแล้ว งั้นฉินเทียนนั้นก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความหมดหวัง

ฉินชวนกระโดดขึ้นมาหนึ่งก้าว มาขวางทางด้านหน้าของเถียโถว มองไปที่กัวข่าย แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณฆ่าเขาไม่ได้！”

“ตามจากสถานการณ์ที่ข้านั้นเข้าใจแล้ว เขานั้นไม่ได้ผิดเลยสักนิด”

“เจ้าว่าอะไรน？”กัวข่ายตะลึงชั่วครู่ ก่อนที่จะโกรธ แล้วเอาปืนคาบศิลานั้นไปไว้ใกล้ๆกับจมูกของ ฉินชวน ก่อนจะกัดฟันแล้วเอ่ย “เจ้ากล้าที่จะขัดคำสั่งหรอ？”

“ไอบ้าเอ้ย！”

“หากมีปัญญาพอเจ้าลองพูดอีกทีสิ！”

เมื่อมองไปที่ปากกระบอกปืนสีดำๆแล้ว ฉินชวนนั้นไม่ได้ตกใจอะไร

ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น “คุณไม่ถามถึงเหตุผลเลย ก็มาตัดสินเอาแล้ว ผมนั้นสงสัย ว่าคุณกับหวังเหล่าหู่ สมรู้ร่วมคิดกันนะ”

“กัวข่าย ถึงแม้คุณคือหัวหน้าแต่ว่าคุณเชื่อหรือไม่ว่า หากคุณนั้นกล้าที่จะยิงใส่ผมแล้ว ยังไงสะไม่เร็วก็ช้าคุณจะต้องโดนรับโทษแน่！”

“ผมยังเคยได้ยินมาว่า พวกเรามังกรซ่อนรูป ตอนนี้ได้มีแส้มังกรที่ไม่ได้มีความเห็นแก่ตัวอยู่ผู้หนึ่ง ”

“คุณไม่กลัวว่าเขานั้นจะใช้เกล็ดมังกร มาจัดการคุณงั้นหรอ？”

เมื่อได้ยินแส้มังกรและเกล็ดมังกร ในสายตาของกัวข่าย ได้ปรากฏถึงความหวาดกลัว แต่ว่าไม่กี่วิ ก่อนที่จะทั้งโกรธและแค้นจัด

ใบหน้าของเขานั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้น เขานั้นกัดฟันไปมาแล้วเอ่ย “เจ้าเด็กน้อย อย่ามาเอาแส้มังกรมาทำให้ข้าตกใจกลัว！”

“ไม่ต้องเอ่ยเขานั้นไม่มีทางที่จะมาที่ฮั่นจง หากเขามาแล้ว ข้านั้นก็มีวิธีที่จะจัดการเขา”

“หากหนึ่งร้อยล้านไม่ได้ งั้นข้าก็จะให้เขาพันล้าน ข้าไม่เชื่อหรอกว่า ในโลกนี้จะไม่มีคนที่ชอบเงินอีก”

“ตอนนี้ข้านั้นจะถามเจ้าอีกรอบนึงนะว่า จะทำหรือไม่ทำตามคำสั่ง！”