บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 713

ว่านเป่ากัดฟันและพูดว่า “ไป๋จุนมีบุญคุณกับฉัน ! ”

“และเรื่องนี้ ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ! ”

“งั้นเหรอ ? ” ฉินเทียนเลิกคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นหัวหน้าใหญ่ว่าน คุณเต็มใจที่จะเสี่ยงต่อความไม่พอใจของโลกและทำร้ายแส้มังกร ผู้นี้ แรงจูงใจของคุณคืออะไร ? ”

“เท่าที่ฉันรู้ เราไม่เคยพบกันมาก่อน และไม่เคยมีความเกลียดชังกันมาก่อนสินะ ?”

ว่านเป่าหน้าแดง กัดฟัน แล้วพูดเสียงดังว่า “ฉันเอาเงินของหวังเหล่าหู่ ! ”

“เป็นหวังเหล่าหู่ที่ต้องการให้คุณตาย นั่นคือเหตุผลที่ฉันส่งกัวข่ายมา ”

ฉินเทียนพยักหน้า “เหตุผลนี้ ก็ดูสมเหตุสมผล ”

“แต่คุณแน่ใจหรือว่า ไป๋เลี่ยนรับคุณเป็นคนสนิทจริง ๆ ? ”

“เช่นเดียวกับกัวข่ายใช้คุณเป็นผู้สนับสนุน แต่คุณกลับใช้เขาเป็นหมาก คุณแน่ใจหรือว่าไป๋เลี่ยนไม่ได้ใช้คุณเป็นหมาก ? ”

ว่านเป่าลืมตาขึ้นและพูดอย่างไม่เชื่อ “คุณหมายความว่าอย่างไร ? ”

ฉินเทียนเย้ยหยัน “ใช้สมองของคุณลองคิดดูดี ๆ ตัวตนของแส้มังกรนี้สำคัญแค่ไหน”

“หากคุณตายในคุกใต้ดินของภาคตะวันตกแห่งมังกรซ่อนรูปของคุณ คุณสามารถฆ่าหัวหน้าเพื่อรับโทษ แล้วเรื่องทุกอย่างจะป็นไปด้วยดีเหรอ ? ”

ว่านเป่าเป็นคนฉลาด หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉินเทียนพูด เขาก็รู้สึกได้ทันที

สีหน้าเขาเปลี่ยนไปและกระซิบว่า “คุณหมายความว่า...”

ฉินเทียนเย้ยหยัน “อย่างน้อยกัปตันคนหนึ่งก็ต้องออกหน้าเพื่อรับโทษ เพื่อให้คู่ควรกับตัวตนของฉันในฐานะแส้มังกร สิ”

“ว่านเป่า อยากจะเดิมพันไหม ? ”

ว่านเป่ากัดฟัน “คุณอยากเดิมพันอะไร ? ”

“ฉันจะไปพบไป๋เลี่ยนกับคุณ และเล่นฉากนี้อีกครั้งเพื่อดูว่า ไป๋เลี่ยนต้องการฆ่าคุณเพื่อเพื่อให้รับผิดไหม ”

“ถ้าเขาไม่ฆ่าคุณ ถือว่าฉันแพ้ อาชญากรรมของคุณก่อนหน้านี้ จะถูกลบล้างด้วยแส้มังกรนี้ ! ”

ว่านเป่าหวั่นไหว

ในตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็ไม่เชื่อในความภักดี เช่นเดียวกับที่เขาสามารถประหารชีวิตกัวข่าย ผู้ซึ่งภักดีกับเขาเสมอ เพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง

ในช่วงเวลาคับขัน นี่เป็นธรรมชาติของมนุษย์

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แล้วถ้าคุณชนะล่ะ ? ”

ฉินเทียนเย้ยหยันและพูดว่า “ถ้าฉันชนะ ฉันจะให้โอกาสคุณสร้างบุญ ”

“เมื่อสามปีที่แล้วการสังหารหมู่ของหูซื่อ ในตอนนั้นพวกคุณลงมือใช่ไหม ? บอกทั้งหมดที่คุณรู้ให้ฉัน”

“นี่ คือโอกาสสุดท้ายของคุณที่จะมีชีวิตรอด ”

เมื่อเห็นว่าว่านเป่ายังคงลังเล กัวข่ายที่อยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา

“ตาแก่ว่าน ถ้าฉันจำไม่ผิด แม้ว่าคุณจะอายุไม่ต่างกับไป๋เลี่ยนมากนัก แต่เพื่อประจบประแจงเขา คุณยังให้เขาเป็นพ่อทูนหัวด้วยใช่ไหม ? ”

“คุณคิดว่า พ่อทูนหัวของคุณ จะน่าเชื่อถือกว่าของฉันงั้นเหรอ ? ”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า กรรมตามสนองแล้วจริง ๆ ! ”

“ฉันอยากไปดูจริง ๆ ！”

ว่านเป่าพูดอย่างเย็นชาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “เกรงว่าคุณจะไม่เห็น ซีจุนบอกให้ฉัน เอาศีรษะของคุณกลับไป ”

“คุณสามารถที่จะปรากฏต่อหน้าเขาในรูปแบบของศีรษะได้ไหมล่ะ ? ”

คอของกัวข่ายรู้สึกเย็นวาบและเขารีบหุบปาก

ว่านเป่า มองไปที่ฉินเทียนกัดฟันและตัดสินใจครั้งสุดท้าย

“ตกลง ฉันจะเดิมพันคุณ ! ”

“โศกนาฏกรรมของหูซื่อเมื่อสามปีที่แล้ว ฉันรู้ข้อมูลภายในบางอย่าง ถ้าฉันแพ้ ฉันจะบอกคุณทั้งหมดและชดใช้บาป ! ”

“อย่างไรก็ตาม ข้างกายซีจุนแล้ว ยังมีปรมาจารย์อีกนับไม่ถ้วน ถึงตอนนั้นถ้าเขาไม่ฆ่าฉัน ก็อย่าโทษที่ฉันขัดขืนจนตาย ! ”

“เมื่อถึงเวลา คุณแน่ใจหรือว่าจะถอยได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ ? ”

ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น หัวหน้าใหญ่ว่าน เรามาเก็บของและออกเดินทางกันเถอะ”

“ตกลง ! ”

“อย่างไรก็ตาม ฉันยังมีคนสนิทสองสามคนอยู่ข้างนอก คุณเรียกพวกเขามา ฉันต้องอธิบาย ”

หลังจากฟังคำพูดของว่านเป่า รอยยิ้มแปลก ๆ ก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของฉินเทียน