บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 719

“อย่านะคะ!”

“ใครก็ได้เข้ามาที คนไข้จะลวนลามผู้หญิงแล้ว!”

นางพยาบาลหลบหลีกด้วยรอยยิ้มน่ารัก ร่างกายปราดเปรียวเหมือนดังนกนางแอ่น ดูเหมือนจะล่อแหลมอันตราย แต่ก็สามารถหลุดพ้นจากการโถมตัวเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งของหวังเหล่าหู่ได้อย่างปลอดภัยทุกครั้ง

ถึงแม้ว่าปากกำลังร้องขอความช่วยเหลือ แต่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มดุจดอกไม้ เสียงที่ประจบเอาใจ มองไม่เห็นความหวาดกลัวเลยสักนิด กลับเหมือนเทพเซียนหญิงที่ยั่วเย้าตือโป๊ยก่ายในไซอิ๋วเสียมากกว่า

ยิ่งพวกเธอทำเช่นนี้ เลือดในร่างกายของหวังเหล่าหู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ยิ่งพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง

เขาหอบหายใจหนัก ๆ อยู่ในลำคอ รู้สึกว่าภายในร่างกายนั้นเปี่ยมไปด้วยกำลังวังชา ราวกับว่าได้ย้อนกลับไปเป็นหนุ่มอีกครั้ง

“คืนนี้พวกเธอต้องเป็นคนของฉัน!”

“มาให้ฉันเชยชมพวกเธอเสียดี ๆ!”

“ฉันต้องการให้พวกเธอคลอดลูกชายมาให้ฉัน!”

ลูกชายตายไปแล้วหนึ่งคน ตอนนี้เขามองเห็นความหวังที่จะได้มีบุตรจากเรือนกายของนางพยาบาลต่อไปอีกครั้ง

พวกลูกน้องที่อยู่นอกประตูได้ยินเสียงเบา ๆ ต่างก็ผุดรอยยิ้มรู้ ๆ กันออกมา

“เฮียหู่ไม่ได้สนใจผู้หญิงมานานมากแล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเอาเปรียบพยาบาลเล็กๆ สองคนนี้...”

“การตายของคุณชายโจมตีเขาอย่างรุนแรงเกินไป ระบายความโศกเศร้าในใจออกมาได้ก็ดีเหมือนกัน”

“ถ้าหากว่านางพยาบาลสองคนนั้นโชคดีได้ตั้งครรภ์สายเลือดของเฮียหู่นั่นถึงจะถือว่าดีนะ”

พวกเขาไปกองรวมกันอยู่ที่ประตูห้องอย่างไม่ได้นัดหมาย แนบหูแอบฟัง คิดถึงความงดงามของพยาบาลตัวน้อยก็กลืนน้ำลายอย่างบ้าคลั่งอย่างทนไม่ไหว

และในตอนนี้เอง บริเวณสุดขอบทางเดินไกล ๆ ประตูสองบานถูกผลักเปิด

คนหัวล้านตัวใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามา ในมือหิ้วถังออกซิเจนสองถัง

“แกเป็นผู้ช่วยพยาบาลของที่นี่หรือเปล่า? ฉันหมายถึงแกน่ะไออ้วน แกจะไม่รู้เรื่องรู้ราวเกินไปหรือเปล่า”

“กลางค่ำกลางคืน มาลากอะไรถังออกซิเจน”

“รีบไปเสีย อย่ามารบกวนอารมณ์สุนทรีย์ของเฮียหู่!”

ด้านข้าง ลูกน้องสองคนรีบเดินเข้าไป ระหว่างที่หัวเราะเยาะเย้ยและด่าสาดเสียเทเสียก็ยื่นมือออกไปหมายจะผลักคนอ้วน

ใบหน้าของคนอ้วนหัวล้านเต็มไปด้วยความเมตตาสงสาร ดูแล้วเหมือนพระศรีอริยเมตไตรยที่อ่อนโยน เพียงแต่ในตอนที่กำลังยิ้มนั้น กล้ามเนื้อได้ดึงรอยแผลเป็นจากมีดที่เหมือนกับตะขาบรอยนั้นให้ขยับ ดูแล้วดูดุร้ายอยู่บ้าง

“อามิตาพุทธ”

“ได้ยินมาว่าวันนี้ที่นี่จะมีคนตาย ท่านเมตตา จึงมาช่วยเหลือให้ถึงที่สุด”

ว่าแล้วมือทั้งสองของเขาก็กวัดแกว่ง ถังออกซิเจนสองถังใหญ่ในมือก็แกว่งไปที่หัวของชายหนุ่มสองคนที่กำลังเดินเข้ามา

ตุบ! ตุบ!

ลูกน้องทั้งสองของหวังเหล่าหู่ยังไม่ทันรู้ตัวเลยสักนิด ระหว่างที่ศีรษะถูกทุบจนแตก ท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนา พวกเขาก็ถูกซัดจนปลิวไปและตกลงมาบนพื้น ทันใดนั้นศีรษะก็แตกกระจาย ตายแบบที่ไม่อาจจะตายได้อีก

ทุกคนตื่นตระหนกมาก!

ซื่อต้าจินกังรีบร้อนหันกลับไป พอมองเห็นฆาตกรก็เอ่ยขึ้นด้วยความตกตะลึงว่า “เจ้าอ้วนหมีเล่อ?”

“แกไม่ใช่บูชาอู่ของตระกูลหยางหรอกหรือ? แกคิดจะทำอะไร?”

“ยังชัดเจนไม่พออีกหรือ? ฉันทำตามคำสั่งของเจ้าบ้านหยางมาโปรดสัตว์พวกแก”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะอันน่าขยะแขยงของเจ้าอ้วนหมีเล่อ พลังของเขาปะทุขึ้นมาอย่างฉับพลัน มือทั้งสองข้างกำลังหิ้วถังออกซิเจน ถังเหล็กที่หนักห้าสิบกว่ากิโลกรัมเอาไว้ พลางเดินเข้ามา

ดูแล้วเหมือนกับหลู่จือเซินพระสงฆ์คลั่งอย่างไรอย่างนั้น

“รีบขวางเขาเอาไว้!”

“เขาจะลอบฆ่าเฮียหู่!”

“ฆ่ามัน!”

ซื่อต้าจินกังตื่นตระหนก ท่ามกลางเสียงร้อง พวกเขาก็นำลูกน้องสิบกว่าคนในทางเดินนั้นกวัดแกว่งมีดยาวโถมเข้าไป

แต่กลับไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

เจ้าอ้วนหมีเล่อกล้าหาญเกินไป เขาที่มีพลังเหนือมนุษย์มาโดยกำเนิดในตอนนี้ได้กวัดแกว่งถังออกซิเจนสองถังที่แต่ละถังหนักกว่าห้าสิบกิโลกรัมและยาวเมตรกว่า ๆ เป็นสัตว์ป่าดุร้ายที่หลุดออกจากกรงจริง ๆ

ยิ่งรวมไปถึงพื้นที่คับแคบของทางเดิน การกวัดแกว่งถังสองถังของเขาก็ครอบครองพื้นที่ว่างไปทั้งหมด

พวกของซื่อต้าจินกังไม่มีแม้แต่พื้นที่จะให้หลบ

เหมือนกับรถปราบดินจริง ๆ บริเวณที่ต้องผ่านไปล้วนรกระเกะระกะ พวกคนที่ถูกถังตีเข้าเหล่านั้นแทบจะสมองแตกกระจายกันทั้งหมด