บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 743

การฆ่าอย่างโหดเหี้ยม เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

การต่อสู้เมื่อกี้รุนแรงพอแล้ว แต่เมื่อเทียบกับตอนนี้ มันดูเหมือนเด็กเล่นในบ้านซึ่งไร้สาระมาก

การฆ่าที่แท้จริงคืออะไร ?

ความโหดร้ายที่แท้จริงคืออะไร ?

หยางต้าวและฝูงหมาป่า ตีความทั้งหมดนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ทั้งสองฝ่ายเล่นเป็นหมาป่าหอน ซึ่งเป็นยาที่กระตุ้นเลือดเป็นอย่างมาก มีหลักการเดียวกับยาฮอร์โมนที่นักกีฬาเหล่านั้นใช้ แต่มีฤทธิ์รุนแรงกว่าร้อยเท่า

ภายใต้การกระตุ้นอย่างมหาศาล ทั้งมนุษย์และสัตว์ต่างสูญเสียสติสัมปชัญญะ

ในสายตาของกันและกันมีแต่การเข่นฆ่า !

มีเพียงการดื่มเลือดเท่านั้น !

ยิ่งกว่านั้น แทบจะไม่รู้สึกเจ็บเลย แต่กลับกล้ามากขึ้นเรื่อย ๆ !

ภายในกรง เนื้อและเลือดปลิวว่อนไปทั่ว นอกกรง ฉินเปียวตะโกนอย่างตื่นเต้น

“หยางต้าว รีบเข้าไป ! ”

“ไม่ต้องหลบ！”

“กัดมัน ! ใช่ ฆ่ามัน ! ”

“กัดคอมัน ! ”

ทาสสัตว์ร้ายที่เหลือตามหลังฉินเปียว ทุกคนก็ล้วนตะโกนอย่างตื่นเต้น

เลือดคนเดือดยิ่งกว่าเลือดสัตว์ !

ดวงตาของหยางเต้าแดงก่ำและภายใต้การกระตุ้นของฉินเปียว เมื่อเผชิญหน้ากับหมาป่าที่พุ่งเข้ามา เขาไม่เพียงไม่หลบ แต่กลับพุ่งกระโจนเข้าหามัน

เขากอดหัวหมาป่า และกลิ้งไปกับพื้นพร้อมกับหมาป่า

หมาป่าที่เหลือกระโจนเข้าใส่เขา กัดแขน หลัง และต้นขาของเขา……

เนื้อชิ้นใหญ่ถูกฉีกออกอย่างต่อเนื่อง เลือดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ

อย่างไรก็ตาม หยางต้าวให้ตายก็ไม่ปล่อย เขาจับหัวหมาป่าไว้แน่น จนกระทั่งกัดคอของอีกฝ่าย

จากนั้นเขาก็เหมือนนักเดินทางที่กระหายน้ำในทะเลทรายที่ได้พบกับน้ำพุใสและดูดเลือดเข้าไป

ด้วยการเคลื่อนไหวที่บ้าคลั่ง แม้ต่หมาป่าที่กัดเขาเหล่านั้นก็ล้วนตกตะลึง

พวกมันปล่อยปากโดยไม่รู้ตัว และยืนดูข้าง ๆ โดยไม่รู้จะทำยังไงดี

สุดท้าย เมื่อดื่มเลือดเพียงพอแล้ว หยางต้าวก็ลุกขึ้นยืน !

ร่างกายของเขา ไม่มีส่วนใดที่สมบูรณ์ ในหลาย ๆ จุดที่สามารถมองลึกลงไปจนเห็นกระดูก

อย่างไรก็ตาม เขากลับลุกขึ้นยืนจริง ๆ !

เขาจับศพหมาป่าที่ดื่มเลือดหลังจากที่มันถูกเขากัดจนตาย แล้วลุกขึ้นยืน !

“เข้ามา ! ”

“ไอ้สารเลว กล้าดียังไงมากัดฉัน ! ”

“ฉันจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี ! ”

ท่ามกลางเสียงคำราม เขาโบกซากหมาป่าในมือเป็นอาวุธ วิ่งเข้าหาหมาป่าพวกนั้นอย่างบ้าคลั่ง

ซากหมาป่าในมือเหวี่ยง ตุ๊บ ตับ !

ปังปัง !

หัวหมาป่าชนกับหัวหมาป่า !

หมาป่าตัวหนึ่งถูกโยนออกไป กะโหลกของมันแตกเป็นเสี่ยง ๆ และทันทีที่มันก็ล้มลงกับพื้นมันไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อยและตายจากไป

สิ่งที่ตามมาเป็นเพียงการสังหารหมู่ฝ่ายเดียว

หยางต้าวเต็มไปด้วยเลือด และผมของเขายุ่งเหยิง กรีดร้องอยู่ในปาก โบกซากหมาป่า และไล่ฆ่าหมาป่าเหล่านั้น

หมาป่าทรุดตัวลงและหนีไปทุกทิศทุกทางในกรง อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่สามารถหนีออกจากกรงเหล็กได้ และทำได้เพียงถูกทับตาย โดยศพของเพื่อนพวกมัน

　　……

ฉากที่โหดร้ายกินเวลาเกือบห้านาที ฝูงหมาป่าในกรงที่ใช้ฝึกผู้มาใหม่ ล้วนตายอย่างอนาถ

กลิ่นเลือดคละคลุ้งโชยมากระทบใบหน้า การกระตุ้นทำให้สิงโตและเสือในถ้ำรอบ ๆ ส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง

“ยังมีอีกไหม ? ”

“ยังมีวิธีอะไรอีก ปล่อยมันออกมาให้หมด ! ”

หยางต้าวโยนซากหมาป่าที่หักในมือทิ้ง และตะโกนใส่ฉินเปียวด้วยดวงตาสีแดง

ฮุยเฮ้อพูดอย่างตื่นเต้น “สำเร็จแล้ว ! ”

“ขอแสดงความยินดีกับคุณชาย คุณได้รับฮีโร่อีกคนแล้ว ! ”

เจ้าหัวแดงและคนอื่น ๆ ก็ตื่นเต้นเช่นกัน ทีมของพวกเขามีกำลังพลพิเศษเพิ่มมาอีกหนึ่ง และในอนาคตพวกเขาจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้ซึ่งศัตรู

ฉินเปียวพอใจมาก เขาพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “นายจะสนับสนุนได้นานแค่ไหน ? ”

“นายกล้าเล่นกับฉันคนนี้ไหม ? ”

เจ้าหัวแดงได้ยินดังนั้น ก็รีบพูดด้วยเสียงต่ำ “นายน้อยอย่าเลย ! ”

“ในขณะนี้เอฟเฟกต์ของหมาป่าหอนได้แสดงออกมาอย่างเต็มที่ ซึ่งอันตรายมาก ! ”