บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 746

ความหมายของคำพูดของฉินชวน คือการเกลี้ยกล่อมให้ฉินเทียนประนีประนอม

เขารู้สึกว่า เขาทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของฉินเทียน หลังจากผ่านไปหลายปี มันไม่ง่ายเลยที่มังกรซ่อนรูปจะสร้างแส้มังกรหนุ่มที่กล้าพูดออกมา

เขาไม่ต้องการที่จะเห็นฉินเทียนทำลายอนาคตของเขาแบบนั้น

มันก็แค่ไป๋เลี่ยนคนหนึ่งเอง ปล่อยเขาไป เพื่อแลกกับการคืนดีของฉินเทียนกับสมาคมผู้อาวุโส และทำให้ตำแหน่งของฉินเทียนในมังกรซ่อนรูปมั่นคง มันคุ้มค่ามาก

คนที่เหลือ ก็ล้วนคิดแบบนี้เช่นเดียวกัน

แม้ว่าเฟ่ยเทียนอิงจะรู้แนวโน้มทั่วไป แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ และพูดด้วยความโกรธ “ไอ้สวะ ! ”

“เรายอมรับ ! ”

“ผู้อาวุโสสาม พาคนเหล่านี้ออกไปโดยเร็ว ! ต่อจากนี้ไป อย่าปรากฏตัวที่ตะวันตกอีก ! ”

“มิฉะนั้น ฉันจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี ! ”

ฉินชวนนำคนของเขาและก้าวออกไป ผู้ติดตามของหวังลิ่ง ยังคงเดินหน้าต่อไป พร้อมที่จะปลดเชือกของไป๋เลี่ยนและคนอื่น ๆ

ความผิดหวังปรากฏบนใบหน้าของคนส่วนใหญ่

มีคนหยอกล้อและยิ้มอย่างมีเลศนัย พวกเขายังไร้เดียงสาเกินไป ท้ายที่สุดความยุติธรรมก็สู้อำนาจไม่ได้

เมื่อเห็นพวกไป๋เลี่ยน ที่กำลังจะได้รับอิสรภาพ สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

โดยเฉพาะผู้อาวุโสที่ถูกใส่ร้ายและถูกจองจำ พร้อมกับเฟ่ยเทียนอิงเหล่านั้น

พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากภายใต้เงื้อมมือของไป๋เลี่ยนและคนอื่น ๆ ตอนนี้ ในที่สุดก็สามารถแก้แค้นได้แล้ว

คุณบอกฉันว่า คนเหล่านี้พ้นผิดและถูกปล่อยตัวแล้ว ?

ด้วยตาสีแดงก่ำพวกเขาก็กัดฟันและอดทน

ในขณะนี้ เสียงที่ไม่แยแสดังขึ้น

“ฉินชวนฟังคำสั่ง ! ”

“ในการประชุมสาบานตนในวันนี้ ใครก็ตามที่กล้าขัดขวางการบังคับใช้กฎหมายจะถูกปฏิบัติเช่นเดียวกับอาชญากร และจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานี ! ”

ฉินเทียนพูดขึ้น

อืม ?

ฉินชวนชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าใจความหมาย

ฉินเทียนก็พูดเย้ยหยันว่า “ทำไม หรือว่าพวกคุณไม่สามารถขังนักโทษเหล่านี้ได้แล้วเหรอ ? ”

ฉินชวนโต้ตอบและพูดอย่างตื่นเต้น “อย่าขยับ ! ”

“เหล่าพี่น้องฟังคำสั่ง ! ”

“ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องนักโทษ ก็คือปล้นศาล ! ”

“ทำตามคำสั่งของแส้มังกร ฆ่าอย่างไร้ความปรานี ! ”

เขาชักดาบออกมาก่อน และหยุดอยู่หน้าหวังลิ่ง

สีหน้าของผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้เปลี่ยนไป เขาติดตามหวังลิ่ง เพื่อทำงานในสมาคมผู้อาวุโส ซึ่งเป็นงานที่มีเกียรติและเงินเดือนสูง

สำหรับผู้เล่นท้องถิ่นอย่างฉินชวนแบบนี้ มันไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเขาเลย

“ไอ้สารเลว หาที่ตายเหรอ ? ”

“เหล่าพี่น้อง แย่งตัวคน！”

เขาหยิ่งยโสและยื่นมือออกไปเพื่อผลักฉินชวน ตามความคิดของเขา เขาสามารถผลักฉินชวนไปให้ไกลด้วยการผลักง่าย ๆ

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ฉินชวนคำรามต่ำ และทันใดนั้น ก็ผลักเขาออกไปด้วยมือผลักไทเก๊ก

“ฉันจะพูดอีกครั้ง ! ”

“หากปราศจากคำสั่งของแส้มังกร ใครก็ตามที่กล้าปล้นศาล จะถูกปฏิบัติเหมือนเป็นอาชญากร และจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานี! ”

ครั้งนี้เหล่าชนชั้นสูงที่ติดตามฉินชวนอย่างภักดีก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน พวกเขาชักดาบออกมาทีละเล่ม แล้วล้อมหวังลิ่งและผู้ติดตามไม่กี่คนที่เขาพามาด้วยไว้ข้างใน

มีผู้คนมากมาย อีกทั้งยังอยู่ในอณาเขตของคนอื่น ผู้ติดตามไม่กี่คนของเขา สีหน้าเปลี่ยนไป

หวังลิ่งโกรธมากจนหน้าเขียว เขากัดฟันแลพูดว่า “ฉินเทียน คุณหมายถึงอะไรกันแน่ ? ”

“หรือว่า คุณต้องการเพิกเฉยต่อคำสั่งของสมาคมผู้อาวุโสและต่อสู้กับสมาคมผู้อาวุโสของเราจนถึงที่สุด ? ”

ฉินเทียนเย้ยหยัน และฉีกสิ่งที่เรียกว่าใบคำสั่งในมือของเขาเป็นสองชิ้น

จากนั้นเขาก็ใช้มือลูบมัน และโบกมันอย่างสบาย ๆ ทำให้มันกลายเป็นฝนดอกไม้

“ผู้อาวุโสสาม ใครบอกคุณว่า แส้มังกรต้องฟังคำพูดของสมาคมผู้อาวุโส ? ”

“เท่าที่ฉันรู้ แส้มังกรอยู่ในมังกรซ่อนรูป และฟังเพียงคนเดียว นั่นคือเฒ่าหัวมังกร”

“คุณแค่พยายามหลอกฉันด้วยกระดาษขาด ๆ อย่างนั้นเหรอ? ”

“ฉันไม่เห็นตราหัวมังกรพิมพ์บนนั้นเลยนะ”

“แก______”หวังลิ่งกัดฟันและพูดอย่างไม่เต็มใจ “คุณตั้งใจที่จะฆ่าไป๋เลี่ยนเหรอ ? ”

“ฆ่าเขาแล้ว แล้วชีวิตของคุณก็คงจะยากลำบากแล้ว ! ”