บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 757

“ไอบ้าเอ่ย กูจะฆ่ามึงทิ้งส่ะ！”

ซีคุนนั้นที่โกรธแค้นจัด เขานั้นกัดฟัน ทันใดนั้นก็ได้ควักมีดกริชสั้นๆจากหน้าอกออกมา แล้วพุ่งเข้าไปหาฉินเทียนอย่างบ้าคลั่ง

ฉินเทียนนั้นยังคงแน่นิ่ง ดวงตาของเขานั้นยังคงไม่สนใจ ในตอนนี้สายตาของเขานั้น ซีคุนนั้นก็เหมือนแค่หมดที่ไม่ได้มีความหมายอะไร

“รนหาที่ตาย！”

ดวงตาของเหลิ่งหยุนนั้นแข็งกระด้าง ก่อนที่จะยกข้า แล้วถีบเอาซีคุนจนลอยออกไป　　

ในซีเป่ยนั้นทุกคนต่างก็ชอบฝึกฝนมวย

เหมือนซีคุนคนเช่นนี้ เขานั้นได้ฝึกมาตั้งแต่เด็ก นอกจากปรมาจารย์ฝึกจากตระกูลฉินแล้ว เขานั้นยังคือลูกชายของ ราชาซีเตี้ยน อีกทั้งยังไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย ก็สามารถที่จะจ้างปรมาจารย์ที่เก่งกาจนั้นมาสอนลูกชายตน 　　

ดังนั้น ซีคุนก็ยังนับว่าพอมีฝีมืออยู่

แต่ว่า นั้นมันนานมากแล้ว อย่างเช่นวันนี้สิ่งที่ได้เรียนมานั้น ตอนนี้ก็ไม่ได้คุ้นเคยอีกแล้ว ร่างกายนั้น ได้โดนพวกเหล้านั้นควักออกมาแทนหมดแล้ว

ดังนั้นต่อหน้าของเหลิ่งหยุนที่มีฝีมือเก่งกาจเช่นนี้ เขานั้นอ่อนแอจริงๆ

เหลิ่งหยุนพุ่งเข้าไป ก่อนที่จะเหยียบบนหน้าอกของเขา ก่อนที่ในมือได้ถือมีด แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พี่เทียน ออกคำสั่งเถอะ”

“ฉันจะกำจัดสัตว์ร้ายตัวนี้เอง เพื่อที่จะกำจัดอันตรายนี้ออกจากเมืองซินเฉิง ！”

เมื่อเอยแล้ว ก่อนที่มีดนั้นจะค่อยๆต่ำลงมาจนมาถึงคอหอยของ ซีคุน

“อย่านะ！”

เมื่อได้รู้สึกถึงความตาย ซีคุนเขานั้นก็ได้กรีดร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง

“ฉินเทียน ไม่ใช่สิ พี่เทียน！”

“คุณชายใหญ่เทียน！”

“ข้าผิดไปแล้ว！ไว้ชีวิตข้าเถอะ！”

“เมื่อก่อนนั้นผมยังเด็กไม่ค่อยเข้าใจ ทำให้คุณขุ่นเคืองใจ ขอให้พี่ให้โอกาสผม ผมนั้นยินยอมที่จะชดเชย！”

“เพียงแค่พี่เอ่ยปาก จะเอาเงินเท่าไหร่ก็ได้！”

เขานั้นมองไปที่ฉินเทียน แล้วได้ขอร้องอย่างเสียงดัง

ฉินเทียนยิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนที่จะลุกขึ้น แล้วตบไปที่หน้าของซีคุนแล้วเอ่ย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าจะให้โอกาสเจ้า”

“ไปเถอะ พาข้าไปหาพ่อของเจ้าที”

อือ？

ซีคุนนั้นสงสัย

ต้องทราบว่า พ่อของตนเองนั้นเป็นถึงราชาซีเตี้ยน ไม่เพียงแต่พละกำลังนั้นแข็งแกร่งดุจเหล็ก อีกทั้งสถานที่พักอาศัยนั้น ต่างก็ได้รวมปรมาจารย์ยอดฝีมือเอาไว้จำนวนมาก

สามารถเอ่ยได้ว่า ที่นั่นนั้นคือสถานที่ที่อันตรายมาก

ฉินเทียนนั้นกลับกล้าที่จะเสี่ยง？นี่เหมือนไปส่งความตายเองเลยนะ！

ฉินเทียนยิ้มเอ่ยอย่างเย็นชา “ทำไมล่ะ กลัวหรอ？”

“เอ่ยตามจริงนะ เงินของเจ้านั้น ไม่เข้าตาข้าหรอก แค้นนี้นั้น นับว่าเป็นแค้นที่แขวนไว้บนหัวพ่อเจ้าก็แล้วกัน ”

“เหลิ่งหยุน จัดการเขาที พาเขาไปส่ะ！”

“รับทราบค่ะ”เหลิ่งหยุนนั้นกระชากผ้าปูโต๊ะออกมา ก่อนที่จะมัดไปที่หัวของซีคุน และเช็ดคราบเลือดสกปรกออก หลังจากนั้นก็ได้หาหมวกหมาให้เขาใส่

“เจ้านั้นคอยอยู่ฟังและทำตัวดีๆล่ะ มิฉะนั้น มีดของฉันจะมันจะไม่มีตาเอานะ”

“ไปกันเถอะ คุณชายคุนของฉัน”

เธอนั้นได้คว้าแขนของซีคุนขึ้นมา พอมองดูแล้วเหมือนสนิทสนมกันมาก แต่จริงๆแล้ว ในมือนั้นได้ซ่อนมัดเอาไว้ และอยู่ต่ำทางด้านเอวขอ

หากเพียงแค่ซีคุนนั้นได้ขยับเล็กน้อย เหลิ่งหยุนนั้นก็สามารถที่จะปลิดชีวิตเขา

“อย่าขยับมั่วซั่วล่ะ！”

“คนสวย ไม่ว่ายังไงก็อย่าใจร้อนนะ ตอนนี้ผมนั้นจะพาพวกคุณไปหาพ่อของผมเอง！”

ซีคุนนั้นตัวสั่นไปหมด ก่อนที่เขานั้นจะโดนเหลิ่งหยุนลากออกไปในฐานะตัวประกัน

ส่วนฉินเทียนนั้นได้ก้มหน้าแล้วเดินตามหลัง

เหตุผลก็เพราะปกติแล้วซีคุนนั้นจะชอบเล่นเกมบ้าๆในห้อง ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไป ดังนั้นทั้งห้องนี้ ได้ทำมาจากวัสดุที่ฉนวนห้องกันเสียงอย่างดีพิเศษ

และห้องที่ได้กั้นฉนวนเอาไว้ ดังนั้นไม่รู้ว่าจะต้องมีผู้หญิงกี่คนแล้วที่ต้องร้องขอความช่วยเหลือแต่กลับโดนกั้นเอาไว้　

แต่ว่าในรอบนี้นั้น ได้สกัดกั้นเสียงร้องของซีคุนเอาไว้เป็นอย่างดี ดังนั้นทั้งห้องไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ด้านนอกนั้นก็จะไม่มีเสียงได้เล็ดรอดออกไปอย่างเด็ดขาด

บอดี้การ์ดด้านนอกต่างก็คิดว่า คุณชายนั้นได้มีความสุขกับนางฟ้าข้างในแล้ว

เมื่อเห็นว่าซีคุนและสาวสวยเดินออกมาจาก ด้านหลังนั้นกลับมีชายหนุ่มชุดดำเดินมาด้วย ก่อนที่บอดี้การ์ดที่อยู่ไกลๆนั้นจะวิ่งเข้ามา　

“คุณชาย เกิดอะไรขึ้น？”

“เขาคือใครครับ？”

ด้วยแสงที่สลัว สีหน้าของซีคุนที่มองเห็นไม่ค่อยชัด เดิมทีเขานั้นอยากที่จะร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็สามารถรู้สึกได้ถึงมีดที่จี้อยู่ที่เอว ทันใดนั้นก็มีอาการตัวสั่นทันที

“แค๊ก ไม่มีอะไรหรอก”

“เขานั้นคือบอดี้การ์ดสายลับที่ข้าจ้างมากน่ะ ……”