บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 798

“เอาล่ะ ช่วงนี้ลูกเองก็เหนื่อยแล้ว ต่อไปไม่ต้องยุ่งแล้ว ให้แม่จัดการเอง”

“ส่วนทาสสัตว์เหล่านั้น ตายก็ตายไปแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องฝึกฝนอีกแล้ว”

“ลุงของลูกบ่มเพาะพลังมานานแล้ว ซึ่งพร้อมให้ลูกเรียกใช้ อีกอย่างยังแข็งแกร่งกว่าทาสสัตว์เหล่านั้นของลูกมาก”

“ไปหาจื่อฮวาเถอะ”

“ลูกส่งคนไปรับเธอมา นี่มันก็ผ่านมานานแล้ว แต่กลับเจอหน้าเธอไม่กี่ครั้ง ไม่กลัวเธอโกรธเหรอ ? ”หยางหลิวพูดอย่างโกรธเคือง

ฉินเปียวรีบพูดว่า “เป็นความผิดของลูกเอง!”

“ลูกจะไปสำนึกผิดกับจื่อฮวา แม่ เช่นนั้นก็รบกวนแม่แล้วนะครับ”

หยางหลิวยิ้มและพูดว่า “กับแม่ยังจะเกรงใจอะไรอีก！”

“รีบไปเถอะ พรุ่งนี้เช้า ก็จะมีข่าวดี”

“เข้าใจแล้วครับ แม่เองก็อย่าทำงานหนักเกินไป”

แม่ลูกมีน้ำใจต่อกัน เป็นน้ำใจแม่ลูกกตัญญู กลมเกลียวกันจริง ๆ

หลังจากที่ฉินเปียวจากไป ยายแม่มดก็เข้ามาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

“คุณหญิง นายน้อยไร้สาระเกินไปแล้ว และมันจะส่งผลกระทบต่อแผนของเรา คุณควรจะตำหนิเขาอย่างรุนแรงถึงจะถูก ! ”

หยางหลิวยิ้มและพูดว่า “พอได้แล้ว แม่เฒ่านี่”

“ฉันรู้ว่าคุณภักดีต่อตระกูลหยาง หรือว่ามีข่าวอะไรจากทางพี่ชายฉันทางนั้นอีกแล้วเหรอ ?”

ยายแม่มดพูดด้วยเสียงต่ำ “เจ้าบ้านไม่พอใจอย่างมากกับสูตรหมาป่าหอน เขาบอกว่านายน้อยได้ตกลงและมอบสูตรให้กับเขาแล้ว แต่กลับยังประวิงเวลาไว้ ”

“เขาขอให้ฉันบอกคุณหญิงว่า อย่าลืมว่าตัวเองนามสกุลอะไร”

สีหน้าของหยางหลิวเคร่งขรึมลงและพูดอย่างเย็นชา “คุณทำให้เขามั่นใจ ฉันมีแผนของฉันเอง ! ”

“เปียวเอ๋อร์ก็แค่แพ้ไปในด่านเกมหนึ่งก็เท่านั้น ฉันจะเอาคืนให้เขาในไม่ช้านี้”

“คุณบอกสามพี่น้องตี้เม่ย ตี้เวย ตี้หย่อง ว่าคืนนี้ สามารถลงมือได้แล้ว”

“ค่ะ ! ”ดวงตาของยายแม่มดดูสว่างขึ้นมา และแสงที่ดุร้ายก็กะพริบในดวงตาแก่คู่นั้นของเธอ

ยายแม่มดคนนี้ เมื่ออายุมากขึ้นก็ยิ่งร้ายกาจมากขึ้นจริง ๆ เมื่อได้ยินว่าเธอกำลังจะฆ่าใครสักคน ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก

“ฉันติดต่อสายลับในเมืองฮั่นทันที เพื่อค้นหาเป้าหมายอย่างแม่นยำ ขุนพลนรกสามองค์จะโจมตีในเวลาเที่ยงคืน ! ”

“ก่อนอื่นไปสังหารพวกลูกหมาก่อน จากนั้นไปที่คฤหาสน์หูเพื่อปลิดชีวิตคุณชายไร้ประโยชน์คนนั้น ! ”

ยายแม่มดจากไปอย่างตื่นเต้น

สามพี่น้องตี้เม่ย ตี้เวย ตี้หย่อง เป็นสามคนของที่ตระกูลหยางมอบให้หยางหลิว พวกเขาทั้งหมดเป็นปรมาจารย์ที่ชั่วร้าย และก็ยังเป็นสามคนที่ได้รับคำสั่งให้แอบเข้าไปในภูเขาแห้งแล้งและลอบสังหารฉินเทียน

ครั้งที่แล้วที่พวกเขาถูกฮุยเฮ่อหยุดไว้ พวกเขาเก็บความแค้นเอาไว้ ตอนนี้หลังจากได้รับคำสั่ง พวกเขามีความกระตือรือร้นสูงและเริ่มเตรียมการทันที

　　……

เมื่อค่ำคืนมืดลง

พื้นที่ของคฤหาสน์ตระกูลหู ก็จมอยู่ในความเงียบสงบ

มีแสงไฟส่องผ่านหน้าต่างหลายบาน และเจ้าของที่อยู่ข้างในผ่านไปนานแล้วก็ยังนอนไม่หลับ ประตูห้องหนึ่ง ติดคำอวยพรแต่งงานขนาดใหญ่

เห็นได้ชัดว่าเพิ่งแต่งงานมาไม่นาน

บนเตียงไม้มะฮอกกานีโบราณ ภายใต้เต็นท์ หานหลิงสวมชุดนอนนอนพิงหน้าอกของหูเฟย

เธอขมวดคิ้วคิดอยู่นาน กัดฟันแล้วพูดว่า “ไม่มีทาง ! ”

“อะเฟย พรุ่งนี้คุณต้องไม่ปล่อยให้ฉินเทียนไปสู่หายนะคนเดียว ฉินเปียวคนนั้น จะต้องระดมพลังที่ไม่สามารถจินตนาการได้ เพื่อจัดการกับเขาอย่างแน่นอน ”

“ในการล่าครั้งล่าสุด มีพี่น้องมากมายอยู่เคียงข้างเขา พรุ่งนี้เหลือเขาเพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าจะรวมกับผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อเหลิ่งหยุน แต่มันก็เหงาเกินไปแล้ว ! ”

“เราสามารถมีวันนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะเขาให้ แม้ว่าจะต้องตาย ก็ต้องสู้เพื่อเขา！”

หูเฟยลูบหลังเย็น ๆ ของภรรยาที่รักของเขา และถอนหายใจเบา ๆ

“คุณคิดว่าผมเป็นคนกลัวตายเหรอ ? ตราบใดที่ผมสามารถช่วยเสี่ยวเทียนได้ แม้ว่ามันจะทำให้ผมแตกเป็นชิ้น ๆ ผมก็จะไม่โกรธ”

“อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าคุณไม่รู้อารมณ์ของเสี่ยวเทียน ”

“ในเมื่อเขาบอกว่า จะไม่ปล่อยผมไป เช่นนั้นเขาก็จะไม่ปล่อยให้ผมเข้าไปยุ่งเด็ดขาด ”

“ถ้าเราอยากช่วยเขา ยังต้องเริ่มลงมือจากที่อื่น ”