บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 804

“ไอ้สารเลว ! ”

ด้านหลังฉินเทียน เมื่อเห็นว่าตี้หย่องกล้าที่จะโจมตีฉินเทียน เหลิ่งหยุน ก็คำรามด้วยความโกรธและต้องการที่จะโจมตีก่อน

“คุณอยู่ที่นี่ ฉันจัดการเอง !”

เสียงของฉินเทียน เย็นชาและหยุดเหลิ่งหยุนไว้

เหลิ่งหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก หยุดการโจมตีทันที ถือมีดและดูการต่อสู้จากด้านข้าง

เมื่อเห็นสีหน้าของฉินเทียน แม้แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจสั่น

เธอรู้ว่า เมื่อฉินเทียนตัดสินใจลงมือเอง ความโกรธของเขาก็ถึงจุดเยือกแข็งแล้วเช่นกัน !

ในเวลานี้สิ่งที่เหลือไว้สำหรับคู่ต่อสู้คือความโหดร้าย น่าขันที่ความตายของตี้หย่องใกล้เข้ามาและเขายังไม่รู้

เขารู้สึกว่า การฆ่าฉินเทียน เขาก็จะสามารถทำประโยชน์ได้มากมาย

หรือก็คือ เสียสติไปแล้ว！

เผชิญหน้ากับมีดของตี้หย่องที่เฉือนด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา ฉินเทียนเดินตรงไปหาเขาโดยไม่หลบเลี่ยง

เมื่อเห็นมีดที่รุนแรงมาก มันตรงไปที่ประตู และในวินาทีต่อมา มันก็กำลังจะฟาดไปที่หน้าผาก ฉินเทียนเอียงศีรษะของเขาอย่างกะทันหัน และในขณะที่หลบใบมีด เขาก็ก้าวไปข้างหน้า และมาที่ด้านข้างของตี้หย่อง

ดูเหมือนเป็นการลงมือธรรมดา แต่กลับคว้าข้อมือของตี้หย่องด้วยความรวดเร็ว

ก่อนที่ตี้หย่องจะตอบสนอง เขารู้สึกว่ามีดอยู่ในมือของฉินเทียนแล้ว ด้วยการสัมผัสที่แผ่วเบา

ฉินเทียนไม่จำเป็นต้องมองด้วยซ้ำ เขาโบกมืออย่างสบาย ๆ และด้วยเสียงแหลม ๆ ใบมีดที่แหลมคมก็กรีดลึกลงบนต้นขาของตี้หย่อง

และเลือดสดก็พุ่งออกมาทันที

“อ๊าค! ”

ตี้หย่องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด จนเกือบจะล้มลงกับพื้น

“พี่ครับ ผมได้รับบาดเจ็บ ! ”

“รีบมาช่วยฉันที ! ”เขาตะโกนด้วยความหวาดกลัวเป็นครั้งแรก

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในพริบตาตี้เม่ยและตี้เวยที่อยู่ข้างหลังต่างก็ล้วนตกตะลึง

“น้องสามระวัง ! ”

หลังจากได้สติกลับมาแล้วตี้เม่ยและตี้เวยก็เหวี่ยงมีดพร้อมกัน และพุ่งเข้าหาฉินเทียน

ตี้หย่องก็ยังโหดเหี้ยม เขาถูกมีดแทง ไม่เพียงแต่ไม่สะดุ้ง แต่ยังถูกกระตุ้นอย่างรุนแรง เขาหยิบมีดขึ้นมาจากพื้น และฟันที่ขาของฉินเทียน จากการโจมตีบนพื้น

ศัตรูอยู่ทั้งสามด้าน

ฉินเทียนไม่ตื่นตระหนกเลย

ดวงตาคู่นั้นของเขาแหลมคม และใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึม ระหว่างที่มีดลอยมา ก็ราวกับเมฆและสายน้ำไหล

มีดสามเล่มของพี่น้องตี้เม่ยทั้งสามบินขึ้นและลง อันตรายอย่างยิ่ง แต่ตั้งแต่ต้นจนจบมันกลับไม่แตะต้อง โดนเสื้อผ้าของฉินเทียนเลยตั้งแต่ต้นจนจบ

และฉินเทียน ทุกครั้งที่ลงมือดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาล้วนจะทิ้งรอยแผลเป็นที่มีความลึกต่างกันไว้บนร่างกายของสามพี่น้อง

ด้วยความแข็งแกร่งของฉินเทียน การฆ่าพวกเขานั้นง่ายเหมือนพาย เขาไม่ได้เลือกที่จะปลิดชีวิตพวกเขาในทันที แต่เขาต้องการที่จะจัดการกับพวกเขาด้วยวิธีของพวกเขาเอง

พวกเขาโจมตีหลิวยู่หมิงอย่างไร้ความปรานีด้วยมีดหลายเล่ม และตอนนี้ฉินเทียนก็ต้องการคืนมีดนั้นทีละเล่ม

เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วทางเดิน

ไม่นานพี่น้องสามคนที่หยิ่งผยองและควบคุมชีวิตและความตายของคนอื่น ล้วนอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงและเต็มไปด้วยเลือด

ในหมู่พวกเขา ตี้หย่องได้รับบาดเจ็บหนักที่สุด และบนร่างกายก็ถูกแทงอย่างน้อย 20 ครั้ง

เขาเดินโซซัดโซเซ เพียงแค่อาศัยพละกำลังเฮือกสุดท้ายยเพื่อไม่ให้เขาล้มลง

อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงนี้ก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน เขาตระหนักว่าวันนี้เขาอาจไม่สามารถออกจากอาคารนี้ได้แล้ว

“พี่ใหญ่และพี่รอง ฉันจะรั้งเขาไว้ พวกคุณรีบไป ! ”

“ถ้ายังไม่ไปมันจะสายไปแล้วนะ！”

“กลับไป รวบรวมเหล่าพี่น้อง มาแก้แค้นให้น้องชาย！”

เขาเลือดออกและร้องตะโกนออกมา

“น้องสาม ถ้าจะไปก็ต้องไปด้วยกัน ! ”

ด้วยดวงตาสีแดงของ ตี้เวยเขากัดฟันเชือดเฉือน แต่เมื่อฉินเทียนหันกลับมา เขาก็ฟันเข้าที่ด้านหลัง

ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นโดยตรง

“ไป ! ”

“พี่ใหญ่รีบไป ! ”

ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงความน่าหวาดกลัวของฉินเทียน และกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

ต้องบอกว่า พี่น้องสามคนนี้รักกันมาก ช่วงเวลาแห่งความเป็นและความตาย ทุกคนล้วนต้องการให้ผู้อื่นไปก่อนเพื่อรักษาชีวิตของตัวเอง

ในเวลานี้ เสียงตะโกนดังมาจากสุดทางเดิน

“เหล่าพี่น้องมังกรซ่อนรูป เดี๋ยวก่อน！”

“พวกเรามาแล้ว ! ”