บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 806

“ครับ！”

เมื่อได้ยินดังนั้น ราชาถงจิ่งก็ตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนที่จะรีบอยากที่จะยกมือขึ้นเอ่ย

เขาได้มายืนระหว่างฉินเทียนและฉินเปียว ก่อนที่จะงอตัวทำความเคารพ และเอ่ยเสียงดัง“ได้มาเป็นพยานให้คุณชายทั้งสอง นับว่าเป็นเกียรติของฉันอย่างมากเลยครับ！”

“คุณชายเปียว ตอนนี้ สามารถเริ่มได้แล้วล่ะ！”

“ดีมาก！”

ดวงตาของฉินเปียวเปล่งประกาย ก่อนที่จะเอ่ยเสียงดัง“จากที่ฉันกับฉินเทียนได้เดิมพันกันเอาไว้ หากฉันแพ้แล้ว จะต้องยอมรับทำตามสัญญา ข้อแรกคือ ต้องคืนตำแหน่งหลายชายคนโตของตระกูลฉินให้เขา”

“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไหน ฉันจะยอมรับว่าเขาคือพี่ชายของฉัน ”

“หลังจากนี้หากพบเจอกันล่ะก็ จะต้องเรียกว่าพี่ชาย！”

เมื่อเอ่ยไป เขาหันหน้าไปมองยังทางฉินเทียน ก่อนที่จะพยักหน้าพร้อมด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ย “น้องชายขอแสดงความเคารพ พี่ชายที่แสนดีของผม”

ฉินเทียนที่สีหน้าไร้อารมณ์ ราวกับว่ากำลังมองจิ้งจอกตัวหนึ่งที่กำลังแสดงละครอยู่

“แสดงละครพอหรือยัง？”

“หากแสดงพอแล้ว ก็สามารถคุยเรื่องที่สำคัญได้แล้ว”

ฉินเปียวกล่าวด้วยรอยยิ้ม“อย่าเพิ่งรีบไปสิ”

เขาหันหน้าไปเผชิญกับผู้คน ก่อนที่จะเอ่ยเสียงดังออกมาอีกครั้ง “พวกท่าน ต่างก็เป็นคนของพวกเราตระกูลฉิน”

“ตอนนี้ ได้มาเจอหลายชายคนโตแล้ว ควรจะเอ่ยยังไงกันล่ะ”

เอาจริงหรอเนี่ย？

เมื่อได้ยินคำนี้ หยินจ๋ารวมถึงคนอื่นๆต่างก็หันมามองหน้ากัน และทุกคนต่างก็มองกันด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ

พวกเขาต่างก็ทราบดีว่า ในโลกนี้ ไม่มีใครอยากที่จะฆ่าฉินเทียนไปมากกว่าฉินเปียวแล้ว

เพียงแค่ฉินเทียนตายไป เขาฉินเปียวถึงจะมีอำนาจรับช่วงสืบทอดตำแหน่งต่อได้อย่างมั่งคง

ตอนนี้ เขากลับได้ใช้ตำแหน่งหลายชายคนโต ยกให้ฉินเทียนที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ ไม่เพียงเรียกฉินเทียนว่าพี่ชาย อีกทั้งยังจะให้พวกเขาเอ่ยทักทายฉินเทียนอีกด้วย？

“ทำไมล่ะ พวกคุณอยากที่จะกบฏทรยศต่อตระกูลฉินเหรอ？”ผู้คนต่างก็สงสัยประหลาดใจ สีหน้าของฉินเปียวเย็นชา และในดวงตาที่ได้เผยออกมาเจตนาฆ่า

“ไม่กล้าครับ！”

“หยินจ๋า ขอคารวะคุณชายใหญ่！”

“เถียหยิงขอคารวะคุณชายใหญ่ครับ！”

ในท้ายที่สุดแล้ว จากการที่บีบบังคับจากฉินเปียว ทั้งสองราชาก็ได้ก้มศีรษะลง

ส่วนคนอื่นๆ ต่างก็ได้ตะโกนออกมากันอย่างพร้อมเพรียงว่า　　 “ขอคารวะคุณชายใหญ่”

แต่ทว่า น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ราชาถงจิ่งถอนหายใจ ก่อนที่จะสั่นตัวพร้อมกับโค้งคำนับ เอ่ยด้วยความตื่นเต้น “ขอคารวะคุณชายใหญ่ครับ！”

ในสายตาของเขาได้แฝงไปด้วยความดีใจและประหลาดใจ นี่คือความรู้สึกที่แท้จริง　

ภายในตาของฉินเทียนได้ปรากฏถึงความน่ารังเกียจออกมา นี่เวลาไหนแล้ว ยังจะเล่นละครแบบนี้อยู่？

ที่ถูกคนพวกนี้เรียกว่าคุณชายใหญ่ เขากลับไม่ได้รู้สึกถึงความดีใจแต่กลับรู้สึกน่ารังเกียจสะอิดสะเอียนแทน

เป็นพวกที่เชื่อถือไม่ได้ทั้งนั้น พวกหน้าซื่อใจคด

“ฉันเคยเอ่ยแล้วว่า ตัวตนนี้ ฉันไม่ได้สนใจเลย！”

“ในชีวิตของฉันนี่ จะไม่มีวันก้าวไปในตระกูลฉินแม้แต่ก้าวเดียว”

“ฉินเปียว อย่าลืมล่ะ ที่แกเดิมพันกับฉันเอาไว้ ยังมีอะไรอีก”

ฉินเปียวรีบเอ่ยตอบกลับเสียงดังทันที “ไม่ได้ลืมนะ！”

“ข้อที่สองในการเดิมพัน หากฉันแพ้แล้ว จะเอาหยางต้าวมอบให้แก”

“ตอนนี้ เขาได้เป็นคนของแกแล้ว อยากที่จะฆ่าจะแกง ก็เชิญเลย”

เขาได้ถอยไปหนึ่งก้าว ก่อนที่จะมอบหยางต้าวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นให้กับฉินเทียน　

“อย่านะ！”

“คุณชายเปียว อย่าละทิ้งฉันไปสิ！”

“ฉันยังมีประโยชน์นะ！”

“ฉันรับประกันเลยว่า จะต้องช่วยท่านได้อย่างแน่นอน！”หยางต้าวเอ่ยขอร้องด้วยความหวาดกลัว

เมื่อเป็นว่าฉินเปียวไม่ทำอะไร อีกทั้งสีหน้าของฉินเทียนยังแน่นิ่งลงอีก เขาเหมือนกับว่ากำลังใกล้จะได้เจอกับความตาย ก่อนที่จะคุกเข่าลงกับพื้น แล้วก็ได้เริ่มขอร้องฉินเทียนอีกครั้ง

“ขอให้แส้มังกรไว้ชีวิตผมด้วยเถอะครับ！”

“ขอให้คุณชายใหญ่ไว้ชีวิตผมด้วยครับ！”

“อย่าฆ่าผมเลยนะ！”

“ให้โอกาสผมเถอะ ผมยินยอมที่จะทำทุกอย่างเพื่อชดเชยให้！”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ผู้คนต่างก็ตื่นตระหนัก ทุกคนได้มองไปอย่างเงียบๆ คิดไม่ถึงเลยคนที่เคยเป็นผู้นำมาก่อน ตอนนี้กลับเป็นตัวตลกที่จนหมดหนทาง

“ให้โอกาสแกอย่างงั้นเหรอ？”

“เมื่อสามปีก่อน แกได้ให้โอกาสตระกูลหูหรือไม่？”