บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 820

หลังจากวางสายจากฉินเปียวนั้นหยางชังพลันจัดการออกคำสั่งในทันที

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาได้ใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อเลี้ยงดูกลุ่มนักสู้มากฝีมือ ที่มีทั้งหมดประมาณสามสิบหกคนเอาไว้ เมื่อเรียกรวมกันแล้วนั้น นับว่าเป็นชื่อที่สุดยอดมาก 36 ขุนพลนรก

เพื่อเตรียมตัวจัดการกับฉินเทียนนั้น เขาถึงกับต้องเฉือนเนื้อหนังของตัวเอง เพื่อปลุกปั้นเหล่าขุนพลนรกทั้งยี่สิบคนนี้ขึ้นมา

จากคำสั่งของเขานั้น พลันสั่งการให้แบ่งแยกออกเป็นสองกลุ่ม และแอบเข้าไปในป่าที่ฉินเทียนและฉินชวนกำลังล่าสัตว์อยู่ เพื่อทำการขัดขวางพวกเขาและจัดการสังหารพวกมันให้หมดเสีย

ภารกิจแรกคือการฆ่าฉินเทียน

หากสามารถสังหารฉินชวนลงไปได้อีกนั้น ก็นับว่าดีไม่น้อย

ในอนาคต ภูมิภาคตะวันตกทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นของทางการหรือของยุทธภพ ย่อมถูกควบคุมโดยเขาอย่างสมบูรณ์!

ฉินเทียนพลันได้รับรายงานจากเหลิ่งหยุนในทันที เมื่อขุนพลนรกทั้งยี่สิบองค์ออกเดินทางมา

ฉินเทียนจงใจเข้าไปในภูเขาพร้อมกับฉินชวน นั่นก็เพื่อที่จะล่อนักสู้มากฝีมือของตระกูลหยางให้ออกมาทั้งหมด นั่นก็เพราะ จะได้ช่วยลดแรงกดดันของจี้ซิง

ฉินเปียวส่งที่อยู่ของฐานทัพหมาป่าหอนออกมานั้น มันอยู่ที่เมืองกันเซิ่ง อีกทั้งยังอยู่ไม่ไกลจากหมูบ้านจินซาแห่งเมืองซินเฉิงอีกด้วย

อีกทั้ง ที่นี่ก็คืออาณาเขตของหยางชังผู้เป็นลุงของฉินเปียวนั่นเอง

ตอนนี้ฉินเทียนยังไม่แน่ใจว่า ฐานทัพหมาป่าหอนมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหยางด้วยหรือไม่

หากว่ามีความสัมพันธ์กันจริง เช่นนั้นฉินเปียวกำลังทรยศลุงของเขาเองงั้นเหรอ?

นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาสะเลย

ทว่าฉินเทียนกลับคิดความเป็นได้อย่างหนึ่งขึ้นมานั่นก็คือฉินเปียวจงใจใช้ตัวเองเป็นตัวล่อเพื่อพาไปที่หมู่บ้านจินซา ทั้งยังคิดที่จะยืมมือหยางชังมาจัดการกับเขา

การที่เขาสามารถล่อเจ้านายของตระกูลหยางออกมาได้นั้น นั่นก็นับได้ว่าเป็นการล่องูออกจากถ้ำ

ฉินเทียนได้แต่หวังว่าจี้ซิงจะสามารถแฝงตัวเข้าไป พร้อมกับกำหนดสถานที่ของฐานทัพหมาป่าหอนได้ย่างแน่นอนเสียที เพื่อที่จะได้ช่วยลดกำลังในการปะทะลง

นี่คือสิ่งสำคัญที่สุด

หลังจากที่แน่ชัดตำแหน่งแล้วนั้นขั้นต่อไปก็จะเป็นถึงนาทีที่เขาและเหลยถิงถึงคราวออกโรง

"นายน้อยขอรับ เหตุใดถึงได้ให้เบาะแสสำคัญของหมาป่าหอนกับฉินเทียนอย่างชัดเจนละขอรับ อีกทั้งหลายวันมานี้พวกเขาก็เอาแต่อยู่นิ่ง ๆ อีกด้วย"

“เป็นไปได้หรือไม่ว่า เขาไม่เชื่อข่าวนี้ว่าเป็นความจริง?”

“ถ้าอย่างนั้น สิ่งที่พวกเราทำมาจะไม่สูญเปล่าหรือ?” ฮุยเฮ่อถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

ฉินเปียวเพียงยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย พลางกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มว่า "ทั้งแกกับฉัน ต่างก็ประเมินความคิดของพี่ชายฉันคนนี้ต่ำเกินไป"

“ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อแต่เขาต้องทำการเตรียมตัวอย่างระมัดระวังต่างหาก”

"แกลืมการโจมตีของเหลยถิงที่โจมตีใส่ราชาซีเตี้ยนไปแล้วเหรอ? พวกเราในตอนนี้ทำได้แค่อดทนรอไปก่อนเท่านั้น"

“หากว่าเป็นไปตามที่พวกเราคาดการณ์เอาไว้ละก็ เกรงว่าเขาคงเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว”

เขาที่ทำการทิ้งตัวหมากรุกเอาไว้ พร้อมกับดวงตาที่แสดงดึงความกล้าหาญออกมา

...

หลังจากที่ขุนพลนรกทั้งยี่สิบคนได้รับคำสั่งนั้นก็ได้มีการเตรียมตัวเป็นเวลาสองถึงสามชั่วโมงเพื่อออกจากเมืองซินเฉิงด้วยเฮลิคอปเตอร์ ก่อนที่จะมาถึงที่หมายในยามเช้าตรู่

นับว่าเป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดระหว่างสวรรค์และโลกอย่างแท้จริง

ในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งของเมืองซินเฉิงนั้น พลันมีจุดสีแดงที่กะพริบเข้ามาในเมืองอย่างช้า ๆ

ในที่สุด หยางซงก็ได้พาจี้ซิงมาถึงเมืองที่ตั้งอยู่แถบซีเป่ยของอาณาจักรมังกร

"นายน้อยหลงขอรับ พวกเราฉวยโอกาสตอนฟ้ายังไม่สว่าง นอนพักผ่อนกันก่อนเถอะขอรับ!"

"ท่านไม่ต้องกังวลเลย ไม่พ้นคืนนี้ไป ผมจะพาท่านไปพบกับนายหน้าให้ได้!"

หยางซงกล่าวออกมาด้วยความเคารพ

จี้ซิงที่ยังง่วงนอนอยู่เล็กน้อย พลางหาวขึ้นมาและพูดว่า "งั้นฉันจะรอฟังข่าวดีจากแก"

“จำไว้ตอนนี้พวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ดังนั้นแกอย่าคิดมาเล่นตลกกับฉัน”

“หากเรื่องนี้เจรจาสำเร็จละก็ มันจะมีประโยชน์อีกมากมายที่แกคาดไม่ถึงเลย แต่หากไม่สำเร็จละก็ ครอบครัวของแกเตรียมลาจากโลกนี้ไปเสีย”

ลาจากโลกนี้? แล้วจะไปที่ไหนได้อีก!

หยางซงพลันแย้มยิ้มออกมาด้วยความขมขื่น ก่อนที่เขาจะตบหน้าอกของเขาอีกครั้ง เพื่อเรียกความมั่นใจออกมา

จากนั้นไม่นาน กลุ่มคนกลุ่มนี้ก็ได้เดินลงไปพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง

“นายน้อย ท่านต้องการให้จับตาดูเด็กนั่น เพื่อป้องกันไม่ให้เขาหนีรอดออกไปด้วยไหม?”

ในห้องหวงพานพลันเอ่ยออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำ