บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 830

“พี่สามหวง บัญชีนี้ ข้าจะค่อย ๆ คิดบัญชีกับเจ้าแน่!”

“นายน้อยหลง อย่ากลัวไปเลย พ่อของผมมาก็ดีแล้ว พวกเราจะได้พูดคุยต่อหน้าเขาให้ชัดเจนได้พอดี”

“ไปด้วยกันกับฉัน!”

พี่เสี่ยวหลางได้พาจี้ซิง เดินตรงไปที่ไหล่เขา

ที่นี่เป็นพื้นที่ราบขนาดใหญ่ นอกจากสนามบินแล้ว โดยรอบต่างก็เป็นถ้ำ อีกทั้งยังเป็นสำนักงานของผู้บริหารระดับสูงอีกด้วย

เมื่อออกประตูไปก็เป็นเครื่องบิน นี่ก็สะดวกพวกเขา หากเกิดเรื่องอันตรายอะไรขึ้น จะได้หลบหนีออกไปอย่างทันท่วงที

จี้ซิงแอบร้องตะโกนอย่างโชคร้าย นับตั้งแต่ที่เขามีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองเฮยหลง เขาก็ได้ดึงดูดให้หยางซงมาติดกับดัก และเขาตั้งใจที่จะต่อยมวยแพ้ที่เวทีมวย เพื่อบีบบังคับให้หยางซงสารภาพเบาะแสของทัพหมาป่าออกมา

และได้ติดต่อกับพี่เสี่ยวหลาง ไปจนถึงการแทรกซึมเข้าฐานทัพ ทั้งหมดนี้มันช่างราบรื่นมากจริง ๆ

แต่ทว่า นี่มันราบรื่นเกินไปแล้ว

ทว่าตอนนี้เหล่าหลางปรากฏตัวออกมาแล้ว และมันทำให้เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่าง ตลอดทางที่เดินมา คำโกหกที่เขาแต่งขึ้น ที่จริงแล้วเต็มไปด้วยช่องโหว่มากมาย

การหลอกลวงหยางซงและพี่เสี่ยวหลางที่ไม่เคยได้เห็นหน้างานมากมายนัก ที่มักจะเป็นลูกผู้ดีมีเงินที่ตื่นเต้นได้ง่าย และมันก็ได้ผล

แต่ทว่าถ้าต้องเผชิญหน้ากับเหล่าหลางที่เป็นคนเจ้าเล่ห์ล่ะ?

ถึงแม้ว่าจะยังไม่เคยได้พบเหล่าหลางมาก่อน แต่ทว่าฝ่ายตรงข้ามมีฝีมือในการคิดกลอุบาย จี้ซิงก็ได้ระมัดระวังตัวมานานแล้ว

คนทั่วไป จะสามารถจัดการและควบคุมฐานทัพที่น่ากลัวเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?

จากแง่มุมนี้เพียงอย่างเดียว ก็ทำให้รับรู้ได้ว่า เหล่าหลางคนนี้มีความร้ายกาจมากมายเพียงใด

แต่ทว่า เขาไม่สามารถถอยหลังกลับได้อีกแล้ว และเชื่ออย่างแน่วแน่ว่า หากตอนนี้เขากล้าที่จะต่อต้าน เขาก็จะสามารถถูกบดขยี้ด้วยตะแกรงในทันที

“ตกลง!”

"ในเมื่อผู้ที่ดูแลครอบครัวอยู่ที่นี่ เช่นนั้นฉันก็จะไม่พูดคุยกับเขาโดยตรง เพื่อประหยัดปัญหาด้วย!"

“นายน้อยเสี่ยวหลาง รีบไปเถอะ!”

ดูแล้วจี้ซิงนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

ในเมื่อถึงเวลานี้แล้ว ก็ทำได้เพียงไม่มีความคิดที่ฟุ้งซ่าน นอกจากต้องลงมือ บุกเข้าไปเสี่ยงตายอย่างกล้าหาญแล้วรอดชีวิตกลับมา และเขาไม่มีทางอื่นอีกแล้ว

ยิ่งแสดงออกว่าตื่นตระหนกมากเท่าไร มันกลับยิ่งเปิดเผยได้มากเท่านั้น

ภายในถ้ำ พี่เสี่ยวหลางได้พบกับพ่อของเขา และพ่อบ้านที่มีชื่อรหัสว่าเหล่าหลาง จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุขทันที อีกทั้งยังพูดถึงแผนการของตัวเองอย่างฉะฉานอีกด้วย

ในเวลาเดียวกันนั้น ก็ยังไม่ลืมที่จะโอ้อวดถึงสถานะของจี้ซิง และในคำอธิบายของเขา จี้ซิงยังเป็นบ่อเงินบ่อทองอีกด้วย

ในส่วนเรื่องที่เขาละเมิดกฎพาจี้ซิงมาที่ฐานทัพ เดิมแล้วเขาไม่ได้สนใจเลย เนื่องจากเขารู้ว่า พ่อของเขาไม่มีทางทำอะไรเขาแน่นอน

"พ่อ ก่อนหน้านี้พ่อชอบพูดว่าลูกชายไม่เอางานเอาการ ครั้งนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

"ในที่สุดผมก็ทำเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งสำเร็จได้!"

"พวกคุณเพิ่งจะขยายช่องทางการขาย ผมได้พาตัวแทนที่มีคุณภาพแบบนี้แล้ว"

"ตราบใดที่หลังจากนี้จัดหาสินค้าดี ๆ นายน้อยหลงก็จะให้เงินพวกเราไม่รู้จบ!"

เหล่าหลางอารมณ์ดี ไม่รู้ว่าสาเหตุเป็นเพราะทำงานพ่อบ้านมานานแล้วหรือไม่ เมื่อมองดูแล้วช่างเป็นมิตรและดูภูมิฐาน

เขาฟังคำอธิบายของลูกชายอย่างสงบ หลังจากนั้นก็มองมาที่จี้ซิงและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ที่เขาพูดนั้นถูกต้องหรือไม่?"

จี้ซิงพยักหน้า "ไม่มีปัญหา"

เหล่าหลางเลิกคิ้วพลางกล่าวว่า "แน่นอนว่าพันธมิตรที่ดี พวกเราก็ยินดีที่จะต้อนรับ เพียงแต่ว่าก่อนที่จะทำการร่วมมือ ผมมีเรื่องสงสัยที่อยากจะสอบถามคุณสักหน่อย"

"คุณว่า ที่จริงแล้วผมควรจะเรียกคุณว่านายน้อยหลง หรือว่านายน้อยจี้กันล่ะ?"

หื้ม?

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ภายในใจของจี้ซิงก็เต้นไม่เป็นจังหวะ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"นายน้อยจี้อะไรกัน พ่อ ท่านฟังผิดไปแล้ว เขาสกุลหลง มาจากเมืองหลวง"

"คือนายน้อยหลง!"พี่เสี่ยวหลางอดไม่ได้ที่จะแก้ไขให้ถูกต้อง

เหล่าหลางยิ้มโดยไม่พูดอะไร ทำเพียงแค่จ้องมองไปที่จี้ซิงอย่างเงียบ ๆ ดวงตาที่ผ่านโลกมามากของชายชราผู้นั้น ส่องประกายสั่นไหว ราวกับต้องการที่จะมองจี้ซิงให้ออก

จี้ซิงหัวเราะเยาะแล้วกล่าวว่า "ฉันประเมินคุณต่ำไปจริง ๆ"

“ถูกต้องแล้ว ฉันสกุลจี้”

“อะไรนะ?”

"นายน้อยหลง คุณสกุลจี้ได้อย่างไร ที่จริงแล้วนี่มันคือเรื่องอะไรกันแน่?"ใบหน้าของหยางซงดูสับสน

เสี่ยวหลางหัวเราะแล้วกล่าวว่า "เช่นนั้นมีอะไรที่แปลกประหลาดตรงไหน!"

"ออกมาทำธุรกิจ โดยเฉพาะธุรกิจอย่างพวกเรา ใครที่ไหนเขาจะใช้ชื่อจริงกันบ้าง ต่างก็ให้ชื่อแทนด้วยกันทั้งนั้น!"

"พ่อ เหตุใตถึงได้คิดเล็กคิดน้อยมากมายอย่างนี้ จะนายน้อยหลงหรือนายน้อยจี้ มีความเกี่ยวข้องกันอย่างไรล่ะ"

“ตราบใดเพียงแค่มีเงินก็พอแล้ว”