บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 849

ฉินชวนอยากจะเอ่ยอะไร แต่ว่าด้านนอกนั้นได้มีเสียงดังเข้ามา ก่อนที่จะมีเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน ของหูเฟย หานหลิงและหูรั่วหลัน วิ่งพุ่งเข้ามา　

“พี่ชาย พี่ไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม？”

“นี่มันช่างดีจริงๆ！”

ส่วนหูเฟยนั้นที่ได้น้ำตาหลั่งนองตั้งแต่แรก

ส่วนด้านของ หานหลิงและหูรั่วหลันนั้นที่ได้กอดกันด้วยความดีใจทั้งน้ำตา

ฉินเทียนสลบไปไม่กี่วันมานี้ พวกเขานั้นมาได้เยี่ยมทุกวัน และเมื่อเส้นทางเดินที่ผ่านมาได้พบเจอกับเหลิ่งหยุน แล้วทราบว่าฉินเทียนนั้นฟื้นคืนสติแล้ว อีกทั้งร่างกายยังกลับมาแข็งแรงอีก ทั้งสามนั้นต่างก็ตื่นเต้นดีใจ และไม่เอ่ยก็พอจะทราบได้

“รั่วหลัน เจ้านั่งลงก่อน”

เมื่อมองเห็นหูรั่วหลัน ฉินชวนนั้นก็รีบไปยืนด้านข้าง ก่อนที่จะนั่งลงทั้งที่สีหน้าเป็นสีแดง

สีหน้าของหูรั่วหลันเป็นสีแดง ก่อนที่จะมองไปที่ฉินชวน ก่อนที่สายตานั้นจะรีบเปลี่ยนทิศหันไปแล้วเอ่ยเสียงเบา “ซีจุนนั่งลงเถอะ”

“ฉันนั้นไม่กล้าดีหรอกต่อหน้าท่านซีจุน”

“ข้าเอ่ยแล้วว่า อยากเรียกข้าว่าซีจุน……มันสูงส่งเกินไป”ฉินชวนนั้นเกาหัว ก่อนที่จะยิ้มๆ ซีจุนที่เก่งกาจนั้น ในตอนนี้นั้นก็เหมือนกับลูกชายคนโง่ของตระกูลนี้

ฉินเทียนเมื่อเห็นดังนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะใจเต้นเล็กน้อย

เขามองไปที่หูเฟย ก่อนที่จะเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “พี่เฟย มองดูแล้ว ตระกูลหูนั้นจะต้องมีเรื่องดีๆในอนาคตอันใกล้แน่เลยนะ”

“เมื่อถึงเวลาแล้ว อย่าลืมมาชวนข้าไปดื่มเหล้าด้วยล่ะ”

หูเฟยนั้นเอ่ยด้วยรอยยิ้ม“สุดยอดมาก！”

“พรรคพวก พี่สะใภ้ของเจ้าเพิ่งจะท้อง เจ้าก็รู้แล้วหรอ？”

“สายตาของพี่ช่างแหลมคมจริงๆเลยนะ！”

ฉินเทียนนั้นเอ่ยจนหัวเราะจนเกือบจะต้องร้องไห้“เจ้าเอ่ยว่า หานหลิงท้องแล้วหรอ？”

หูเฟย“พี่ไม่รู้หรอกหรอ？ถ้าอย่างงั้นที่พี่เอ่ยมาเรื่องที่น่ายินดี เป็นเรื่องยินดียังไงล่ะ？”

หานหลิงนั้นจ้องมองไปที่หูเฟย แล้วเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ “ความคิดช่างดื้อรั้นจริงๆ！”

“ตระกูลหูนั้นเหลือแค่เจ้าคนเดียวแล้วหรอ？รั่วหลันนั้นไม่ใช่คนของตระกูลหูหรอกหรอ？งั้นก็ไม่สามารถที่จะเป็นเรื่องที่น่ายินดีของรั่วหลันหอรอ？”

“ข้าพูดถูกไหมล่ะซีจุน？”

ในขณะนี้ หูเฟยนั้นยังไม่รู้สึกตัว ก่อนที่จะอดไม่ได้ที่จะเบิกตา

“ฉินชวน รั่วหลัน พวกเจ้า——”

ใบหน้าของรั่วหลันนั้นแดงราวกับมะเขือเทศ ก่อนที่จะรีบเอ่ย “พี่เทียนเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา น่าจะหิวแน่ๆเลย ฉันจะไปเตรียมอาหารมาให้นะ”

เมื่อเอ่ยแล้ว ก็ก้มหน้า ก่อนที่จะรีบกระโดดหนีไป

เอ่ยจนทำให้ฉินชวนนั้นไม่รู้จะทำตัวยังไง ทำให้สีหน้าของเขานั้นเหมือนไก่ตัวผู้ที่กำลังจะออกไข่สะงั้น

“เข้าใจผิด……หูเฟย อันนั้นข้า ……อือ จริงๆแล้ว……”

เขานั้นอ้ำๆอึ้งๆ เอ่ยไม่ออก

หูเฟยนั้นได้ตบเข้าไปที่หัวไหล่ของฉินชวน ก่อนที่จะกัดฟันเอ่ย　 “ฉินชวน กล้าดีนะ？”

“น้องสาวของข้านั้นเป็นคนยังไง？นางเหมือนนางฟ้าที่มาจากสวรรค์เลยนะ！”

“เป็นของล้ำค่าของพวกเราตระกูลหูเลยนะ！”

“อย่างอื่นไม่ต้องพูด เจ้านั้นอายุมากกว่าเธอเท่าไหร่กัน？อยากจะมาเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อนงั้นหรอ อยากให้เธอสนใจหรอ？”

“เอ่ยสิ เจ้านั้นทำอะไรกับเธอ？！”

ในอดีตนั้น ฉินชวนอยู่ที่ฮั่นจง ก่อนที่ลูกพี่ลูกน้องจินหู่ของเขาจะเกิด เขากับพ่อของหูเฟยนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดี

หลังจากที่จินหู่เสียชีวิตไป ตำแหน่งของฉินชวนนั้นก็น่าเห็นใจ กลายเป็นเด็กที่ไม่มีแม่ พ่อของหูเฟยนั้นก็ได้รับเขาเข้ามาในบ้าน และเลี้ยงดูเป็นอย่างดี

ในตอนนั้นฉินชวนนั้นอายุสิบกว่าปี แต่ว่าในตอนนั้นหูรั่วหลันนั้น ยังเป็นแค่เด็กสาวที่ถักเปีย และไร้เดียงสาคนหนึ่ง

หลังจากที่ได้ยินคำดุของหูเฟยแล้ว ฉินชวนนั้นตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี และรู้สึกเหมือนกับได้ทำบาปกรรมอะไรกันไว้ อย่างไม่มีเหตุผล

“หูเฟย ท่านวางใจเถอะ ข้า——”เขานั้นกัดฟัน และอยากจะเอ่ยสาบาน

ทันใดนั้นหูเฟยก็หัวเราะเสียงดังออกมา

“มองดูสิทำเจ้าตกใจหมดแล้ว！”

“เป็นถึงซีจุนอยากจะมาเป็นสามีของน้องสาวข้า หากคู่ควรกับรั่วหลัน ก็เหมาะสมกับข้าเหมือนกัน！”

“แค่อายุมากกว่าสิบปีจะไปนับอะไรกัน？ในสมัยนี้แล้ว ความรักนั้นไม่แยกอายุหรอกนะ”

“ข้านั้นมีแค่คำขอเดียว เจ้านั้นจะต้องจริงใจกับน้องสาวของข้า หากข้าพบว่าเจ้านั้นรังแกเธอล่ะก็ ข้าพี่ชายคนนี้แหละ จะสู้กับเจ้าด้วยชีวิต！”

ฉินชวนเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “เอ่ยเช่นนี้ เจ้า ……ยอมรับหรอ？”