บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 856

ปังปังปัง！

ทันใดที่หัวรถนั้นชนไปที่ประตู และถุงลมนิรภัยนั้นต่างก็แตกออกมา

และลูกน้องหยินจ๋าเจ้าสองคนนั้น ต่างก็สลบกันไป

จี้ชิงที่เป็นเพราะเตรียมตัวรับมือมาดี แรงปะทะที่มากมายนั้นทำให้เขาแค่หน้ามือ แต่ก็ยังคืนสติได้

“พี่เทียน พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”

หลังจากได้สติ เขาก็รีบไปหาฉินเทียน　　

แต่กลับพบว่า ที่นั่งคนขับ ตอนนี้ไม่มีคนแล้ว เขานั้นรีบมองไปที่ด้านนอก พบแต่แผ่นหลังของฉินเทียนที่เดินเปียกฝนออกไป แล้วเหมือนกับดาบมีดยาวที่แหลมคม

ในมือที่ถือดาบแน่น และการก้าวเท้าที่มั่นคง

เดินมุ่งไปยังทางด้านหน้า

“พี่เทียน！”

จี้ชิงตะโกน พร้อมกับติดตามออกไปอย่างตื่นเต้น　

ในมือของเขา ไม่รู้ว่าตอนไหน ก็ได้ถือดาบมาหนึ่งเล่ม

สองคน สองดาบ ก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน！

ฝนที่ตกหนักขึ้น และไปด้านข้างทางที่ได้โดนน้ำฝนชะล้างนั้น ทำให้แสดงไฟนั้นยิ่งหดเล็กลงไปอีก

เหมือนรู้ว่าคืนนี้จะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ทั้งเมืองนั้นเงียบสงบ และร้านที่ด้านข้างของถนนนั้น ต่างก็ปิดกันจนสนิท

บนถนนนั้นมีรถทุกชนิด ได้จอดที่ข้างถนนอย่างเงียบสนิท

แม้แต่คนเดียวก็ไม่มี

ฉินเทียนและจี้ชิง ที่ได้ตากฝนมา เดินผ่านถนนเส้นหนึ่ง ก่อนที่ทั้งสองคนนั้นจะหยุดในพร้อมกัน

ในถนนเส้นนี้นั้น เรียกว่าถนนต้าฉิน และที่ท้ายถนนนั้น ก็คือคฤหาสน์ร้อยปีในซีเป่ยที่เป็นสถานที่พักของตระกูลฉิน จวนฉิน

และถนนที่ยาวสิบไมล์นั้น ฉินเทียนนั้นได้เตรียมพร้อม ที่จะใช้ระยะเวลาที่ไว้ที่สุด เพื่อที่จะได้พบเจอกับซูซู

คิดไม่ถึงเลยว่า สถานที่อื่นๆนั้นในเมือง จะไม่มีคนเลย และตอนนี้เองที่นี่ ห่างจากพวกเขาอีกสามร้อยเมตรนั้น ภายใต้ฝนที่ตก ได้มีผู้คนยืนเรียงแถวยืนอยู่กันเงียบๆ

พวกเขาทั้งหมดนั้นใส่เสื้อผ้าและรองเท้าสีดำ และที่หน้าอกนั้นยังปักด้วยลายมังกรจากหด้ายเงินอีก

ในมือของทุกคนนั้น ได้ถือดาบสีเงินเล่มยาว นั้นก็คือราชาหยินจ๋าของหนึ่งในห้าราชาแห่งตระกูลฉิน และพรรคพวกองครักษ์ที่จริงใจซื่อสัตย์

ในหนึ่งแถวนั้น มีรวมๆกว่าหนึ่งร้อยคน　　

พวกเขานั้นถือดาบเล่มยาวแน่น ดวงตาของพวกเขานั้นได้แหลมคมและเย็นชากว่าดาบสะอีก ที่ได้ยืนจ้องมองฉินเทียนอยู่อย่างเงียบๆ　

เสียงของฉินเทียนนั้นมืดหมด ราวกับว่าตนเองนั้นได้มาจากนรก

“พวกมึงจะทำอะไรกูยังไงก็ได้ แต่ว่าอย่าแตะต้องภรรยาของกู”

“หลบไป ให้กูไปพบเจอภรรยาของกู”

“ตราบใดที่เธอนั้นยังไม่ได้รับอันตราย ข้าจะสู้กับพวกเจ้าจนจบ”

ไม่มีใครเอ่ยอะไร

และผู้คนร้อยกว่าคนในหลายร้อยเมตรนั้น ราวกับว่าได้มีหุ่นยนต์ยืนอยู่ทั้งแถว

ในความเงียบสงบนั้น ที่ไกลๆ ได้มีเสียงดังออกมากจากลำโพง

“ฉินเทียน คุณชายฉิน！”

“ข้าคือหยินจ๋า！”

“ด้วยตำสั่งของนายหญิงใหญ่ ข้าคือคนที่ส่งคนไปลักพาตัวภรรยาของเจ้ามาที่นี่”

“ตอนนี้เจ้าอยากที่จะเจอกับเธอก็ได้ แต่ว่านายหญิงใหญ่เอ่ยแล้วว่า เธอนั้นมีเรื่องอยากจะคุยกับภรรยาเจ้าสะก่อน ดังนั้น เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน！”

“รอให้นายหญิงใหญ่นั้นคุยจบ ข้านั้นจะให้เจ้าเข้าไปแน่นอน”

เสียงของหยินจ๋า ฟังแล้วเหมือนเขานั้นจะพอใจเป็นอย่างมาก เดิมทีอยากที่จะจัดการฉินเทียน แต่เขารู้สึกว่ามันนั้นเป็นปัญหายุ่งยากเอาสะมากๆ

คิดไม่ถึงเลยว่า　การใช้วิธีในรอบนี้นั้น แล้วสามารถรอบเข้าไปที่หลงเจียง และจากการโกหก กลับสามารถที่จะทำให้ซูซูนั้นไว้ใจได้ อีกทั้งยังไม่เสียแรง แล้วหลอกพาซูซูมาที่นี่อีก

ตอนนี้ มีซูซูเป็นไพ่ใบใหญ่ ฉินเทียนในสายตาของเขานั้น ก็เหมือนแค่เนื้อปลาที่อยู่บนเขียงเท่านั้นแหละ

อยากที่จะจัดการกับฉินเทียน เขานั้นจะเป็นวีรบุรุษคนแรกของตระกูลฉินเลยล่ะ！

สีหน้าของฉินชินเทียนนั้น มืดมนสะยิ่งกว่าท้องฟ้าในตอนนี้สะอีก

เขานั้นกัดฟันเอ่ยร้องเสียงดัง“หยินจ๋า！”

“ตอนนี้ข้านั้นอยากที่จะไปพบภรรยาของข้าในทันที！”

“บอกให้คนของเจ้าหลบไปส่ะ！”

“ส่วนยัยยายนั้นอยากมีเรื่องอะไร ให้เขามาเอ่ยกับข้าสิ！”

นายหญิงใหญ่มีเรื่องอยากที่จะถามซูซู　？ ประโยคนี้เมื่อฉินเทียนได้ยินเข้าหูแล้ว ทั้งหมดนั้นรสชาติแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจริงๆ

คำถามอะไร เขารู้สคกว่า ยัยยายนั่นนั้นที่นิสัยแข็งกระด้างเย็นชาไร้ความรู้สึก ไม่รู้ว่าจะทรมานซูซูยังไงบ้าง