บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 883

　　 ดวงตาของทุกคนล้วนเบิกกว้าง รอคอยปาฏิหาริย์ที่จะเกิดขึ้น

　　 ฝ่ามือที่ดูธรรมดาของพี่เทียนจะสามารถสั่นต้นไม้เอาสาวน้อยและลิงตัวนั้นที่ซ่อนอยู่บนยอดไม้สูงลงมาได้จริงหรือ?

ขณะนี้ แม้แต่สาวน้อยบนยอดไม้ก็ยังเครียดขึ้นมา

　　ฝ่ามือตบไปที่ต้นไม้ ใส่แรงไม่น้อย เพราะว่าลำต้นหนาเท่ากับถังน้ำสั่นอย่างเห็นได้ชัด

　　แต่ว่า ก็เป็นเพียงการสั่น

　　หลังจากนั้นก็ไม่มีผลอะไรอีก

　　ทุกคนจ้องมองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ พี่เทียนล้อเล่นเหรอ?

　　ด้วยพลังนี้ ยังคิดที่จะจัดการสาวน้อยงั้นเหรอ?

　　มีเสียงลมดังมาจากในยอดไม้ ในที่สุดสาวน้อยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เสียงดังราวกับระฆังเงิน

　　“จินถัง คุณเห็นแล้วใช่ไหม?”

　　“นี่คือราชาเทพผู้เก่งกาจที่พวกคุณเคารพและชื่นชม!”

　　“ฉันบอกคุณแล้ว ฉันไม่เชื่อที่พวกคุณพูดมานานละ เมื่อกี้เห็นว่ายังเด็กก็ยิ่งมั่นใจว่าเขาเป็นคนขี้โกหก”

　　“ด้วยความสามารถเล็กน้อยแค่นั้น ยังคิดจะที่สั่งพวกเราสำนักวานรก็ฝันไปเถอะ!”

　　“จินถัง เขาเทียบพวกเราไม่……”

　　ก่อนที่เธอจะพูดจบ ทันใดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงกรีดร้องออกมา

　　ผู้คนที่อยู่ใต้ต้นไม้เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เหมือนกับว่าจู่ ๆ ก็มีลมพัดมา ยอดไม้ใหญ่เริ่มสั่นไหว

ในตอนแรกยังแค่เล็กน้อย ในวินาทีต่อมาราวกับพายุคลื่น ทั้งยอดไม้สั่นไหวอย่างรุนแรง

　　“อ๊ะ ไม่นะ!”

　　“จินถังช่วยฉันด้วย!”

　　ในยอดไม้ใหญ่มีเสียงร้องของความช่วยเหลือดังออกมา

　　ใบหน้าของจินถังซีดลงด้วยความกลัว เพราะเขาเห็นว่านอกจากต้นไม้ต้นนี้ที่สั่นไหวอย่างรุนแรง ต้นไม้รอบ ๆ ล้วนเงียบสงบอย่างผิดปกติ

　　ไม่มีลมแม้แต่น้อย

　　ใครสามารถจินตนาการได้ว่า ในป่าผืนหนึ่งที่ต้นไม้รอบ ๆ เงียบสงบ มีเพียงต้นไม้ต้นตรงกลางต้นเดียวที่สั่นอย่างบ้าคลั่งราวกับกินยาอี?

　　อย่างกับเห็นผีจริง ๆ !

　　เมื่อได้ยินเสียงร้อง จินถังก็ตื่นตกใจ เขาอยากรีบเข้าไปช่วย แต่สายไปแล้ว

　　เสียงกรีดร้องดังขึ้น ก่อนจะมีเงาสีทองพุ่งออกมาเหมือนลูกศร

　　จากนั้น

　　“อ๊า!”

　　ตามเสียงกรีดร้อง ร่างสีเขียวถูกโยนออกมาจากในยอดไม้เหมือนกับผลไม้ร่วงไปชนบนหัวฉินเทียน

ฉินเทียนมองเห็นสีหน้าซีดเซียวของหญิงสาว เขาหยิบมันขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

　　เมื่อเอาแขนลงก็โอบกอดร่างหนึ่งไว้ในอ้อมแขน

　　เขารู้สึกแปลกที่หน้าอกราวกับถูกสัมผัสด้วยอะไรบางอย่าง เขาตกใจเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายใช้อาวุธลับจึงรีบปล่อยมือ

　　โอ๊ย！

　　สาวน้อยชุดสีเขียวล้มลงพื้นอย่างแรง ไม่รู้ว่าเพราะล้มลง หรือหวาดกลัว เธอจ้องมองดวงตากลมโตคู่หนึ่งที่อยู่ในที่เกิดเหตุ

　　ท่าทีของคนอื่น ๆ ก็ล้วนเปลี่ยนไปมาก!

　　ใครจะคิดว่าฝ่ามือที่ฉินเทียนตบลงบนต้นไม้เมื่อกี้ ต้นไม้นั้นดูเหมือนแค่สั่นไหว แต่ไม่มีปฏิกิริยา ความจริงแล้ว มันส่งพลังผ่านลำต้นไปที่ยอดไม้

　　ทำอย่างนี้ ดีกว่าการเขย่าลำต้นโดยตรง แม้ว่าจะสามารถประหยัดพลังงานได้ แต่ความละเอียดของมัน ไม่รู้ว่าต้องมากกว่านั้นกี่เท่า

　　เมื่อนึกถึงภาพที่ทั้งยอดไม้สั่นอย่างบ้าคลั่งเมื่อกี้ ทุกคนก็ยังคงหวาดกลัว

　　พวกเขารู้สึกสติราวกับนางไม้ตื่นขึ้นมา

　　“เจี๊ยก!”

　　ลิงสีทองตัวน้อยพุ่งเข้ามาร้องเรียกเสียงต่ำอยู่ข้างสาวน้อยชุดสีเขียวราวกับกังวลว่าเจ้าของได้รับบาดเจ็บหรือไม่

　　“ศิษย์น้องหญิง เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หลังจากมีปฏิกิริยาจินถังก็รีบเข้ามาหา

　　ไม่รู้ว่าเป็นการพิสูจน์อะไรหรือเปล่า แต่ก็ดันหน้าอกโดยไม่รู้ตัว

　　เถียหนิงซวงอดไม่ได้ที่จะส่งเรียกหึอย่างเย็นชาและทำหน้าเหยียดหยาม ใหญ่นักเหรอไง?

　　ยังไงก็ยังเป็น…..ยัยคนน่ารังเกียจ!

　　ฉินเทียนทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อ: “ตอบคำถามของฉัน!”

ไป๋หลิงตัวสั่นเล็กน้อยและรีบพูด: “ฉันรับปากแล้วก็คือใช่แล้วไง”

　　“ท่านปู่บอกว่า เกี่ยวกับเห็ดหลินจือเลือดอายุ 100 ปี เขามีเบาะแสอยู่นิดหน่อย ไม่กี่ปีก่อน เมืองหนึ่งในตงไห่ขุดพบสุสานฮุนโหว”

　　“ของส่วนหนึ่งมอบให้บ้านเมือง แต่ก็มีเพียงแค่ของที่นิยมกันอย่างพวกเหรียญทองแดง เหรียญทอง”

　　“เขาได้ยินข่าวลือมาว่า สมบัติที่แท้จริงหลายชิ้นหายไปท่ามกลางคนเร่ร่อน”

　　“เป็นไปได้ว่า เห็ดหลินจือเลือดเป็นหนึ่งในนั้น ดังนั้นพวกเราต้องไปตงไห่สักรอบเท่านั้นถึงจะรู้”

　　“จริงเหรอ?” คิดไม่ถึง ฉินเทียนมีความสุขมากที่ได้เบาะเเสของเห็ดหลินจือเลือด

　　หลังจากมีปฏิกิริยา เขารีบถามอีกครั้งว่า: “ปู่ของเธอไม่ได้บอกเธอว่าจะหาเห็นหลินจือเลือดได้ยังไงเหรอ?”

　　“มีเบาะเเสที่ตรงไปตรงมามากกว่านี้ไหม?”

　　ไป๋หลิงพูดอย่างตรงไปตรงมา: “มี 2 วิธี หนึ่ง คือ อาศัยเจ้าทองให้หาให้”

　　“เจ้าทอง?” ฉินเทียนขมวดคิ้ว “เธอเรียกศิษย์พี่ของเธอว่า เจ้าทองเหรอ?”

　　เขาคิดว่าเจ้าทองหมายถึงจินถัง

　　จินถังหน้าแดงทันที

　　ไป๋หลิงหัวเราะและรีบพูดด้วยท่าทีจริงจังอีกครั้ง: “เปล่า มันต่างหาก”

　　ที่แท้ก็คือลิง!

　　เมื่อเห็นสายตาเหยียดหยามของทุกคน ไป๋หลิงก็รีบพูด: “พวกคุณอย่าดูถูกมันนะ!”

　　“ภายในระยะหนึ่งร้อยลี้ ตราบใดที่มีเป็นของวิเศษก็ไม่สามารถรอดพ้นจมูกของเจ้าทองไปได้”

“มันคือลิงทิพย์ที่เก่งที่สุดของสำนักวานร!”