บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 930

“ท่านหมายความว่ายังไงกัน？”

สำหรับคำพูดของฉินเทียนนั้น ฉวนซานได้ยินก็ร้อนรนขึ้นมาทันที แล้วเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “พี่เทียน พี่มองพวกเราต่ำไปแล้วหรอ？”

“อะไรที่เรียกว่าความกลัว？อย่าลืมสิ พวกเรานั้นเป็นส่วนหนึ่งของวิหารเทพเลยนะ”

“จะอยู่กับพี่เทียน ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ จะสู้ไม่ถอยเป็นแน่！”

“พี่อยากที่จะถีบพวกเรากลับไป พวกเราคงจะไม่มีหน้ากลับไปที่สำนักแล้วล่ะ พวกเราจะฆ่าตัวตายต่อหน้าที่เดี๋ยวนี้เลย！”

ไป๋หลิงสีหน้าที่นิ่งเงียบ และสาวน้อยในตอนนี้ มองไปแล้วดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

เธอนั้นกัดฟัน ก่อนที่จะเอ่ย“ถ้าหากพี่ไล่พวกเราไป พวกเรานั้นจะตายต่อหน้าพี่เลย”

จินถังที่ไม่ได้เอ่ยอะไร สีหน้าแดงก่ำ ก่อนที่จะเอ่ย “ข้าก็เหมือนกัน”

เมื่อมองเห็นพวกเขานั้นทั้งตื่นเต้นและน้อยใจแบบนี้ ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และรู้สึกว่าเขานั้น จะประเมินพวกนี้ต่ำไปสะหน่อยแล้ว

ส่วนจะเอ่ยอีกด้านก็คือ เขานั้นได้บอกพวกนั้น ว่าหากกลัวก็สามารถที่จะกลับไปได้ เพราะในบางทีแล้ว นี่เหมือนเป็นการทำร้ายพวกเขาเลย

“ดี งั้นข้าเอ่ยผิดไปแล้วล่ะ”

“ใกล้จะถึงโรงแรมแล้ว ข้าจะเลี้ยงอาหารพวกเจ้ามือใหญ่ก็แล้วกัน มาดื่มกันสักสองแก้ว เป็นยังไงบ้าง？”

เขาเอ่ยยิ้มๆ

“จริงหรอ？”

ฉวนซานก้าวขาใหญ่ๆเข้ามา ก่อนที่จะเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “พี่เทียนเลี้ยง นี่มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆเลย！”

“การได้รับความดูแลเช่นนี้ เกรงว่าพวกคนอื่นๆที่อยู่ที่วิหารเทพนั้น จะไม่มีแบบนี้น่ะสิ”

“พวกเรานั้นโชคดีจริงๆเลย！เมื่อมองกลับไปแล้ว สามารถเอาไว้พูดโม้ได้ทั้งชีวิตเลยนะเนี่ย！”

ไป๋หลิงเอ่ยยิ้มๆ“งั้นพวกเรารอให้ท้องว่างก่อน แล้วค่อยไปกินเยอะๆไปเลย”

“ได้ยินมาว่าที่นี่มีเหล้าบ๊วยดองไม่เลวเลยนะ ข้าก็อยากที่จะดื่มด้วย！”

“ใช่แล้ว ยังมีเจ้าทอง สกิลการกินเหล้าของเขาดีมากเลย”

ส่วนลิงขนทองที่ได้ยินเหมือนเจ้าของที่เรียกชื่อตน ก็ได้ร้องออกมา และจับไปที่หูและใบหน้า จนทำให้ ฉวนซานนั้นตกใจ จนไก่ที่อยู่บนไหล่ร้องเสียงที่ตกใจออกมา　　

ฉวนซานขมวดคิ้ว ก่อนที่อดไม่ได้ที่เอ่ยถาม “น้องสาวไป๋หลิง เจ้านั้นจะดูแลลิงของเจ้าหน่อยไม่ได้หรอ？”

“สักทีเถอะ ซนจริงๆเลย ชอบทำให้อาจงนั้นตกใจอยู่เรื่อย”

“หากเอ่ยอีกลิงที่ดีที่ไหน จะมาดื่มเหล้าบ๊วยดอง！”

ไป๋หลิงรีบเอ่ยออกมา แล้วเบะปาก “เจ้ากล้าว่าเจ้าทองหรอ？”

“เป็นเพราะไก่ของเจ้าขี้ขลาดต่างหาก อย่ามาโทษคนอื่นนะ ลิงดื่มเหล้าแล้วมันทำไมกัน？ไม่ได้เอาไก่เจ้าไปทำเหล้าสะหน่อย！”

“เจ้า——”ฉวนซานปกติแล้วก็ชอบที่จะเถียงกัน แต่ในตอนนี้นั้นโดนสวนจนไม่รู้ว่าจะเอ่ยยังไงดีเลย

ส่วนจินถังที่ซื่อ เอ่ยด้วยสีหน้าสีแดง “ศิษย์น้อง ลิงเจ้าทองของเจ้านั้นซนจริงๆนะ อีกทั้งตอนที่ข้าอาบน้ำก็ชอบมาขโมยเสื้อผ้าข้าอีก”

“อือ！”ฉวนซานหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วเอ่ยด้วยความพอใจ “ได้ยินแล้วใช่ไหม？นี่ต่างก็เป็นพรรคพวกเพื่อนพ้องนะ ข้าไม่ได้ว่าสะหน่อย”

“คิดไม่ถึงเลยว่า ลิงตัวนี้ไม่เพียงแต่จะชอบดื่มเหล้า อีกทั้งยังชอบขโมยอีกต่างหาก”

ไป๋หลิงสีหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนที่จะเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ“นั่นเพราะข้าให้ไปขโมยเองแหละ！”

“เพราะข้าไม่อยากให้เจ้านั้นตามติดข้า！”

คิดถึงวันนั้นที่จินถังนั้นโดนขังอยู่ในห้องอาบน้ำ ดึกแล้วไม่มีคนอีก อดไม่ได้จึงปีนออกมานอกหน้าต่าง ตกลงมา แล้วไป๋หลิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง

จากความโกรธนั้นก็เปลี่ยนกลายเป็นความคึกคักแทน

เร็วๆนั้น ก็ได้มาถึงโรงแรมหนึ่ง　

โรงแรมมีชื่อว่าไห่เทียนเซิ่ง อยู่ติดริมทะเล ที่เหมือนกับเรือใบที่พร้อมจะแล่นออกไปกับสายลม และนี่คือโรงแรมที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้

เลยเลือกที่นี่ ฉินเทียนนั้นมีแค่สองเหตุผล

อันดับแรก ห่างจากปลายทางไม่ไกล พรุ่งนี้ตอนเช้า ไม่ต้องเสียเวลา ก็สามารถที่จะไปรอเกาเหมิ่งที่ท่าเรือก่อนได้

บทที่สอง เขานั้นรู้สึกจริงๆว่าฉวนซาน ไป๋หลิงและจินถังพวกคนหนุ่มสาวพวกนี้นั้น ต่างก็ไม่ง่ายเลยจริงๆ

เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก ขึ้นๆลง ตอนนี้ 　มี เห็ดหลินจือเลือดเป็นจุดหมายแล้ว เป็นช่วงเวลาที่สบายสุดๆ

จากที่ได้แนะนำมา โรงแรมนี้ไม่เพียงแต่คุณภาพดีเท่านั้น แต่ว่ารสชาติอาหารการกินนั้นก็สุดยอดไปเลย