บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 939

คิดไม่ถึงเลยว่าราชาเปี้ยนจะส่งคนมารับเขา ฉินเทียนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่พักหนึ่ง

นี่แสดงว่า อย่างน้อยอีกฝ่ายก็มีทัศนคติที่ดี ต่อไปก็ง่ายต่อการเจรจาใช่ไหมนะ ?

ตอนนี้เขามองอยู่ห่าง ๆ

เนื่องจากระยะทางยังค่อนข้างไกล คนอื่น ๆ สามารถมองเห็นได้เพียงโครงร่างของเรือเท่านั้น แต่ฉินเทียนมองแตกต่างออกไป

เมื่อเขาระดมพลังภายในของเขา สายตาของเขาก็ดีขึ้นหลายเท่าทันที และการมองเห็นตอนกลางคืนของเขา ก็ไม่เป็นปัญหา

เขาเห็นร่างที่สง่างามสองสามร่างยืนอยู่บนหัวเรืออย่างคลุมเครือ และเป็นผู้หญิง

ธงโบกสะบัดเหนือท่าเทียบเรือด้านหลังหญิงสาว

บนธงมีลวดลายปลาวาฬจาง ๆ

ผู้หญิง ?

ธงปลาวาฬ ?

ฉินเทียนอดขมวดคิ้วไม่ได้ ตามคำอธิบายของเกาเหมิ่งเมื่อครู่นี้ ราชาเปี้ยนคนนี้เป็น LSP ดังนั้นจึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าบนเรือจะต้องมีหญิงสาว

แต่แล้ว ธงวาฬนั่นมันอะไรกัน ?

หรือว่า นี่คือสัญลักษณ์ของตงไห่ ?

ในเวลานี้ เมื่อระยะทางใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดเกาเหมิ่งก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่หรือของราชาเปี้ยน……”

“ผู้หญิง ธงวาฬ……แย่แล้ว！”

“มันคือทีมวาฬเพชฌฆาต ! ”

“ทีมหู่เหนียง！”

เมื่อเห็นท่าทางตื่นตระหนกของเขา ฉินเทียนก็ตกตะลึง ทำไมถึงรู้สึกว่าเจอโจรสลัดล่ะ ?

นี่ไม่ใช่อาณาเขตของตงไห่กรุ๊ปเหรอ โจรสลัดประเภทไหน ที่กล้าทำเรื่องป่าเถื่อนที่นี่ ?

“ใครคือหู่เหนียง? ”

“เธอไม่ได้มาจากตงไห่ของคุณหรอกเหรอ ? ”ฉินเทียนถามอย่างหดหู่

“มันสายเกินไปที่จะบอกว่าหันกลับมา ! ”

“หันหลังกลับไป หลบพวกมันก่อน ! ” เกาเหมิ่งรีบวิ่งไปที่ห้องเรือ พร้อมที่จะควบคุมมันด้วยตัวเอง

ในขณะนี้ เสียงปืนใหญ่ดังมาจากระยะไกล กระสุนสีแดงเพลิงลอยออกมาจากเรือของวาฬเพชฌฆาต

ปืนใหญ่ ?

ฉินเทียนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่กระสุนที่ลอยอยู่ในอากาศด้วยสีหน้างุนงง

กระสุนบินข้ามเรือยอร์ชของเรือนายพลและตกลงไปในทะเลด้านหลัง

ปัง !

เสียงระเบิดดังสนั่น และผิวทะเลถูกคลื่นยักษ์พัดจนแตก และเรือยอร์ชก็ถูกกระแทกอย่างแรง

เกาเหมิ่งวิ่งไปที่ประตูห้องเรือ ทันใดนั้นร่างกายของเราก็หยุดชะงัก

เขาค่อย ๆ หันกลับมาช้า ๆ ใบหน้าของเขาซีดด้วยความหวาดกลัว เมื่อมองไปที่ฉินเทียน เขาอาจจะอยากหัวเราะ แต่สีหน้าที่เขาแสดงออกนั้น น่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้

“เรือโจรสลัดที่นำโดยหู่เหนียงเป็นลูกน้องของคุณหนูใหญ่”

“คุณหนูใหญ่ขัดแย้งกับราชาเปี้ยนและเมื่อเธอรู้ว่าราชาเปี้ยนต้องการขายเห็ดหลินจือเลือดเธอจะต้องหยุดมันอย่างแน่นอน“

“ตอนนี้เธอส่งหู่เหนียงมาแล้ว ก็อธิบายทุกอย่างหมดแล้ว”

กระสุนไม่ได้ตกบนเรือยอร์ช แต่ตกข้างหลัง และเจตนาไม่สามารถชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้ว

นั่นคือ ตัดทางเดินของคุณ

เด็กน้อย คุณลองหนีดูสิ ? ถ้าคุณกล้าวิ่งอีก ฉันจะถล่มคุณ

สีหน้าของฉินเทียนดูหดหู่ เติมทีก็คิดว่าน่าจะไปได้ดี แต่ไม่คิดว่าจะถูกหู่เหนียงมาดักฆ่ากลางทาง

“เวรเอ้ย ！”

“พวกมันมีป้อมจริง ๆ นี่มันเรือรบ ! ”ในเวลานี้ ฉวนซานพูดเสียงตื่นตระหนก

ฉินเทียนหันศีรษะไปอีกครั้ง และเห็นว่าเรือมาถึงระยะทางประมาณห้าร้อยเมตรแล้ว

ดังที่ฉวนซานพูด เรือลำนี้มันอะไรกันเห็นได้ชัดว่าได้รับการดัดแปลงจากเรือรบที่ปลดประจำการแล้ วตัวเรือถูกพ่นสีด้วยลวดลายของวาฬเพชฌฆาตที่กำลังโบยบิน ธงถูกลมพัดแรง และป้อมปืนก็ค่อย ๆ ลอยขึ้น

กระบอกปืนใหญ่สีดำเล็งไปที่เรือยอร์ช ที่พวกเขาโดยสารมาอีกครั้ง

“พวกเขาจะทำอะไร ? ”สีหน้าของฉินเทียนเปลี่ยนไป

เกาเหมิ่งตอบสนองและรีบโบกมือกระโดดขึ้นและตะโกน

“อย่ายิง ! ”

เธอยืนตัวตรงและร่างกายของเธอดูเซ็กซี่มากภายใต้กางเกงรัดรูป ผมยาวสลวยและคิ้วที่มุมตาแทบจะไม่สามารถซ่อนความรู้สึกของสไตล์ความรักได้

“ปรากฏว่ามันดูสูงและหล่อ ฉันคิดว่ามันเป็นโจร”

“เกาเหมิ่งคุณมาทำอะไรที่นี่ ? ” หญิงสาวคนนั้นถามด้วยความเย้ยหยันขณะแปรงผมของเธอ

ในที่สุดเกาเหมิ่งก็กลับมามีสติสัมปชัญญะ และพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมว่า “คารวะหู่เหนียง！”

“หู่เหนียงนี่พวกคุณไม่ล้อเล่นกันแรงไปหน่อยเหรอ ?”

หู่เหนียงยิ้มและพูดว่า “แรงเหรอ ? ถ้าคุณคิดว่าแรง ก็ถือว่าแรงแล้วกัน”

“เพียงแต่ว่า เหล่าพี่สาวชอบเล่นแรง ยิ่งแรงยิ่งดี เหล่าพี่น้อง พวกเธอว่าอย่างนั้นไหม ?”

เด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างหลังพวกเธอ ปิดปากและหัวเราะขึ้นมา

นี่มัน……ลวนลามคนแก่นี่ !

เกาเหมิ่งหน้าแดงและพูดด้วยความโกรธ “พวกเธอ……ไร้เหตุผลเกินไปแล้ว！”

“ฉันต้องการเจอคุณหนูใหญ่！”

“ฉันอยากจะถามคุณหนูใหญ่ ฉันจะรายงานการทำงานต่อราชาเปี้ยนว่าทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้ ! ”

หู่เหนียงพ่นน้ำลายและพูดด้วยความเย้ยหยัน “รายงานการทำงาน ? หยุดเสแสร้งได้แล้ว！”

“เกาเหมิ่งคุณกับราชาเปี้ยนของคุณคนนั้น ได้ทำข้อตกลงอะไรที่คลุมเครือ คุณคิดว่าฉันไม่รู้งั้นเหรอ ?”

“ไม่ใช่แค่ฉันรู้ แต่คุณหนูใหญ่ก็รู้ด้วย ! ”

“เธอจะไม่ยอมตอบตกลงแน่ ！”

“และก็จะไม่ยกโทษให้คุณง่าย ๆ ！”

จู่ ๆ เกาเหมิ่งก็รู้สึกผิด เขาคิดว่า เรื่องการซื้อขายเห็ดหลินจือเลือด คุณหนูใหญ่รู้ได้ยังไงกัน

แม้ว่าเห็ดหลินจือเลือดจะอยู่ในมือของราชาเปี้ยนแต่พูดตามตรง มันก็เป็นทรัพย์สมบัติของตงไห่เช่นกัน

คุณหนูใหญ่และราชาเปี้ยนไม่ถูกกันมาตั้งแต่ต้น แต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าราชาเปี้ยนแอบขายของของตงไห่ พวกเขาย่อมต้องการที่จะมาขวางไว้

ฉินเทียนรู้สึกว่า ตัวเองไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป

เขาถอนหายใจและผู้เสียงดังว่า“หู่เหนียงโปรดบอกคุณหนูใหญ่ เรื่องนี้ ฉันจะไม่ให้ตงไห่เสียเปรียบอย่างแน่นอน”

“คุณให้เธอตีราคามาเลย！”