บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 985

"ผมรู้ ดูแลพี่สาวให้ดี ไม่ปะทะที่ไปเมืองไพ่ไง!"

ซูเหวินเฉิงโกรธสุดๆ "ผมไม่ได้บอกให้พี่เขยไปเมืองไพ่เสียหน่อย เขาให้คนผมมาสักหน่อย ให้พวกเหลิ่งเฟิงข้างนอกก็ยังดี"

"มีพวกเขาไปด้วย ผมจะกลัวไอ้พวกเด็กนั่นอีกเหรอ!"

"พอเถอะ พูดให้มันน้อยๆหน่อย รอประธานซูคลอดออกมาได้อย่างราบรื่นค่อยคิดถึงเรื่องนี้เถอะ"

"ไปเถอะ ดึกมากแล้ว อย่ากวนเวลาพักผ่อนของพวกเขาเลย"

หลิวชิงลากซูเหวินเฉิงออกไป ความจริงในใจเธอก็รู้สึกโกรธอยู่บ้าง

ยังไงซะการเดินทางไปเมืองไพ่ครั้งนี้ คนเหล่านั้นก็รังแกกันเกินไปแล้ว!

ไม่ไว้หน้าพวกเขาเลย อัปยศมาก็จริงๆ

แต่ต่อให้โกรธขนาดไหน ตัวเองก็เป็นเพียงพนักงานที่ต่ำต้อย

นอกจากทำตามคำสั่ง เธอยังจะทำอะไรได้อีก?

ซูเหวินเฉิงก้มหน้าก้มตาเดินตามหลิวชิงออกมา ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ

หลังจากขับรถผ่านป้อมยามออกมาก็จอดรถเสียดื้อๆแล้วขับไปหาเหลิ่งเฟิง

เหลิ่งเฟิงค่อนข้างแปลกใจ เขาเคยเจอซูเหวินเฉิงสองครั้ง ปกติคนคนนี้ทำตัวสูงส่ง ทำไมตอนนี้ถึงเป็นฝ่ายมาที่นี่ได้?

"พรรคพวก บุหรี่!"

ซูเหวินเฉิงควักบุหรี่ออกมาหนึ่งซองแจกให้พวกยืนยามหลายคน

จากนั้นเล่าเรื่องที่ตนเองเจอที่เมืองไพ่ให้ฟัง 1 รอบด้วยความโกรธ

"เหล่าเพื่อนๆทั้งหลาย พวกนายว่ามันหดหู่ไหม พวกเราพี่น้องเคยโดนหยาบคายด้วยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?"

"ฉันกล้ำกลืนมันไปไม่ลงจริงๆ!"

"หากใครที่ยินยอมไปเมืองไพ่กับฉัน ฉันซูเหวินเฉิงไม่มีสิ่งตอบแทนอื่น จะต้องยกให้อยู่ดีกินดีแน่นอน!"

ซูเหวินเฉิงพูดพลางตบหน้าอกเสียงดัง

สำหรับเขา ตัวเองเสียเปรียบที่ไม่ได้พาคนที่ต่อสู้ได้ไป

ถ้าหากเหลิ่งเฟิงไปกับพวกเขา พวกเขาจะถูกอัดจนยับเยินขนาดนี้ได้อย่างไร!

พวกเหลิ่งเฟิงฟังแล้วก็ทยอยพยักหน้า "ใช่ นี่มันชักจะเกินไปแล้ว!"

"ไอ้เด็กพวกนั้น กำเริบเสิบสานมาถึงหัวพวกเรา ต้องสั่งสอนพวกมันสักหน่อย!"

"ไป ไปเมืองไพ่ จัดการพวกมัน!"

ซูเหวินเฉิงดีใจจนหน้าบาน เขารู้ว่าคนเหล่านี้เป็นคนจริงใจภักดี เห็นคนโดนเอาเปรียบไม่ได้

มีพวกเขาไปเมืองไพ่ด้วย จัดการไอ้พวกสวะ เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว!

"ไปกันเถอะพวกเรา พวกเราไปสั่งสอนพวกมันเสียหน่อย!"

ซูเหวินเฉิงเดินนำไปที่รถของตน เปิดประตู เรียกทุกคนขึ้นรถ

เหลิ่งเฟิงเดินมาไม่ดีก้าวก็หยุดกะทันหัน "พี่เทียนว่ายังไง เห็นด้วยที่จะให้พวกเราไปไหม?"

"ใช่ พี่เทียนวางแผนว่าไง?"

คนที่เหลือก็เริ่มถามตาม หากพี่เทียนไม่เห็นด้วยพวกเขาไม่มีทางที่จะละทิ้งหน้าที่โดยพลการ

มิเช่นนั้นหากราชามังกรรู้คงจะเด็ดหัวพวกเขามาทำเป็นบอลเตะเล่น!

"เรื่องนี้" ซูเหวินเฉิงเกาหัวอย่างลำบากใจ "พี่เขยฉันบอกว่าให้ปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน"

"ฉันคิดว่าเราควรไปจัดการก่อน ประหารก่อนแล้วค่อยรายงานทีหลัง แล้วค่อยเล่น รอเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยบอกเขา"

"ไม่ได้!" เหลิ่งเฟิงปฏิเสธทันที "หากเป็นคำสั่งของพี่เทียน ไม่ว่าจะเหลือเชื่อแค่ไหน พวกเราจะต้องเชื่อฟังโดยไม่มีเงื่อนไข!"

"ในเมื่อพี่เทียนบอกให้ปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน เขาต้องมีเหตุผลของเขา เราแค่ต้องเชื่อฟังคำสั่งก็พอ"

"ไม่ ทุกคน เมื่อกี้ไม่ได้พูดกันแบบนี้นี่!" ซูเหวินเฉิงกลัวว่าเหลิ่งเฟิงจะไม่ไปกับเขา "ก็แค่อันธพาลไม่กี่ตัว ถ้าถึงมือพวกนาย ยังดูไม่พอด้วยซ้ำ"

"หรือว่าพวกนายกลัวว่าจะสู้ไม่ไหวแล้วเสียหน้าเหรอ?"

"พวกเราแค่ไปที่เมืองไพ่ แสดงวิธีการเล็กๆน้อยๆ ง่ายนิดเดียวไม่ใช่เหรอที่จะอัดพวกมันให้เหมือนเป็นดอกไม้ร่วงที่ไหลไปตามสายน้ำ!"

"หยุดพวกเรื่องที่ไร้ประโยชน์เถอะ ตราบใดที่ไม่ใช่คำสั่งของพี่เทียน ต่อให้คุณจะเรียกพวกเราว่าเต่าที่หดหัวในกระดอง พวกเราก็ยอมรับ"

เหลิ่งเฟิงพูดจบก็พาพวกเดินกลับไป "ไป พวกเรามาเฝ้ายามกันต่อ"

ซูเหวินเฉิงยังคิดที่จะพูดอีก แต่หนึ่งในนั้นโบกมือให้เขา "ไปเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว ไม่มีคำสั่งจากพี่เทียน พูดอะไรพวกเราก็ไม่ไปหรอก"

เมื่อถูกปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ซูเหวินเฉิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากส่ายหน้าและจากไป