บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน นิยาย บท 1

ภายในโรงแรม สิ่งของกระจัดกระจายเละเทะ

เวินหนี่ตื่นขึ้นมา รู้สึกปวดระบมไปหมดทั้งตัว

เธอขมวดคิ้ว ขณะที่กำลังจะลุกขึ้นก็เหลือบไปเห็นร่างสูงที่นอนอยู่ข้าง ๆ

ใบหน้าหล่อเหลาจนเกินเหตุ หน้าตาที่คมคายและคิ้วเข้ม

ชายหนุ่มยังคงหลับอยู่และไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

เวินหนี่ลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มหลุดเผยให้เห็นผิวขาว และรอยเล็กน้อยบนไหล่สีขาวเซ็กซี่ของเธอ

ร่างเล็กเดินลงจากเตียง คราบเลือดปรากฏชัดบนผ้าปูที่นอน

เมื่อมองดูเวลา นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาทำงานแล้ว เธอหยิบชุดสูทที่ยับยู่ยี่บนพื้นขึ้นมาสวมใส่

ถุงน่องถูกเขาฉีกขาดไปแล้ว

เธอหยิบมันขึ้นมาม้วนเป็นลูกบอลก่อนจะโยนลงถังขยะแล้วสวมรองเท้าส้นสูง

เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีคนมาเคาะประตู

เวินหนี่แต่งตัวเรียบร้อย และกลับมาสู่ตำแหน่งเลขาที่มากความสามารถ เธอถือกระเป๋าและเดินออกไป

คนที่เข้ามาคือสาวสวยคนหนึ่ง

ที่เธอเป็นคนเรียกมาเอง

เป็นแบบที่เย่หนานโจวชอบ

เวินหนี่พูดขึ้นว่า “เธอแค่นอนอยู่บนเตียงรอจนกว่าประธานเย่จะตื่น แล้วไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น”

เธอหันกลับไปมองชายที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงอีกครั้งก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา ก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป

เวินหนี่ไม่ต้องการให้เย่หนานโจวรู้ว่าเมื่อคืนนี้ทั้งสองมีอะไรกัน

พวกเขามีข้อตกลงว่าจะหย่ากันหลังจากสามปี

ระหว่างนี้ห้ามมีอะไรเกิดขึ้น

เธอเป็นเลขาส่วนตัวของเย่หนานโจวมาเจ็ดปี และเป็นภรรยาของเขามาสามปี

หลังจากเรียนจบ เธอก็อยู่ข้างกายเขามาโดยตลอด

และวันนั้นเขาก็กำชับกับเธอว่า ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเป็นเพียงเจ้านายและลูกน้องเท่านั้น

ไม่สามารถข้ามชั้นของตัวตนนี้ไปได้

เวินหนี่ยืนอยู่หน้าหน้าต่างตรงทางเดิน เธอยังคงคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขากอดเธอบนเตียงพร้อมกับเรียกชื่อ “เซิงเซิง”

หัวใจของเธอกระตุกอย่างหนัก

เซิงเซิงคือรักแรกของเขา

เขาเห็นเธอเป็นตัวแทนของเซิงเซิง

เธอรู้จักเย่หนานโจวดี และเขาก็ไม่มีทางมีอะไรกับเธอ

การแต่งงานที่มีเพียงเธอจริงจังฝ่ายเดียวนี้ควรจบลงเสียที

เรื่องเมื่อคืนถือเสียว่าเป็นการปิดฉากสามปีระหว่างเธอและเขา

หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาและเห็นพาดหัวว่านักร้องดาวรุ่งลู่ม่านเซิงกลับมาประเทศจีนพร้อมคู่หมั้นของเธอ!

เวินหนี่กำโทรศัพท์แน่น รู้สึกเจ็บปวดใจมากขึ้นกว่าเดิมจนแสบจมูก

เธอรู้แล้วว่าทำไมเมื่อคืนนี้เขาถึงดื่มหนัก และทำไมถึงได้ร้องไห้ในอ้อมแขนของตน

ลมเย็นพัดมาบนร่างกายของเธอ เธอยิ้มออกมาอย่างขมขื่นก่อนจะเก็บโทรศัพท์ แล้วหยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋า

เธอจุดบุหรี่และถือมันไว้ระหว่างนิ้วชี้และนิ้วกลาง ควันบุหรี่ลอยขึ้นไปในอากาศ ทำให้ใบหน้าที่สวยงามและโดดเดี่ยวของเธอพร่ามัว

ทันใดนั้น หลี่ถิงก็วิ่งเหยาะ ๆ เข้ามา “พี่เวินหนี่ ชุดสูทของประธานเย่มาถึงแล้วค่ะ ฉันจะเอาเข้าไปเดี๋ยวนี้”

เวินหนี่สลัดความคิดทิ้งทันใดก่อนจะหันกลับไป

เธอกวาดตามอง “เดี๋ยวก่อน”

หลี่ถิงถิงหยุดฝีเท้า “มีอะไรอีกหรือเปล่าคะพี่เวินหนี่”

“เขาไม่ชอบสีฟ้า ไปเปลี่ยนเป็นสีดำ เนกไทเอาเป็นลายสก็อต อืม แล้วก็รีดอีกครั้ง อย่าให้มีรอยยับ แล้วก็อย่าใส่ในถุงใส เขาไม่ชอบเสียงพลาสติก แขวนบนไม้แขวนแล้วเอาเข้าไปก็พอ” เวินหนี่เป็นเหมือนแม่บ้านส่วนตัวของเย่หนานโจว เธอจำนิสัยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาได้ และหลายปีมานี้ก็ไม่เคยทำผิดพลาดเลยสักครั้งเดียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน