บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน นิยาย บท 2

เมื่อได้ยินแบบนั้น เวินหนี่ก็ตกใจจนเท้าแทบแพลง

ร่างกายของเธอเสียสมดุลและถลาไปบนตัวของเขา

เย่หนานโจวสัมผัสได้ว่าร่างกายของเธอสั่นเทา จึงจับเอวของเธอเอาไว้

อุณหภูมิที่แผดเผาทำให้เธอนึกถึงฉากที่ร้อนแรงและป่าเถื่อนของเขาเมื่อคืนนี้ทันที

เวินหนี่สงบสติอารมณ์ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในดวงตาลึกล้ำของเขา

ดวงตาของเขาจริงจังมาก ทั้งตั้งคำถาม และสงสัย ราวกับว่าเขากำลังจะมองให้ทะลุเธอ

หัวใจของเวินหนี่เต้นรัวเร็ว

เธอไม่กล้าสบตาเขาแม้แต่วินาทีเดียว จึงก้มหน้าลงโดยไม่รู้ตัว

ขนาดเขาคิดว่าเป็นผู้หญิงคนเมื่อกี้ก็ยังโกรธมากขนาดนี้ หากเขารู้ว่าเป็นเธอล่ะก็ จุดจบของเธอก็คงไม่ต่างกัน

แต่เธอไม่เต็มใจให้มันเป็นแบบนั้น

หากเย่หนานโจวรู้ว่าเป็นเธอ ชีวิตแต่งงานของเธอกับเขาจะอยู่ได้นานกว่านี้อย่างนั้นเหรอ?

เธอไม่กล้าสบตาเขา “ทำไมคุณถึงถามแบบนั้น?”

มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเธอคาดหวังให้เป็นเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม เย่หนานโจวหัวเราะเบา ๆ “เธอไม่กล้าหรอก”

มือของเวินหนี่แข็งทื่อพลันหลับตาลง

เย่หนานโจวหวังว่าจะไม่ใช่เธอ เพราะท้ายที่สุด เขาและเธอตกลงแต่งงานกันตามสัญญาเท่านั้น

และอีกไม่กี่วันสัญญานี้ก็จะสิ้นสุดลง

ทันใดนั้น เย่หนานโจวก็จับมือของเธออย่างแรง

หัวใจของหญิงสาวเต้นระรัว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่จ้องลงมาอย่างเย็นชา และเหมือนกำลังจับผิดตน

หัวใจของเวินหนี่หยุดเต้นชั่วขณะ

เธอพยายามดิ้นเพื่อดึงมือของตัวเองกลับมา ทันใดนั้นเย่หนานโจวก็กดตัวของเธอเข้ากับกระจกบานใหญ่

“คุณจะทำอะไร?”

เวินหนี่แสร้งทำเป็นสงบ แต่เสียงน้ำที่สั่นเทาก็ยังคงเผยให้เห็นถึงความกลัวและความกังวลใจ

“เธอเผลอหลับที่ออฟฟิศจริง ๆ งั้นเหรอ?”

เวินหนี่มองดวงตาสีเข้มของเขา เขาสงสัยเธออย่างนั้นเหรอ?

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงคืนแต่งงานเมื่อสามปีที่แล้ว เธอคิดว่าเขาแต่งงานกับเธอด้วยความสมัครใจ เธอเอื้อมมือไปหาเขา แต่ก่อนที่เธอจะได้สัมผัสมือของเขา เขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เขาพูดว่า

“เวินหนี่ ฉันแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อเติมเต็มปรารถนาสุดท้ายของคุณปู่เท่านั้น อีกสามปีเธอกับฉันจะแยกทางกัน และก่อนที่จะถึงเวลานั้น อย่าแตะต้องฉันเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้น เธอก็น่าจะรู้ถึงวิธีการของฉันดี”

เขาไม่ให้เธอได้สัมผัส เพียงเพื่อปกป้องไว้ให้คนที่เขารัก

ด้วยความรักที่เขามีต่อเซิงเซิง หากเขารู้ว่าเพราะสัมผัสของเธอทำให้เขาทรยศต่อเซิงเซิง เขาจะต้องฆ่าเธออย่างแน่นอน!

เวินหนี่มองลงต่ำ “...อืม”

ทันใดนั้น มือของเขาก็หยุดอยู่บนคอเรียวของเธอ เมื่อเขาออกแรง ผิวขาวของเธอก็กลายเป็นสีแดงราวกับดอกซากุระ และสุดท้ายก่อนจะไปหยุดอยู่ที่กระดุมเม็ดที่สามของเธอ

“เธอติดกระดุมผิด”

เวินหนี่มองตามข้อมือของเขา และพบว่ากระดุมเม็ดนั้นติดผิดไปจริง ๆ

เธอหายใจเข้าแรง ก่อนจะปัดมือเขาออก และรีบปลดกระดุมเม็ดนั้น “ขออภัยค่ะ ฉันจะระมัดระวังให้มากกว่านี้ และจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกค่ะ”

จู่ ๆ เย่หนานโจวก็รู้สึกหงุดหงิดและผลักเธอออกไป และรักษาระยะห่างไว้

เย่หนานโจวหันหลังให้เธอก่อนจะจัดระเบียบคอเสื้อของตัวเอง “อย่าทำผิดพลาดในเรื่องโง่ ๆ แบบนี้อีก”

เวินหนี่จ้องมองพื้น รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกดึงด้วยบางสิ่ง

เขาไม่อนุญาตให้เธอทำพลาด แล้วเขาล่ะ?

เย่หนานโจวหันกลับมามองเธอ “มัวยืนทำอะไรอยู่? ไม่ไปเตรียมเนื้อหาก่อนการประชุมรึไง?”

เห็นเพียงเธอก้มหน้าลงจนมองไม่เห็นใบหน้า

“เย่หนานโจว ลู่ม่านเซิงกลับมาแล้ว”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน