บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 14

บทที่14เจ้าพูดว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา

“ไร้สาระใครกำลังพูดอยู่”ท่านหมอจ้าวเงยหัวขึ้นอย่างไม่พอใจสายตาเขามองมาฝูงคนหลบหลีกจนปรากฏให้เห็นจูนจิ่วคนหนึ่งที่ร่างเล็กเอวบางดูเหมือนเมื่อมีลมพัดก็อาจล้มได้

ท่านหมอจ้าวขมวดคิ้วที่แท้ก็สาวน้อยจอมโกหกนี่เอง

ท่านหมอจ้าวยังไม่ทันอ้าปากเจ้าของร้านยาก็พูดดุว่า“สาวน้อยจอมโกหกเจ้าจะไปรู้เรื่องอะไร?ท่านจ้างเป็นหมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองเฟิงหลัวแม้แต่ในวังยังมาหาให้ท่านไปรักษาเลยเจ้าเป็นใครกันกล้ามาสงสัยท่านหมอ?”

“ใช่ใช่เจ้ามีความรู้ทางแพทย์หรือ?ถึงกล้ามาพูดไร้สาระเดี๋ยวรักษาไม่ทันการทำให้คุณชายคนนี้ตายเจ้าจะรับผิดชอบไหวไหม?”

ผู้คนต่างก็ตำหนิติเตียนจูนจิ่วต่างด่าว่าอย่างหยาบคายดูแล้วพวกเขาเทิดทูนท่านหมอจ้าวคนนี้มาก

ท่านหมอจ้าวจ้องมองพิจารณาจูนจิ่วอย่างจริงจังแล้วโบกมือไล่เหมือนเป็นขยะ“เด็กน้อยยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรีบๆถอยไป”

“รีบไปสิอย่ามาถ่วงเวลาท่านหมอรักษาคุณชายของข้าหากคุณชายของข้าเป็นอะไรขึ้นมาพวกเราหยูน.....”

บ่าวใช้ชะงักแล้วพูดใหม่ว่า“ระวังชีวิตเจ้าให้ดี”

บ่าวใช้พูดขึ้นกลับเป็นการขมขู่จูนจิ่ว

ฟังดูน้ำเสียงของเขาเหมือนฆ่าคนตายเป็นเรื่องธรรมดามากคิ้วท่านหมอจ้าวกระตุกดูแล้วสถานะคุณชายนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่หากเขาสามารถรักษาคุณชายคนนี้หายเมื่อเรื่องแพร่ออกไปชื่อเสียงเกียรติศักดิ์ของเขาก็จะเพิ่มยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อสีหน้าท่านหมอจ้าวดีใจก็ไม่สนใจจูนจิ่วยกมือสั่งเจ้าของร้านขายยาไปเอาเห็ดหลินจือมาตัดเป็นสองแผ่นป้อนคุณชายคนนั้น

เสี่ยวอู่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ถามขึ้นว่า“สุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้เราจะไม่ห้ามหรือเจ้านาย?”

“ไม่พวกเรารอดูไปก่อน”

เมื่อเห็ดหลินจือเข้าปากสีหน้าหนุ่มน้อยก็มีเลือดฝาดเลือดลมดีขึ้นมาทันทีร่างกายก็หยุดกระตุกม่านตาหนุ่มน้อยค่อยๆขยับลืมตา