บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 13

บทที่13รีบไปเอาเห็ดหลินจือ

สำหรับจูนจิ่วแล้วนี่เป็นข่าวดีที่คาดไม่ถึงความทางแพทย์ของนางสามารถใช้ได้กับที่นี่ทั้งหมด

ชื่อยาสมุนไพรต่างๆล้วนมีชื่อเรียกเหมือนกันหมดนักกลั่นยาที่มีความสามารถเฉพาะไม่เหมือนใครก็เพียงแค่ตอนที่กลั่นยาใช้ปราณของตนเสริมเข้าไปในยาเพื่อให้ยาที่มีผลสัมฤทธิ์ที่ดีที่สุดแค่นั้นเองสลับกันกำลังก็คือพลังจิตของโลกใบนี้

ปลายนิ้วจูนจิ่วเคาะเล่นบนโต๊ะ“คราวนี้ข้าเข้าใจล่ะเจ้าของเดิมเพียงแค่เลือดลมอุดตันไม่ใช่ไม่สามารถรักษาทำไมถึงกลายเป็นขี้ปากคนอื่นกล่าวหาว่าขี้ขลาดตาขาว?”

“ที่แท้ก็เพราะพวกเราไม่มีหนทางรักษา”เสี่ยวอู่พูดขึ้นอย่างดูแคลน

“แค่ปัญหาเลือดลมอุดตันเล็กน้อยยังรักษาไม่ได้ความรู้ทางการแพทย์ในโลกใบนี้จบแล้วตอนนี้เจ้านายท่านมาแล้วสามารถสอนพวกเขาดีๆให้พวกเขาได้เห็นว่าอะไรคือความรู้ทางการแพทย์ที่แท้จริง”

กำไลมือสว่างไสวน้ำเสียงเสี่ยวอู่พูดชื่นชมจูนจิ่ว

เจ้านายของเขายาเม็ดหนึ่งในหัวเซี่ยสามารถทำให้ผู้คนแย่งจนหัวชนกันแตกคนที่มาขอให้รักษาก็ต้องดูว่าจูนจิ่วมีอารมณ์รักษาไหมชื่อเสียงเงินทองเกียรติยศใช้ไม่ได้ผลกับนางสักอย่างทำอะไรตามใจตัวเองหยิ่งจองหองไร้ความปรานีนี่ก็คือหมอเทวดาจูนจิ่วหมอที่มีฝีมือที่สุดในหัวเซี่ย

จูนจิ่วก็เข้าใจทุกอย่างของที่นี่จากในหนังสือ

ที่นี่มีปราณเสริมร่างมีนักจิตที่สามารถฝึกฝนฝึกฝนถึงขั้นสูงสุดก็จะสามารถย้ายหุบเขาพลิกทะเลเคลื่อนย้ายฟ้าดินยิ่งมีชีวิตอย่างไม่สิ้นสุดนักกลั่นยามีจำนวนน้อมมากยังมีที่แตกต่างอีกเป็นชื่อเรียกที่จูนจิ่วไม่เคยได้ยินมาก่อน

การข้ามภพมานี้เหมือนกับการเปิดกล่องวิเศษเปิดโลกที่กว้างใหญ่ให้จูนจิ่วทำให้ในใจนางตื่นเต้นอยากที่จะไปเดินด้วยตัวเองดูความแปลกประหลาดของโลกใบนี้

แต่ตอนนี้ยังไม่รีบต้องจัดการความวุ่นวายที่เจ้าของเดิมยังหลงเหลือ

จูนจิ่ว“เอาล่ะหนังสือก็อ่านแล้วไปหาซื้อยาที่ร้านขายยาสักหน่อยแล้วก็กลับได้แล้ว”

ลุกขึ้นปัดมือเอาหนังสือทั้งหมดเก็บไว้ในกำไลข้อมือจูนจิ่วเดินออกจากร้านหนังสือเจ้าของร้านหนังสือยังคงยืน