บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 12
สรุปบท บทที่12จูนจิ่วโจรคนนี้: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
สรุปตอน บทที่12จูนจิ่วโจรคนนี้ – จากเรื่อง บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว
ตอน บทที่12จูนจิ่วโจรคนนี้ ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดยนักเขียน ต้าวเมียวเมียว เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่12จูนจิ่วโจรคนนี้
จูนจิ่ว
จูนจิ่วเอียงมองจูนไห่เทียนคิดถึงความสามรถของจูนจิ่วจูนไห่เทียนร่างกายแข็งทื่อ“ยังไงเจ้ามีปัญหา?”
“ไม่มี”จูนไห่เทียนกัดฟันจนฟันจะหักอดทนรอหวั่นเอ๋อร์กลับมาคอยดูนางจะจองหองยังไงอีกตั๋วเงินพวกนี้จูนจิ่วจะใช้ได้นานแค่ไหน?สุดท้ายก็ยังต้องเป็นของเขา
จูนจิ่วดึงตั๋วเงินออกมาเดินมาหยุดฝีเท้ายืนด้านข้างจูนไห่เทียน
มองดูสีหน้าจูนไห่เทียนที่เปลี่ยนไปอีกจูนจิ่วหัวเราะ“จูนไห่เทียนเจ้าลืมอะไรบางอย่างไปหรือเปล่า?”
“ข้าน้อยน้อมส่งคุณหนูจิ่ว”
“อายุมากแล้วข้าเข้าใจแต่สถานะต่างกันมารยาทไม่ควรลืมคราวหน้าถ้าลืมอีกข้าจักไม่เกรงใจ”ริมฝีปากจูนจิ่วหัวเราะอย่างยโสแล้วหันตัวเดินออกจากห้องสมุดไป
เมื่อนางไปแล้วจูนไห่เทียนโกรธจนหายใจติดขัดอ้วกออกมาเป็นเลือดหงายหน้าสลบล้มลง
พ่อบ้านเข้ามาช่วยให้ฟื้นอย่างรีบร้อนจูนไห่เทียนทุบพื้นตะโกนโกรธเคือง“จูนจิ่วเจ้าโจรโหดอวดดีเกินไปแล้วนะจูนจิ่วข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่อ้ากอ้ากอ้าก”
“นายท่านนายท่าน....มีใครอยู่บ้างรีบเข้ามานายท่านสลบไปอีกแล้ว”
โม่อู๋เยว่มองดูฉากนี้อย่างลับๆมุมปากหยักยิ้มเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์นี่ซนจริงๆ
จวนจูนกำลังวุ่นวายกันยกใหญ่แต่จูนจิ่วกลับปลีกตัวออกจากจวนจูนโม่อู๋เยว่ครุ่นคิดแล้วก็ออกจากจวนจูนไปเหมือนกันแต่ไม่ได้ไปตามจูนจิ่วเขาอย่างมีธุระอย่างอื่นต้องไปทำ
เขารู้สถานะของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์แล้วคนวิ่งหนีได้แต่บ้านหายไปไหนไม่ได้ไม่ต้องเป็นห่วง
จุดประสงค์ของจูนจิ่วคือร้านขายหนังสือที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเฟิงหลัวไม่มีอะไรเทียบเท่าร้านหนังสือที่จะทำให้นางรู้จักโลกใบนี้ได้อย่างรวดเร็ว
ตั๋วเงินหนึ่งใบจูนจิ่วเหมาห้องพักหรูหราของร้านหนังสือหนึ่งห้องเลือกหนังสือด้วยตัวเองกองโตเป็นภูเขาเจ้าของร้านเห็นดังนี้ก็มีความสุข“คุณหนูท่านช่างเด็ดขาดจริงๆหนังสือพวกนี้ไม่รู้ว่าต้องห่อแล้วส่งไปให้เจ้าหรือ?”
กองหนังสือสูงหนาดั่งหุบเขาจูนจิ่วใช้เวลาแค่ช่วงเช้าก็อ่านจบหมดแล้วนางลูบคลำคางครุ่นคิด
เสียงเสี่ยวอู่ดังออกมาจากกำไลมือ“เจ้านายเป็นไงบ้าง?”
“การแพทย์ของโลกใบนี้ล้าสมัยจนน่ากลัวถ้าเปลี่ยนเป็นที่นั่นของพวกเราแค่ศิษย์คนหนึ่งยังมีความสามารถมากกว่าหมอที่นี่อีก”
เสี่ยวอู่ตกใจ“การแพทย์ของโลกใบนี้ล้าสมัยได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ?”
“อืมความรู้เทคโนโลยีทางการแพทย์เทียบเท่ากับปีหัวเซี่ยเมื่อสามพันปีที่แล้วที่นี่ยังมีอาชีพนักกลั่นยาอีกหนึ่งอย่างได้รับการยกย่องยิ่งกว่านักจิตอีก”
“งั้นความสามารถทางการแพทย์ของเจ้านายเมื่อเทียบกับนักกลั่นยาล่ะ?”เสี่ยวอู่ถามต่ออย่างแปลกใจ
มุมปากฉีกยิ้มจูนจิ่วปิดหนังสือนางเล่นกับกำไลมือแล้วหัวเราะอย่างอวดดีแล้วพูดว่า“สบายมากไม่มีความกดดันใดใดเลย”
“ฮ่างั้นเจ้านายก็สามารถกลั่นยากอบโกยเงินทองมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...