บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 23

บทที่23งานชมหิน

“หวั่นเอ๋อร์ทำไมยังไม่กลับมาเสียทีนะ”จูนไห่เทียนโกรธแค้นจนแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือดเมื่อมองไปที่ร่างของจูนเชียนเชียนนอนอยู่บนเตียงไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ใบหน้าของเขาก็บูดเบี้ยว

พ่อบ้านรีบคลายตัวเข้ามา“นายท่านอย่าได้โมโห！อย่าได้โมโห！”

“หยุดโมโห！เจ้าจะให้ข้าหยุดโมโหได้อย่างไรกัน！จูนจิ่วนังแพศยาผู้นั้นข้าเกลียดนางจนแทบอยากจะจับนางฉีกออกเป็นชิ้นๆหากข้ารู้เสียตั้งแต่ตอนนั้นที่นางถูกไล่ให้กลับมาที่บ้านรองสู้สังหารนางเสียตั้งแต่ตอนนั้นก็คงดี”

จูนไห่เทียนไม่เคยรู้สึกผิดที่จะสังหารจูนจิ่วเขาจะรู้สึกผิดก็เพียงแค่ทำไมถึงไม่รีบลงมือเสียตั้งแต่แรก！

หากรีบสังหารจูนจิ่วทิ้งเสียในตอนนี้ก็คงจะไม่มีเรื่องยุ่งยากลำบากแบบนี้เกิดขึ้นตอนนี้จูนจิ่วเองก็ไหวตัวทันเฝ้าจับตามาที่พวกเขาหากจะสังหารก็คงทำได้ไม่ง่ายเสียแล้ว

พ่อบ้านค่อยๆเช็ดหยาดเหงื่อบนหน้าผากด้วยท่าทีเกรงกลัว“นายท่านพรุ่งนี้ฮูหยินก็จะกลับจวนแล้วแต่คุณหนูหวั่นนางยังกลับไม่ได้”

“กลับไม่ได้？น้องสาวของนางถูกคนทำร้ายแต่นางยังกลับมาไม่ได้？หรือนางอยากจะรอเห็นข้าที่ยังเป็นพ่อของนางและไหนจะน้องของนางถูกจูนจิ่วสังหารเสียให้เรียบร้อยถึงจะกลับมาให้เห็นหน้าได้”

“ไม่ใช่ๆๆขอรับนายท่านคุณหนูหวั่นกำลังติดพันธุระต้อนรับพ่อบ้านของตระกูลใหญ่นายท่านยังจำใต้เท้าจูนเหลยได้หรือไม่ท่านเป็นถึงคนโปรดคนสนิทข้างกายของนายหญิงประจำตระกูลใหญ่น่ะขอรับ”

เมื่อได้สดับรับฟังตามคำบอกเล่านั้นจูนไห่เทียนที่กำลังเดือดปะทุไปด้วยไฟแค้นแค่ชั่วพริบตาเพลิงเผาไหม้ก็ได้ดับวอดลง

ท่าทีของเขาเปลี่ยนไป“จูนเหลยมาได้อย่างไร”

“เห็นคุณหนูหวั่นบอกกว่าอาจจะมาเพราะจูนจิ่วขอรับให้พวกเราเตรียมตัวให้พร้อมคุณหนูหวั่นเชื้อเชิญให้ใต้เท้าจูนเหลยเข้าร่วมงานชมหินอีกสักพักก็คงจะกลับจวนจูน”

จูนหวั่นเอ๋อร์ต้องการให้พวกเขามีเวลาตระเตรียมแต่จูนหวั่นเอ๋อร์คงยังไม่รู้ตอนนี้หากคิดอยากจะสังหารจูนจิ่วคงยากราวกับต้องพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินนอกจากจูนจิ่วเองที่เดิมทีไม่เคยอยู่ในจวนจูนแล้วกระทั่งกว่าไปมุดหัวอยู่ที่ไหนตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้

จูนไห่เทียนกัดฟันกรอดแน่น“ปี้หลั๋วเจ้ากลับไปเฝ้ารอเสียหากแม้นว่าจูนจิ่วมันกลับมาก็ให้รีบกลับมารายงาน！”

“เจ้าค่ะ”ปี้หลั๋วถอยหลังออกไป

มองกลับไปที่จูนเชียนเชียนอีกครั้งสีหน้าของจูนไห่เทียนก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด“เชียนเชียนเจ้าจงวางใจข้าเป็นพ่อของเจ้าจะต้องชำแระแค้นครั้งนี้ให้กับเจ้าให้ได้ข้าผู้เป็นพ่อจะเป็นคนเอาจูนจิ่วมาสับออกให้เป็นชิ้นๆ”